W księdze 1 Listu Jana czytamy krótkie, ale głębokie stwierdzenie, że “Bóg jest miłością” (1List Jana 4:8). Jan wyjaśnia dalej, że “w tym objawiła się miłość Boża między nami, że Bóg zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu” (1List Jana 4:9).

Chociaż wyrażenie Bóg jest miłością nie występuje w Starym Testamencie, od Księgi Rodzaju po Księgę Malachiasza, Bóg jest przedstawiany jako Ten, który wiernie i wiecznie kocha. W całym Starym Testamencie czytamy o niezachwianej miłości Boga “trwającej przez tysiąc pokoleń” i “od wieków aż na wieki” (Księga Powtórzonego Prawa 7:9; Księga Psalmów 103:17).

W Nowym Testamencie Jezus jest przedstawiany jako Boża miłość do ludzkości zamanifestowana na ziemi. Poinstruował tych, którzy w Niego wierzą, aby podążali za Jego naukami, abyśmy trwali w Jego miłości i odzwierciedlali tę miłość innym (Ew. św. Jana 15:9-10). Aby pomóc nam kroczyć w Jego miłości, posłał nam Ducha Świętego, aby nauczył nas wszystkiego i przypomniał nam wszystko, czego nauczał (Ew. św. Jana 14:26). Obecność Ducha Świętego w naszym życiu przejawia się w miłości, dobroci i uprzejmości wobec innych (List do Galacjan 5:22).

Istnieją cztery słowa w Nowym Testamencie, które są tłumaczone jako miłość, a które mają różne znaczenia w oryginalnej grece. Najczęściej używanym słowem oznaczającym miłość w Nowym Testamencie jest agape. W Piśmie Świętym oznacza ono miłość Boga. Na przykład w 1 Liście Jana 4:8, gdy mówi się, że Bóg jest miłością, agape jest oryginalnym greckim słowem. Wszystko, co Bóg czyni, jest motywowane Jego miłością i z niej wypływa.

Agape odnosi się również do miłości, jaką mamy do Boga i bliźniego, jak w dwóch największych przykazaniach (Ew. św. Marka 12:30-31), oraz do miłości podobnej do Chrystusowej, którą mamy okazywać innym. “Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali: jak Ja was umiłowałem, tak i wy macie się wzajemnie miłować” (Ew. św. Jana 13:34). Jest to miłość, którą Jezus okazywał przez całe swoje ziemskie życie i która zmotywowała Go do oddania za nas życia, abyśmy mogli żyć z Nim na wieki.

Jako chrześcijanie jesteśmy wezwani do naśladowania ofiarnej miłości, której przykładem był Jezus, jak napisał Paweł: “Bądźcie naśladowcami Boga jako umiłowane dzieci. I chodźcie w miłości, jak Chrystus nas umiłował i wydał samego siebie za nas, na wonną ofiarę Bogu” (List do Efezjan 5:1-2). Kiedy czytamy Ewangelie i Listy, w każdym rozdziale widzimy tę miłość agape, która przedkłada potrzeby innych nad swoje, która akceptuje niedogodności i dobrowolnie poświęca się dla dobra kogoś innego. Jest to miłość, która okazuje życzliwość, dobrą wolę i zaangażowanie w dobro innych, nie oczekując niczego w zamian.

W Biblii Króla Jakuba agape jest często tłumaczone jako “miłosierdzie”, co pomaga nam zrozumieć, że ta miłość jest miłością dającą, bezinteresowną; jest miłością w działaniu. Wezwanie do naśladowania miłości Jezusa jest wezwaniem do okazywania życzliwości, współczucia i miłości – nie tylko tym, z którymi jesteśmy blisko i z którymi czujemy się komfortowo, ale także tym, którzy myślą, wierzą i działają w sposób, z którym się nie zgadzamy. W końcu Jezus powiedział nam, abyśmy kochali nawet naszych wrogów i tych, którzy nas krzywdzą lub źle traktują.

Apostoł Paweł zdefiniował, czym jest miłość i jak się przejawia w 1 Liście do Koryntian 13, który został nazwany “rozdziałem o miłości”. Napisał: “Miłość cierpliwa jest i łaskawa; nie zazdrości i nie pyszni się; nie jest arogancka i niegrzeczna. Nie upiera się przy swoim, nie jest drażliwa ani urażona, nie cieszy się z występku, lecz raduje się z prawdy. Miłość wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma” (1List do Koryntian 13:4-7).

