Οι περισσότεροι από μας είμαστε αρκετά απασχολημένοι. Συνήθως σκεπτόμαστε και φροντίζουμε περισσότερα από όσα μπορούμε να χωρέσουμε στη μέρα μας. Όλοι μας θέλουμε να έχουμε το πάνω χέρι στη ζωή μας, όμως εγώ προσωπικά, το να ακολουθώ τις προτεραιότητές μου όσον αφορά αυτά που θέλω να κάνω και χρειάζομαι να κάνω, μερικές φορές μου είναι μια πρόκληση και οι μέρες μου συνήθως εμπεριέχουν περισσότερα απ’ όσα μπορώ να χωρέσω μέσα σε αυτές.

Το γεγονός δεν είναι μόνο ότι έχω πάρα πολλά να κάνω, αλλά μάλλον το ότι πρέπει να εργάζομαι με πιο παραγωγικό και αποτελεσματικό τρόπο. Διαφορετικά, στο τέλος προσπαθώ να κυνηγώ προβλήματα, να τρέχω να τα προλάβω, αντί να απολαμβάνω τη σπουδαία εκπλήρωση που προσφέρει αυτή η ζωή καθώς βαδίζουμε πλάι-πλάι με τον Ιησού. Είμαι σίγουρη πως και πολλοί από εσάς αντιμετωπίζετε και τις δικές σας συνεχείς ευθύνες και προκλήσεις, είτε μικρές είναι αυτές, είτε μεγάλες και ίσως και μια ατελείωτη σειρά από πράγματα που πρέπει να γίνουν – πράγματα τα οποία είναι εύκολο να συσσωρευτούν και να μετατραπούν σε σοβαρά ζητήματα γεμάτα άγχος αν αυτά δεν τα διαχειριστούμε σωστά.

Πολύ συχνά πιάνω τον εαυτό μου να βυθίζεται μέσα σε ένα τέλμα που βαθμηδόν κατακλύζεται από δυσκολίες και το απρόβλεπτο ή απρόσμενες επιπλοκές στη ζωή ή την εργασία. Όταν τα πράγματα αρχίζουν να συσσωρεύονται, αυτό που κάνω αυτόματα είναι ότι είτε παραβλέπω τα όχι και τόσο επείγοντα επειδή δεν φαίνεται να είναι και τόσο σημαντικά προς το παρόν όσο τα περισσότερο επείγοντα. Όμως στην πορεία, πριν καν το καταλάβω, πιάνω τον εαυτό μου αντιμέτωπο με κάποιο από εκείνο το πρώην μικρό πρόβλημα που εγώ είχα παραβλέψει και που τώρα έχει μετατραπεί σε κάτι πολύ πιο σοβαρό, που απαιτεί τον χρόνο μου και την προσοχή μου. Έτσι αρχίζω να διορθώνω αυτό το νεότευκτο διογκωμένο θέμα, το οποίο μέχρι τώρα έχει προξενήσει και κάποια ορισμένη ζημιά ή έχει προξενήσει περισσότερες επιπλοκές οι οποίες πρέπει να διορθωθούν και απαιτούν ακόμα περισσότερο από τον χρόνο μου. Στο μεταξύ, επαναλαμβάνω το ίδιο λάθος του να παραβλέπω όλα τα άλλα μικρά ζητήματα, τα οποία θα συνεχίσουν να εμφανίζονται συγχρόνως.

Είναι ένα δίλλημα το οποίο φαίνεται να επηρεάζει πάρα πολλούς πολυάσχολους ανθρώπους. Αυτού του είδους το σχέδιο να θέτεις τις  προτεραιότητές σου με βάση το να αντιμετωπίζεις τα προβλήματα μόνο όταν αυτά βγαίνουν εκτός ελέγχου αντί να έχεις ασχοληθεί μαζί τους ενώ αυτά ήταν ακόμα απλά, φαίνεται ότι είναι το σωστό εκείνη την στιγμή, όμως αυτό δεν χρειάζεται να γίνεται έτσι. Δεν χρειάζεται να περνάμε τη ζωή μας κυνηγώντας τις προκλήσεις της ζωής και να αγχωνόμαστε με αυτές, κάνοντας διαχείριση βλάβης και νοιώθοντας πολύ συχνά παρασυρμένοι σε μια κατηφόρα, αποτέλεσμα του «προβληματικού μας χρέους».

