Modlitwa jest kluczowym elementem naszej relacji z Bogiem, ponieważ jest naszym głównym środkiem komunikacji z Nim. To właśnie w modlitwie jesteśmy w stanie rozmawiać z naszym Stwórcą.

Jako chrześcijanie otrzymaliśmy niesamowity przywilej wejścia w obecność Boga jako Jego dzieci, dzięki zbawieniu udzielonemu przez Jezusa. Możemy z Nim rozmawiać, chwalić Go, wielbić i adorować, mówić Mu o naszej miłości do Niego i dziękować Mu za wszystko, co dla nas uczynił i nadal czyni. Możemy otwarcie dzielić się z Nim tym, co leży nam na sercu, wyrażać nasze problemy i potrzeby. Możemy wstawiać się za innymi w potrzebie. Możemy zwracać się do Niego z naszymi prośbami i prosić o Jego pomoc. Możemy powiedzieć Mu, jak bardzo doceniamy piękne rzeczy, które stworzył i podziękować Mu za mnóstwo błogosławieństw, które wylewa na każdego z nas.

Kiedy jesteśmy słabi i zmęczeni, możemy z Nim o tym porozmawiać. Gdy popełniliśmy zło i zgrzeszyliśmy, możemy wyznać Mu nasze grzechy, poprosić Go o przebaczenie i otrzymać je. Możemy rozmawiać z Nim, gdy jesteśmy radośni lub smutni, w dobrym lub złym zdrowiu, niezależnie od tego, czy jesteśmy bogaci czy biedni, ponieważ mamy relację z Tym, który nie tylko nas stworzył, ale który głęboko nas kocha i chce być zaangażowany w każdy aspekt naszego życia.

Modlitwa jest naszym sposobem na zaproszenie Boga do udziału w naszym codziennym życiu, na poproszenie Go o bezpośrednie i bliskie zaangażowanie w sprawy, które są dla nas ważne. Kiedy przychodzimy do Niego w modlitwie, prosimy Go, aby wziął aktywny udział w naszym życiu lub w życiu tych, za których się modlimy. Modlitwa przekazuje rzeczywistość naszej ogólnej sytuacji, że potrzebujemy Go i pragniemy Jego obecności w naszym życiu. Komunikowanie się z Bogiem w modlitwie jest sposobem na zbliżenie się do Niego, na pogłębienie naszej relacji.

Nauki z Ewangelii na temat modlitwy

We wszystkich czterech Ewangeliach, kiedy Jezus się modlił, nieustannie modlił się do swojego Ojca i nauczał swoich uczniów, aby robili to samo. Przez wiarę w Jezusa staliśmy się dziećmi Bożymi (ew. św. Jana 1:12). Kiedy się modlimy, stajemy przed naszym Ojcem. Jesteśmy w stanie nawiązać z Nim intymną więź, tak jak z naszym ziemskim ojcem.

Oprócz modlitwy do Ojca w imieniu Jezusa, tak jak Jezus poinstruował swoich uczniów, w Ewangeliach dowiadujemy się, że modlitwy powinny być również ofiarowane Jezusowi. “O cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu. Jeśli o cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię” (ew. św. Jana 14:13-14).

Kiedy Jezus nauczał o modlitwie w przypowieściach, dokonywał porównań do takich sytuacji, jak przyjaciel, który pożyczył bochenki o północy (ew. św. Łukasza 11:5-8) lub niesprawiedliwy sędzia, który w końcu odpowiedział na prośbę kobiety (ew. św. Łukasza 18:1-8). Poprzez te przykłady historii Jezus wskazał, że jeśli przyjaciel lub niesprawiedliwy sędzia odpowiedzieliby na skierowane do nich prośby, o ileż bardziej nasz Ojciec w niebie odpowiedziałby na nasze prośby? Pokazuje, że możemy mieć pewność, że nasze modlitwy zawsze zostaną wysłuchane przez naszego hojnego, kochającego Ojca (ew. św. Mateusza 7:9-11).

W przypowieści o celniku i faryzeuszu Jezus mówi o pokorze i wyznaniu w modlitwie (ew. św. Łukasza 18:10-14). Jezus nauczał, że należy unikać pompatycznych i pretensjonalnych modlitw, które zwracają na siebie uwagę; modlitwy powinny raczej wypływać ze szczerości serca i motywów (ew. św. Mateusza 6:5-6). Na Jego przykładzie uczymy się modlić w samotności (ew. św. Łukasza 6:12), modlić się w dziękczynieniu (ew. św. Jana 6:11), modlić się w obliczu decyzji i wstawiać się w modlitwie za innymi (ew. św. Jana 17:6-9).

Modlitwa odgrywa istotną rolę w naszym życiu duchowym, naszej więzi z Bogiem, naszym wewnętrznym wzroście i naszej skuteczności jako chrześcijan. Przykład modlitwy Jezusa, oderwania się od zgiełku Jego życia, poświęcania czasu na modlitwę w samotności, wstawiania się za innymi i odmawiania skutecznych modlitw, wyznacza szlak dla tych, którzy pragną podążać Jego śladami.

Modlitwa nie powinna być jednokierunkową rozmową, w której my mówimy i oczekujemy, że Bóg będzie nas słuchał. W czasie modlitwy powinniśmy również otworzyć się na słuchanie tego, co Bóg chce nam powiedzieć, poprzez Biblię, poprzez to, co mówią lub piszą pobożni nauczyciele lub kaznodzieje, lub poprzez wyciszenie się przed Nim i otwarcie naszych serc, aby usłyszeć Jego głos przemawiający do nas osobiście.

Bóg może przemawiać do nas na wiele sposobów: poprzez wrażenia, które daje, myśli, które wkłada do naszych umysłów, poprzez wersety biblijne lub głos Jego Ducha przemawiający do naszych serc. Modlitwa to komunikacja, a komunikacja to ulica dwukierunkowa. Więc oprócz proszenia Boga, aby usłyszał to, co do Niego mówimy, powinniśmy również dać Mu możliwość mówienia do nas.

Modlitwa jest naszym sposobem komunikowania się z Bogiem, wchodzenia i pozostawania w Jego obecności. Kiedy wspinamy się na kolana naszego niebiańskiego Ojca jako Jego dzieci, możemy prosić Go o wszystko, możemy ufać Mu we wszystkim. Możemy poczuć Jego miłość do nas, Jego pewność, Jego troskę.