Dla wielu z nas ważnym elementem Świąt Bożego Narodzenia jest wspominanie historii narodzin Jezusa, czy to poprzez odtwarzanie i odgrywanie scenek z pierwszego Bożego Narodzenia, czytanie historii Bożego Narodzenia z Biblii, czy też poprzez śpiewanie pięknych kolęd o Jego narodzinach. Świętując Boże Narodzenie, przypominamy sobie historię, z której to wszystko się wywodzi.

Kiedy czytamy o pasterzach, mędrcach, żłóbku i gwieździe, łączą się z nami różne aspekty narodzin naszego Zbawiciela. Gdy przyjrzymy się kontekstowi, w jakim umieszczone są narodziny Jezusa, zauważymy, że istnieje kilka wydarzeń zapisanych w Starym Testamencie, które odbijają się echem w ewangelicznych opisach Narodzenia. Świadomość tych powiązań pomaga pogłębić nasze zrozumienie i docenienie Bożego dzieła, jakim jest wprowadzenie w życie Jego planu dla naszego zbawienia.

Jeden z takich aspektów tej historii odnosi się do zapowiedzi danej Marii, że została wybrana na matkę Syna Bożego.
1. Maryja była zaręczona z Józefem, co oznacza, że prawnie była uważana za jego żonę, chociaż nie było ceremonii ślubnej i małżeństwo nie zostało zatwierdzone. Łukasz dwa razy wspomina w swojej Ewangelii, że Maryja jest dziewicą.

Anioł Gabriel uczynił to zdumiewające ogłoszenie do Maryi:

“Oto poczniesz w łonie swoim i porodzisz syna, i nazwiesz imię jego Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego. I da Mu Pan Bóg tron Jego ojca Dawida, i będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego królestwu nie będzie końca.”2

Sześć miesięcy wcześniej ten sam anioł ukazał się Zachariaszowi, mężowi kuzynki Maryi, Elżbiety, gdy ten przebywał w świątyni jerozolimskiej, i zapowiedział, że Elżbieta również będzie miała dziecko. Do Zachariasza Gabriel powiedział:

“Będziecie mieć radość i wesele, i wielu będzie się radować z jego narodzin, bo będzie wielki przed Panem […], i będzie napełniony Duchem Świętym, już od łona matki. I nawróci wielu spośród synów Izraela do Pana, Boga ich (…), by przygotować Panu lud doskonały. .”3 Obie zapowiedzi zostały przekazane przez anielskiego posłańca; obie wyjaśniały, że synowie będą się rodzić w sytuacjach, które będą wymagały działania Boga, ponieważ Maryja była dziewicą, a Elżbieta była starsza i bezpłodna. Maryi powiedziano, aby nazwała swego syna Jezus; Zachariaszowi polecono, aby nazwał swego syna Jan. 4. Zachariasz był zmartwiony i przestraszony na widok anioła; podobnie Maryja. Obojgu powiedziano, żeby się nie bali.

Zapowiedzi narodzin Jana Chrzciciela i Jezusa są podobne do historii opowiadanych w Starym Testamencie o narodzinach Izmaela, Izaaka i Samsona. Niektóre z podobieństw we wszystkich tych historiach obejmują pojawienie się posłańca od Boga (lub samego Boga); strach, zdumienie lub upadek na kolana przed aniołem lub posłańcem; boskie przesłanie; sprzeciw co do tego, jak to się mogło stać lub prośbę o znak; i danie znaku.

Ten wzór można zobaczyć w historii Hagar, matki Izmaela, kiedy została znaleziona przez anioła na pustyni. Anioł zawołał ją po imieniu, mówiąc: “Hagar, dokąd idziesz?”. Wtedy rzekł do niej: “Oto jesteś brzemienna i urodzisz syna. Nazwiesz go imieniem Izmael i będzie on mieszkał wbrew wszystkim swoim krewnym.”5.

Podobny wzór widzimy również w historii Abrahama i jego żony Sary, która była bezpłodna. Bóg ukazał się Abrahamowi, który miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, i zapowiedział, że w ciągu roku da Abrahamowi syna. Abraham został poinstruowany, by nazwał swego syna Izaakiem, a Bóg powiedział, że ustanowi swoje przymierze z Izaakiem i jego potomstwem.[[Patrz Księga Rodzaju 17.]

