Dawno, dawno temu, w odległej ziemi o nazwie Us, żył człowiek o imieniu Hiob. Był jednym z najwspanialszych ludzi. Był bogobojny i unikał zła. Był hojny, życzliwy i pracowity – jednym słowem, był dobrym i pobożnym człowiekiem. 1

Nie tylko dobrym człowiekiem był Hiob, miał też wspaniałe życie. Miał majątek, ziemię, żywy inwentarz, oraz służbę. Miał żonę, oraz dziesięcioro dzieci.[Patrz Księga Hioba 1:2–3]] Był zdrowy. Był szanowanym człowiekiem i miał wszędzie przyjaciół. Każdy wiedział kim był Hiob. 2

Hiob miał szczęśliwe życie. I dlaczego tak miało by nie być. Był niezwykle posłuszny Bogu i prowadził prawe życie. Ale chwila, zatrzymajmy się na chwilę i pomyślmy. Kiedy trudniej jest ufać Bogu? Kiedy wszystko dobrze się układa? Czy też kiedy wydaje się, że wszystko jest nie tak jak powinno? Największym sprawdzianem naszego charakteru jest to jak reagujemy, kiedy nasze życie zmienia się na gorsze; a największym sprawdzianem naszej wiary jest ufanie Bogu, kiedy On pozwala na to, abyśmy doświadczali ciężkich chwil.

Szatan też to wiedział. „Wszyscy myślą, że Hiob jest takim  wspaniałym i bogobojnym człowiekiem,” powiedział do Boga. „Ależ oczywiście, że jest dobry. Ma wszystko! Pieniądze, ziemię, rodzinę, przyjaciół, szacunek. Pozwól mi zabrać to wszystko i wtedy naprawdę przekonamy się czy jest taki dobry.” 3

Bóg zgadza się na ten eksperyment i biedny Hiob po kolei traci swoje pieniądze, swój inwentarz, swój dom, swoje dzieci, a w końcu swoje zdrowie. 4 Następnie dowiadujemy się, że Hiob siedząc na gnoju, drapie czyraki pokrywające jego ciało od stóp do głowy. 5 Jego żona, ostatnia osoba, na którą Hiob może liczyć, mówi mu, „Jeszcze trwasz mocno w swej prawości? Złorzecz Bogu i umieraj!” 6

W tym momencie, ludzie zdają się myśleć, że Hiob musiał zrobić coś naprawdę złego, kompletnie wbrew woli Bożej, aby zasłużyć sobie na te wszystkie nieszczęścia. Być może Hiob siedząc na gnoju myślał podobnie. Co zrobił, że zasłużył sobie na tak nieszczęsny obrót wydarzeń? Nie mogąc znaleźć uzasadnionych powodów tych wszystkich klęsk, Hiob ostatecznie zrobił to co większość z nas zrobiłaby w podobnej sytuacji—zaczął użalać się nad sobą. 7

Na szczęście, Hiob miał kilku dobrych przyjaciół, którzy przyszli go odwiedzić i pocieszyć w jego nieszczęściu. Zastali go w opłakanym stanie. Wysłuchali jego narzekań na niesprawiedliwość: „Jestem dobrym człowiekiem! Dlaczego Bóg traktuje mnie w ten sposób? To takie niesprawiedliwe!”

Czasami, kiedy przeżywamy trudne chwile, jedyny co widzimy to jak “niesprawiedliwa” wydaje się być cała zaistniała sytuacja. Hiob starał się z całych sił żyć zgodnie z wolą Boga, podążać za Jego Słowem, traktować uczciwie innych i w zamian otrzymał te wszystkie problemy?!

Jeden z przyjaciół Hioba o imieniu Elihu mówi mu: „Uciśnionego On ratuje przez ucisk, cierpieniem otwiera mu uszy.” 8

Hiob wchodzi w długą rozmowę z Bogiem, 9 w której uświadamia sobie, że niezależnie od swoich starań bycia dobrym i posłusznym Bogu człowiekiem, nigdy nie będzie wiedział lepiej niż On, ponieważ Bóg jest potężniejszy i mądrzejszy od niego. Hiob dochodzi do wniosku, że lepiej będzie jeśli po prostu zaufa Bogu. Koniec końców, Bóg wkracza i ratuje Hioba.

Warto o tym pomyśleć, kiedy sami borykamy się z trudnymi chwilami. Możemy zareagować tak jak Hiob, tzn. możemy denerwować się, że Bóg nie traktuje nas właściwie, albo możemy zwrócić się do Niego, poświęcić Mu swoją uwagę i zobaczyć czego Bóg chce nas nauczyć poprzez trudności.

Prawda jest taka, że Bóg nigdy nie obiecywał nam doskonałego, bezproblemowego życia. Ale obiecał nam, że pomoże nam przetrwaćwszelkie problemy jakie będziemy napotykać.  10 Jeśli będziemy mieli tego świadomość, nie będziemy marnować czasu na narzekanie na nasze trudne położenie i nie będziemy marnować energii na samodzielne próby wyzwolenia się z kłopotów; zamiast tego, natychmiast zwrócimy się do Boga i w Nim odnajdziemy naszą siłę i rozwiązania dla problemów.

W życiu każdego z nas, będą pomyślne chwile, oraz trudne chwile. Trzeba ufać, że Bóg ma Swój cel w poddawaniu nas trudnościom—poprzez nie, On chce nas czegoś nauczyć. I trzeba wierzyć, że „Pan jest blisko skruszonych w sercu
i wybawia złamanych na duchu.” 11

  1. Patrz Księga Hioba 1:1 ↑
  2. Patrz Księga Hioba 29:7–25 ↑
  3. Patrz Księga Hioba 1:7–12; 2:1–7 ↑
  4. Patrz Księga Hioba 1:13–19 ↑
  5. Patrz Księga Hioba 2:7–8 ↑
  6. Księga Hioba 2:9 ↑
  7. Patrz Księga Hioba 3:3–26 ↑
  8. Księga Hioba 36:15 ↑
  9. Patrz Księga Hioba Job 38–41 ↑
  10. Patrz Księga Psalmów 23:4; Księga Izajasza 43:2 ↑
  11. Księga Psalmów 34:19 ↑