Inne wersje Biblii używają innych sformułowań w odniesieniu do tego fragmentu, co może pomóc w pogłębieniu naszego zrozumienia jego przesłania. Na przykład, jedna z wersji mówi nam, że miłość “zawsze chroni, zawsze ufa, zawsze ma nadzieję, zawsze wytrwa” (1List do Koryntian 13:7).  Inna wersja uczy nas, że miłość “nie żąda własnej drogi… Nie cieszy się z niesprawiedliwości, ale raduje się, gdy prawda zwycięża. Miłość nigdy się nie poddaje, nigdy nie traci wiary, zawsze ma nadzieję i wytrwa w każdych okolicznościach” (1 List do Koryntian 13:5-7).

Ta wymagająca lista jest dla nas dobrym punktem odniesienia, gdy staramy się kroczyć w miłości Chrystusa i ucieleśniać Jego miłość, współczucie i życzliwość dla innych poprzez nasze życie, słowa i czyny. Jezus podał kilka przykładów, jak okazywać tę miłość w naszym codziennym życiu. Powiedział: “Dajcie każdemu, kto was prosi. … Tak jak chcecie, żeby inni wam czynili, tak i wy im czyńcie” (Ew. św. Łukasza 6:30-31). Następnie powiedział: “Czyńcie dobrze i pożyczajcie, nie oczekując niczego w zamian, a wasza nagroda będzie wielka i będziecie synami Najwyższego, bo On jest łaskawy dla niewdzięcznych i złych. Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. (…) Dawajcie, a będzie wam dane” (Ew. św. Łukasza 6:35-38).

Pierwszy List Jana wyraża znaczenie wprowadzania miłości w czyn w naszym codziennym życiu w następujący sposób: “Dzieci moje, miłość nasza nie powinna być tylko słowem i mową; musi to być miłość prawdziwa, która się przejawia w uczynkach” (1List Jana 3:18). W swoim liście Jakub daje nam kilka konkretnych przykładów wprowadzania naszej wiary w czyn, który odzwierciedla miłość Chrystusa: “Przypuśćmy, że brat lub siostra są bez ubrania i codziennego pożywienia. Jeśli ktoś z was powie im: “Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nakarmcie”, ale nie uczyni nic, by zaspokoić ich fizyczne potrzeby, cóż z tego? Tak samo wiara sama w sobie, jeśli nie towarzyszy jej działanie, jest martwa” (List św. Jakuba 2:15-18).

Manifestowanie miłości Chrystusa w naszym codziennym życiu, działaniach i interakcjach z innymi ma kluczowe znaczenie dla życia, które odzwierciedla Jezusa dla innych i przyciąga ludzi do Niego. Podjęcie decyzji o rozwijaniu chrześcijańskiego charakteru, odłożeniu starego “ja” i przyobleczeniu nowego “ja”, jak napisał apostoł Paweł, jest również wyrazem miłości (List do Efezjan 4:20-24). Cnoty chrześcijańskie, takie jak miłość, współczucie, uprzejmość, dobroć, łagodność i cierpliwość, są zakorzenione w miłości Chrystusa, która nas przynagla (2 List do Koryntian 5:14).

Kochamy Boga, ponieważ On pierwszy nas umiłował (1 List Jana 4:19) i w oparciu o Jego miłość staramy się być bardziej podobni do Niego, odzwierciedlać Go i Jego miłość innym – nawet jeśli to odbicie jest tylko słabym blaskiem tego, kim On w pełni jest. Ale choć blask ten może wydawać się niewyraźny, nasze życzliwe słowa i czyny wykonywane w Jego miłości świecą w tym świecie ciemności i oddają chwałę Temu, który nas stworzył, kocha i zbawił, i z którym spędzimy wieczność (Ew. św. Mateusza 5:16). Obyśmy wszyscy wzrastali w podobieństwie do Chrystusa, abyśmy mogli lepiej odzwierciedlać Bożą miłość i dobroć wobec każdej osoby, z którą stykamy się w naszym życiu.