Innym aspektem tej historii, który zasługuje na uwagę, jest cud zajścia w ciążę tych kobiet. Zarówno Sara, jak i Elżbieta były bezpłodne i w podeszłym wieku. Żadna z tych kobiet nie byłaby w stanie zajść w ciążę bez bezpośredniej interwencji Boga. Każda z nich doświadczyła cudownego porodu, tak jak Bóg im to zapowiedział.

Z Maryją było inaczej. Ona była dziewicą. Chociaż jesteśmy świadkami cudotwórczej mocy Boga w tych wcześniejszych cudownych narodzinach, nie było w Starym Testamencie przykładu, aby kobieta, która nigdy nie była z mężczyzną, zaszła w ciążę. Podczas gdy Sara i Elżbieta przezwyciężyły wiek i bezpłodność dzięki cudowi Bożemu, ciąża Marii wymagała zupełnie nowej manifestacji Bożej mocy stwórczej.

Maryja zapytała anioła, jak to się stanie, a anioł odpowiedział: “Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni cię; dlatego dziecię, które się narodzi, będzie nazwane świętym – Synem Bożym.”6.

To nie było tak, że Bóg przezwyciężył jakąś fizyczną przeszkodę, taką jak bezpłodność czy starość, ale miał to być zupełnie nowy, jedyny w swoim rodzaju akt stworzenia przez Boga.

Kolejnym przykładem echa Starego Testamentu w opowiadaniu o Narodzeniu Pańskim jest nawiązanie w anielskiej zapowiedzi skierowanej do Maryi do proroctwa, które tysiąc lat wcześniej wygłosił Natan odnośnie potomstwa króla Dawida. Proroctwo to było podstawą oczekiwania Izraela na Mesjasza. Część proroctwa Nathana mówiła: ” Dam ci sławę największych ludzi na ziemi; ustanowię tron jego królestwa na wieki. Będę dla niego ojcem, a on będzie dla mnie synem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki.”7.

Nadzieją i oczekiwaniem narodu żydowskiego w czasie narodzin Jezusa było to, że mesjasz – normalna ludzka istota – zostanie namaszczony przez Boga i powstanie w Izraelu jako król i przywódca. Nie spodziewano się, że mesjasz będzie Synem Bożym.

Jednak anioł Gabriel, używając określeń podobnych do proroctwa Natana, wyraził, że syn Maryi będzie wielki, że Bóg da mu tron Dawida na zawsze, że jego królestwu nie będzie końca, a co najważniejsze, że będzie nazwany Synem Najwyższego. 8.

W tych kilku przykładach podobieństw między historią narodzin Jezusa a innymi wydarzeniami opisanymi w Starym Testamencie widzimy powiązania, które wskazują na cudowny cud Bożej miłości do nas i Jego pracę na przestrzeni dziejów, aby przynieść ludzkości zbawienie. Jezus, Syn Boży, wszedł na ten świat jako dar miłości od samego Boga.

Jego życie, śmierć i zmartwychwstanie umożliwiły nam odkupienie z naszego grzechu i połączenie się z Bogiem w sposób bardziej osobisty i intymny niż kiedykolwiek wcześniej. Dzięki Bożemu darowi dla ludzkości, jesteśmy w stanie odnaleźć radość i szczęście bycia jednym z dzieci Bożych, aby żyć z Nim na zawsze – największy i najbardziej długotrwały dar ze wszystkich.

  1. Patrz: Ewangelia wg św. Łukasza 1:26-27 ↑
  2. Patrz: Ewangelia wg św. Łukasza 1:31-33 ↑
  3. Patrz: Ewangelia wg św. Łukasza 1:14-17 ↑
  4. Patrz: Ewangelia wg św. Łukasza 1,12-13 ↑
  5. Patrz Księga Rodzaju 16 ↑
  6. Patrz: Ewangelia wg św. Łukasza 1:34-35 ↑
  7. Patrz 2 Księga Samuela 7:9, 13-14,16 ↑
  8. Patrz: Ewangelia wg św. Łukasza 1,32-33 ↑