Σήμερα το πρωί και ενώ περπατούσα στη γειτονιά μου σκεφτόμουν ένα εδάφιο από τη Βίβλο. Ένοιωθα πολύ ευγνώμων για εκείνο το όμορφο πρωινό και την υγεία μου, που μου επέτρεπε να περπατώ και να απολαμβάνω τον κόσμο γύρω μου. Καθώς αναλογιζόμουν τις ευλογίες μου και αισθάνθηκα να πλημμυρίζω από χαρά, θυμήθηκα ένα εδάφιο από τη Βίβλο, «Μεγάλος δε πλούτος είναι η ευσέβεια, με την αυτάρκεια». 1
Αντιλήφθηκα ότι όλοι μας έπρεπε να μάθουμε να ζούμε με στερήσεις σε διάφορες εποχές στη ζωή μας. Όμως εδώ ο Θεός μου έλεγε ότι το να δείχνω ευγνωμοσύνη για οτιδήποτε είμαι ικανή να κάνω, είναι μεγάλος πλούτος.
Όταν επέστρεψα σπίτι, άνοιξα τη Βίβλο για να δω και τα υπόλοιπα εδάφια, για να βγάλω ένα πιο ολοκληρωμένο συμπέρασμα. Καθώς διάβαζα και τα άλλα εδάφια, είδα ότι ο Παύλος έλεγε στον Τιμόθεο, έναν νεαρό ηγέτη στην τότε εκκλησία, να αποφεύγει να εξισώνει την ευσέβεια με το οικονομικό κέρδος.
Αυτό το όμορφο κείμενο μας βοηθά να έχουμε μια σωστή αντίληψη και να μην επιτρέπουμε στον υλισμό και την επιθυμία για περισσότερα αγαθά να μας προξενούν θλίψη. Την προηγούμενη χρονιά είχα μάθει πως τα ψώνια μπορεί να είναι μια αχρείαστη δράση για να ευχαριστώ τον εαυτό μου, η οποία μπορεί στο τέλος να με κάνει να είμαι σπάταλη, εάν δεν προσέχω. Το να μαθαίνω να είμαι χαρούμενη και ευγνώμων, διαβιώντας μια απλή ζωή είναι το μυστικό της αυτάρκειας.
Μεγάλος δε πλουτισμός είναι η ευσέβεια, με αυτάρκεια. Επειδή, δεν φέραμε τίποτε μέσα στον κόσμο· είναι φανερό ότι ούτε και μπορούμε να πάρουμε κάτι απ’ αυτόν μαζί μας. Έχοντας, μάλιστα, διατροφές και σκεπάσματα, ας αρκούμαστε σ’ αυτά. Όσοι, βέβαια, θέλουν να πλουτίζουν, πέφτουν σε πειρασμό και παγίδα, και σε πολλές ανόητες και βλαβερές επιθυμίες, που βυθίζουν τους ανθρώπους σε όλεθρο και απώλεια. Επειδή, ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία· την οποία μερικοί, καθώς την ορέχθηκαν, αποπλανήθηκαν από την πίστη και πέρασαν τον εαυτό τους μέσα από πολλές οδύνες.
Εσύ, όμως, ω άνθρωπε του Θεού, αυτά απόφευγέ τα· και επιδίωκε δικαιοσύνη, ευσέβεια, πίστη, αγάπη, υπομονή, πραότητα. Αγωνίζου τον καλό αγώνα τής πίστης.
Στους πλουσίους αυτού τού κόσμου να παραγγέλλεις να μη υψηλοφρονούν ούτε να ελπίζουν στην αβεβαιότητα του πλούτου, αλλά στον ζωντανό Θεό, που μας τα δίνει όλα, πλούσια, για απόλαυση· να αγαθοεργούν, να πλουτίζουν σε καλά έργα, να είναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντας στον εαυτό τους ένα καλό θεμέλιο στο μέλλον, για να απολαύσουν την αιώνια ζωή. 2