Κάθε χρονιά, η 25η Δεκεμβρίου έρχεται, είτε είμαστε έτοιμοι, είτε όχι. Συχνά συζητάμε για το πόσα έχουμε να κάνουμε ακόμα, πως δεν έχουμε αρκετό χρόνο και χρήματα, κτλ. Όμως τι γίνεται αν δεν είστε έτοιμοι για τα Χριστούγεννα, επειδή χάσατε κάποιον και η καρδιά σας απλά δεν είναι έτοιμη για τις γιορτές;
Το 2021, ετοιμαστήκαμε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα χωρίς τον Παππού. Τα οκτώ παιδιά της καλύτερης φίλης μου, ετοιμάστηκαν να γιορτάσουν χωρίς τη μητέρα τους και με τον χήρο πατέρα τους, στεναχωρημένο που έχασε τη σύζυγό του. Μια άλλη φίλη μου είχε χάσει τον πατέρα της πριν μερικές βδομάδες και άλλοι δύο φίλοι μας θα γιόρταζαν αυτά τα Χριστούγεννα μόνοι τους, μετά από διαζύγιο. Μια άλλη φίλη στεναχωριόταν που ήταν άνεργη, ενώ τα Χριστούγεννα την στρεσάριζαν ακόμα περισσότερο μια και θα είχε επιπλέον έξοδα. Παρ’ όλα αυτά, οι γιορτές πλησίαζαν με τον συνήθη τους τρόπο, είτε είμασταν έτοιμοι είτε όχι.
Η καρδιά μου ένοιωθε πολύ βαριά — όχι μόνο λόγω της δικής μου απώλειας, αλλά και για όλες τις άλλες απώλειες των άλλων. Ο κάθε θάνατος ήταν ξαφνικός και απρόσμενος και έτσι ένοιωθα τον εαυτό μου να περιμένει μέσα μου ποια θα ήταν τα επόμενα νέα για κάποια άλλη απώλεια.
Ήταν η πρώτη μου χρονιά που έκανα τη Χριστουγεννιάτικη Νηστεία για τέσσερεις βδομάδες πριν τα Χριστούγεννα, τέσσερεις βδομάδες αφιερωμένες σε προσευχή, περισυλλογή και μελέτη της Βίβλου αν και δεν μου ήταν εύκολο να το καταφέρω. Δεν την τήρησα και πάρα πολύ και σίγουρα δεν υπήρξαν καθημερινά δώρα ή κάτι παρόμοιο. Απλά είχα στον νου μου τέσσερα πράγματα, τέσσερεις λέξεις: Ελπίδα, Προετοιμασία, Χαρά, Αγάπη. Η κάθε μία τους, ρίχνει μια αχτίδα φωτός στο σκοτάδι, βοηθώντας με να συγκεντρωθώ σε κάτι πιο σημαντικό και επάξιο.
Εκτός από τις δικές μου απώλειες και στεναχώριες, το γεγονός ότι ο Ιησούς ήλθε σαν Σωτήρας της ανθρωπότητας είναι κάτι που αξίζει να γιορταστεί! Ακόμα και αν δεν μπορούσα να χαρώ και να απολαύσω τις παραδόσεις της εποχής, όμως μπόρεσα να φτιάξω την καρδιά μου. Εάν έδειχνα λίγο πιο μελαγχολική απ’ τον συνηθισμένο Χριστουγεννιάτικο εαυτό μου, ήταν επειδή αναλογιζόμουν αυτές τις λέξεις — Ελπίδα, Προετοιμασία, Χαρά και Αγάπη.
Η ελπίδα μου υπενθύμιζε πως η ελπίδα μου δεν βρίσκεται στην υπόσχεση για μια εύκολη ζωή, αλλά στην υπόσχεση του Ιησού για λύτρωση.
Αν και δεν είχα τη δύναμη για πολλές Χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες, μπορούσα όμως να προετοιμάσω την καρδιά μου για να την γεμίσει ο Θεός.
Έχω χαρά επειδή ήλθε ο Ιησούς! Και η χαρά αυτή αυξάνει όταν μοιράζεται με τους άλλους.
Ο Θεός φανέρωσε την αγάπη Του με το να στείλει τον Ιησού στη γη να μας λυτρώσει.
Έστειλα ένα μεγάλο καλάθι με κεράσματα στα παιδιά της καλύτερης φίλης μου, ενώ έστειλα επίσης και μηνύματα και τηλεφώνησα στους φίλους εκείνους που είχαν χάσει κάποιον. Και την Ημέρα των Χριστουγέννων ήμουν έτοιμη να πω «Χαρά σ’ όλο τον Κόσμο».