Προσπαθώ να δίνω περισσότερη προσοχή στα πράγματα όταν αυτά είναι μικρά και είναι ευκολότερο να τα χειριστώ. Σιγά – σιγά αλλάζω τον τρόπο που ενεργώ, δίνοντας περισσότερη σημασία στο «να προλαβαίνω και να αποφεύγω» και όχι να κάνω μια συνεχή διαχείριση ζημιών.

Και για να γίνει αυτό, έχει χρειαστεί αλλαγή σε περισσότερους από έναν τομέα. Απαιτήθηκε μια αλλαγή σκεπτικού για το πώς εξετάζω το καθετί που παρουσιάζεται στη ζωή μου. Απαιτεί μια συνειδητή προσπάθεια να βλέπω τα ζητήματα όπως εμφανίζονται και να αναλαμβάνω δράση – ή ακόμα καλύτερα, να προβλέπω πιθανές εκβάσεις και να είμαι έτοιμη να τις χειριστώ μόλις αρχίσουν να εξελίσσονται.

Μερικές φορές, το κυνήγι των προβλημάτων μπορεί να είναι και το αποτέλεσμα έλλειψης επαρκούς αυτοπειθαρχίας. Συχνά μου είναι πολύ δύσκολο να σταματήσω κάτι πάνω στο οποίο εργάζομαι με σκοπό να αρχίσω κάτι άλλο το οποίο είχα προγραμματίσει. Συγκεντρώνομαι τόσο πολύ πάνω σε κάτι, ώστε βάζω στην άκρη τα άλλα πράγματα που θα έπρεπε να κάνω εκείνη την ημέρα. Στο τέλος, πιάνω τον εαυτό μου να τρέχει βιαστικά ώστε να προλάβει όλα εκείνα τα άλλα πράγματα, κάτι το οποίο με γεμίζει με πίεση και στρες, με αποτέλεσμα, αυτή η επιπλέον πίεση να με κάνει να κάνω λάθη, τα οποία απαιτούν ακόμα περισσότερο χρόνο για να διορθωθούν.

Αντιλήφτηκα ότι χρειαζόμουν κάτι να μου υπενθυμίζει και να με βοηθάει να αλλάξω αυτή τη συνήθειά μου. Αφού προσευχήθηκα γι’ αυτό, μου ήρθε η ιδέα να χρησιμοποιώ ένα ρολόι να κτυπάει ώστε να μου υπενθυμίζει να σταματάω να εργάζομαι σε ένα εγχείρημα εγκαίρως με σκοπό να πάω στο επόμενο. Μια τόσο απλή λύση! Γιατί δεν το είχα σκεφτεί πριν αυτό; Λοιπόν, είναι εκπληκτικό το πόσα απλά πράγματα υπάρχουν γύρω μας, όμως εμείς δεν τα αντιλαμβανόμαστε μέχρι να σοβαρευτούμε ώστε να θέλουμε την αλλαγή και να προσευχηθούμε για το τι να κάνουμε.

Το να χρησιμοποιείτε τον χρόνο σας όσο καλύτερα μπορείτε, δεν είναι το ίδιο με το να είστε απασχολημένοι. Χρειαζόμαστε μια ισορροπημένη ζωή που να περιλαμβάνει χρόνο τόσο για επικεντρωμένη εργασία όσο και χρόνο για χαλάρωμα για να μπορούμε να ξεδώσουμε και να βάλουμε στην άκρη τις έγνοιες της ζωής. Για παράδειγμα, είχα αποκτήσει τη συνήθεια να συνεχίζω να εργάζομαι κάθε βράδυ μέχρι πριν πέσω για ύπνο – ώσπου αντιλήφθηκα ότι ήταν μια αναποτελεσματική χρήση εκείνου του χρόνου. Οι ώρες που εργαζόμουνα μέχρι αργά το βράδυ δεν ήταν αρκετά παραγωγικές όμως απαιτούσαν τουλάχιστον την ίδια ποσότητα προσπάθειας.

