Jeśli chodzi o wybaczanie innym, w ostatnich latach opublikowano wiele publikacji na temat psychologicznych i emocjonalnych korzyści płynących z umiejętności wybaczania. Może to uwolnić osobę od gniewu, niepokoju, goryczy itp. Może pomóc osobie iść dalej w życiu i nie być powstrzymywanym przez przeszłość. Wszystko to jest prawdą i powinno stanowić motywację dla każdego z nas do przebaczenia, nawet jeśli tylko dla korzyści dla nas samych, nawet jeśli nie mamy na to ochoty.
Ale jako naśladowcy Chrystusa mamy jeszcze jeden powód, by przebaczać. Bóg przebaczył nam każdy grzech, każdy błąd, każdy występek, jaki kiedykolwiek popełniliśmy lub popełnimy. Nasze konto jest czyste. Z tego powodu mamy przed Bogiem obowiązek przebaczania innym. Wyraził to Jezus, gdy nauczał swoich uczniów modlitwy: “Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuściliśmy naszym dłużnikom” 1. Jezus powiedział dalej: “Jeśli bowiem przebaczycie innym ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski; ale jeśli nie przebaczycie innym ich przewinień, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień” 2.
W ew. św. Mateusza roz. 1,8 Jezus opowiedział historię ilustrującą tę koncepcję: Pewien sługa był winien królowi 10 000 talentów. [[z tego, co zbadałem, szacuje się, że jeden talent równał się około 6000 denarów, czyli około 10 lat zarobków, więc 10 000 talentów równałoby się około 100 000 lat zarobków, astronomiczna kwota!]
Kiedy sługa nie był w stanie spłacić długu, król nakazał sprzedać go i jego rodzinę w niewolę, dopóki nie będzie w stanie spłacić całego długu. Sługa upadł na twarz, błagając o czas i litość. Król widząc to, postanowił całkowicie umorzyć dług i uwolnić sługę od konieczności jego spłaty.
Idąc do domu, przebaczony sługa spotkał kolegę, który był mu winien 100 denarów 3, złapał go za gardło i zażądał natychmiastowej spłaty. Jego współsługa błagał o litość, prosząc o czas na spłatę. Zamiast tego zaciągnął mężczyznę do więzienia i upewnił się, że nie wyjdzie, dopóki jego dług nie zostanie w pełni spłacony.
Inni współsłudzy widzieli, co się stało, i donieśli o tym królowi, który następnie wezwał przebaczonego sługę i powiedział: “‘Wybaczyłem ci cały ten dług, ponieważ mnie błagałeś. Czyż nie powinieneś był zmiłować się nad swoim współsługą, tak jak ja zmiłowałem się nad tobą?”. I rozgniewawszy się pan jego, oddał go do więzienia, dopóki nie spłaci całego długu” 4.
Jezus kończy tę historię tymi słowami: “Tak też uczyni każdemu z was Ojciec mój niebieski, jeśli z serca nie przebaczycie swemu bratu” 5.
Te Święta Wielkanocne mogą być czasem refleksji nad wielką Bożą miłością i przebaczeniem dla każdego z nas i przeszukania naszych serc, aby sprawdzić, czy jest ktoś, komu jeszcze nie wybaczyliśmy. Coś, co mi pomogło, to pamiętać, że przebaczenie nie jest emocją; nie musimy mieć ochoty przebaczać. Nie musimy też martwić się, że coś jest nie tak, jeśli po przebaczeniu nadal doświadczamy negatywnych emocji w stosunku do tej osoby. Gdy nadal trzymamy się naszej decyzji o przebaczeniu, możemy ufać, że te negatywne uczucia ustąpią i ostatecznie będziemy mieć dowód na to, że naprawdę przebaczyliśmy z głębi serca.