Jeden z moich przyjaciół wspomniał kiedyś, że często ma poczucie maloncholii po doświadczeniu czegoś pięknego. Nie byłem pewny co ma na myśli. Tak było dopóki nie zacząłem przypominać sobie swoje własne odczucia pod koniec wspaniałego zachodu słońca, fantastycznego dnia, czy poruszającego spektaklu. Wtedy uświadomiłem sobie, że często czuję to samo.
Co dziwne, ta paradoksalna mieszanka radości i smutku podoba się nam. Czy chodzi o to, że przypomina ona nam o przemijającej naturze takich przyjemności? Te wspaniałe emocje utrzymują się przez chwilę, a potem znikają w przeszłości – żyjąc tylko w naszych wspomnieniach.
To tajemnicze uczucie jest uniwersalne. Japończycy określają ten stan terminem mono no aware tłumaczonym jako „patos rzeczy”. Jest to uczucie, które przeżywają co roku, kiedy kwiaty wiśni są w okresie swojej świetności. W okolicach kwietnia, ludzie grupowo piknikują pod drzewami wiśni, śpiewając, rozmyślając i rozkoszując się chwilą, która przeminie w przeciągu tygodnia, lub dwóch.
Japończycy próbują utrwalić ten wyjątkowy, krótkotrwały okres kwitnienia wiśni, zwany sakura, w bukieciarstwie, ceremonii picia herbaty, a przede wszystkim w poezji haiku, która jest jak migawka zdarzenia w przyrodzie, która przekazuje głębokie uczucie – często smutną myśl.
Asu araba araba to omou sakura kana.
”Jutro, jutro
Czy wciąż będą?
Kwiaty wiśni?”
Kiedy mieszkałem w Jordanii, moją ulubioną porą roku była wiosna, kiedy nadchodziły deszcze i jałowa pustynia przeobrażała się w symfonię barw kwiatowych. Kiedyś, udaliśmy się na pustynię Wadi Rum w czasie rzadko występującej w tym rejonie ulewy. Nie mogliśmy nadziwić się obfitości wodospadów, które spadały ze szczytów gór do piaszczystej doliny położonej poniżej. Próbowaliśmy uciec przed deszczem, ale lokalni Beduini byli nim zachwyceni i jeździli swoimi jeepami tam i z powrotem po nowo powstałych strumykach. Wyglądali jak dzieci taplające się w kałużach. Wiedzieli, jak szybko cenna ciecz zostanie wchłonięta przez nienasycony piasek pustynny.
Każdego roku, zdarzał się dzień lub dwa, kiedy spadał śnieg i wszystko pokryte było białym kocem. W takie wyjątkowe dni, wychodziliśmy na spacer wokół bloku, aby zobaczyć jak nieciekawy krajobraz przekształca się w magiczną krainę śniegu i lodu. Dzieci budowały śnieżne forty i bawiły się w śnieżne bitwy, czerpiąc radość z każdej minuty spędzonej na zewnątrz. Następnego dnia, wychodziło słońce i wszystko znikało.
Muzyka i dramat z natury są efemeryczne w swoim pięknie. Być może dlatego są one dla nas źródłem chwil prawdziwej radości i napawają nas pragnieniem zachowania tych chwil.
Biblia przedstawia kilka obrazów efemerycznego piękna. Jeden z nich można znaleźć w Księdze Izajasza 40:8, gdzie czytamy: „trawa usycha, więdnie kwiat.” A dalej: „słowo Pana trwa na wieki.”[1 List św. Piotra 1:25]] Biblia mówi też o tym, że nasze życie na ziemi jest jak para – jesteśmy tu na chwilę, a potem znikamy. 1 Myślę, że Bóg stworzył cudowne chwile, których doświadczamy – jak i całe nasze życie – w ten sposób, abyśmy nauczyli się w pełni wykorzystywać te chwile, a przede wszystkim nasze życie.
Ale Biblia mówi nam też, że Boże Słowo i miłość nigdy nie przeminą. Jezus powiedział nam, „Nie opuszczę cię, ani nie pozostawię.” 2 Trzy z Ewangelii mówią nam, że „Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.” 3
Świadomość tego, że wszystkie przyjemności tego świata są chwilowe pomaga mi skupiać się na tym co tak naprawdę jest ważne. Są takie chwile, kiedy czuję się jak „wędrowny przybysz” przemierzający ten świat cierpienia i cudów, ale pomaga mi świadomość tego, że to co zostało dokonane w miłości będzie trwać.
Niedawno, wysłałem mojej córce jeden z naszych rodzinnych albumów, aby „zaopiekowała się nim”. Ale walizka, w której był album została zgubiona przez linie lotnicze! Na początku, byłem zdruzgotany stratą, dopóki nie uświadomiłem sobie, że chwile utrwalone na tych zdjęciach żyją w moich wspomnieniach i wspomnieniach moich dzieci, czego nikt nie może nam zabrać ani ukraść.
Wierzę, że kiedy przekazujemy Bożą miłość i Słowo innym, możemy być pewni, że budujemy coś co będzie trwać – coś co będzie wieczne i nigdy nie odejdzie w zapomnienie.