Χρειαζόμουν να επενδύω χρόνο για να χαλαρώνω ώστε να αποφεύγω να «κυνηγάω» το πρόβλημα της έλλειψης ύπνου. Με το να εργάζομαι μέχρι αργά, γέμιζε τον νου μου με τόσα πράγματα που ακόμα και όταν σταματούσα, δεν μπορούσα να κοιμηθώ για άλλες μία ή δύο ώρες. Με το να αφιερώνω χρόνο να χαλαρώνω κάθε βράδυ βελτιώθηκαν αρκετά θέματα υγείας που είχαν χειροτερέψει από την έλλειψη ύπνου.

Το να έχουμε χρόνο για ανάπαυση και χαλάρωση λίγο πριν πάμε για ύπνο είναι πολύ σημαντικό για το είδος του ποιοτικού ύπνου που θα μας βοηθήσει να παραμείνουμε υγιείς σωματικά, διανοητικά και πνευματικά. Με το να μεταφέρουμε την εργασία μας στην ώρα του ύπνου, ακόμα και διανοητικά μόνο, κάνει τον ύπνο μας αγχωτικό και ανεπαρκή και αυτό μπορεί να προκαλέσει ζημιά και όχι να μας αναπλάσει και να μας ενδυναμώσει.

Η αρχή του να προλαμβάνουμε τα προβλήματά μας είτε μικρά είναι αυτά, είτε μεγάλα, είναι σημαντικό για τον καθένα σε κάθε τομέα της ζωής μας, επειδή επηρεάζει το καθετί από την παραγωγικότητα και τα οικονομικά μέχρι τη σιγουριά, την ασφάλεια, την υγεία και τη διανοητική γαλήνη.

Διάβασα ένα καλό άρθρο για το πώς τα απλά προβλήματα μπορούν να μεταβληθούν σε σοβαρά, αν εμείς δεν ασχοληθούμε μαζί τους. Πρόκειται για κάποιο ζευγάρι που αναγνώριζε τη σπουδαιότητα του οικογενειακού χρόνου όμως πάλευε να κάνει μια συνήθεια και πραγματικότητα το να έχουν ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους την ώρα του δείπνου. Έπιαναν τους εαυτούς τους να κυνηγάνε ένα ολοένα αυξανόμενο σωρό από ανακατωσούρες που άρχιζαν να συσσωρεύονται από το ξεκίνημα της ημέρας τους, μέχρι που τους ήταν αδύνατο να επιστρέψουν σπίτι εγκαίρως για να φάνε όλοι μαζί. Γνώριζαν πως αυτός ο χρόνος με τα παιδιά τους ήταν μια ανεκτίμητη ευκαιρία που χάνονταν διαπαντός.

Η λύση απαιτούσε να ανακαλύψουν τη ρίζα του προβλήματός τους και να το προλάβουν. Και ειρωνικά, αυτό ήταν κάτι που ποτέ τους δεν είχαν φανταστεί. Μια απλή έλλειψη προνοητικότητας προξενούσε μια αλυσιδωτή αντίδραση στη διάρκεια της ημέρας που τους άφηνε λαχανιασμένους, προσπαθώντας να τα βγάλουν πέρα. Όμως αφότου βρήκαν τον χρόνο να ανακαλύψουν ποια ήταν η ρίζα του προβλήματος, το μόνο που χρειάστηκε να κάνουν ήταν να κάνουν μερικά απλά βήματα για να προλάβουν το πρόβλημα αυτό, κάτι που τους έδωσε τη δυνατότητα να επιτύχουν τον στόχο τους ώστε να φροντίσουν αυτό που χρειαζόταν η οικογένειά τους.

Υπάρχουν τόσα πολλά παραδείγματα για να αναφέρει κανείς. Υποθέτω ότι κι εσείς μπορείτε πιθανόν να σκεφτείτε μερικά, παρμένα από τη δική σας εμπειρία. Αν εισάγετε μερικές νέες συνήθειες και προσαρμογές στη ζωή σας, αυτές μπορεί να την κάνουν πολύ περισσότερο παραγωγική, αποτελεσματική και με λιγότερο άγχος. Γιατί δεν αναθεωρείτε ξανά τα πράγματα στη ζωή σας, κάνοντας μια λίστα από τομείς όπου μπορείτε να βελτιώσετε τις καταστάσεις σας; Ανακαλύψτε πόσο περισσότερη ποιότητα μπορεί να έχει η ζωή σας, χωρίς το άγχος, τον εκνευρισμό και την απόγνωση του να κυνηγάτε τα προβλήματα!