Pewna historia opowiada o dwóch braciach, którzy zaciągnęli się do wojska w czasie Pierwszej Wojny Światowej i zostali przydzieleni do tej samej jednostki. Wkrótce zostali wysłani do okopów na pierwszej linii. W I Wojnie Światowej zwanej pozycyjną, każda ze stron kopała sieć okopów wzdłuż linii swojego terytorium, a potem przystępowała do oblężenia okopów przeciwnej strony. Od czasu do czasu, jedna ze stron rozpoczynała ofensywę, aby przedrzeć się przez linie wroga. W czasie jednego z takich ataków, młodszy brat został śmiertelnie zraniony i leżał na ziemi niczyjej—śmiertelnym obszarze pomiędzy przeciwnymi siłami.
Starszy brat, bezpieczny w okopie, widział całe zdarzenie i insynktownie wiedział, co musi zrobić. Przebrnął przez okop pomiędzy żołnierzami do swojego dowódcy polowego. „Muszę iść po niego!” krzyknął starszy brat pośród hałasów toczącej się walki.
„To niemożliwe!” odkrzyknął dowódca chwytając żołnierza. „Zginiesz, kiedy tylko wystawisz głowę z tego okopu!”
Ale starszy brat wyrwał się z uchwytu dowódcy, wygramolił się z okopu i ruszył na zimię niczyją, aby odnaleźć brata pośród ostrzału ze strony wroga.
Kiedy go odnalazł, młodszy brat był w stanie wydać z siebie jedynie szept. „Wiedziałem, że przyjdziesz!” Starszy brat był już wtedy poważnie ranny. Z trudem przeciągnął brata z powrotem na ich linię, obydwaj wpadli do okopu i po chwili umarli.
„Dlaczego to zrobiłeś?” domagał się odpowiedzi zrozpaczony dowódca. „Mówiłem Ci, że też zginiesz!”
„Musiałem,” odparł starszy brat z ostatnim uśmiechem na twarzy. „On tego ode mnie oczekiwał. Nie mogłem go zawieść.”
Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich.—Jezus, Ewangelia wg św. Jana 15:13
Kiedy ktoś zapytał Jezusa, które Boże przykazanie jest największe, On odpowiedział, „Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego.”1
Jeśli chodzi o Boga, miłość jest największą cnotą. Miłość to najważniejsza rzecz. Bóg nie prosi nas, abyśmy byli doskonali; On nie prosi nas, abyśmy byli wolni od błędów; On nie prosi nas, abyśmy czynili wspaniałe rzeczy, o których usłyszy świat. On prosi nas, abyśmy porpstu kochali się wzajemnie.
—Shannon Shayler
- Ewangelia wg św. Mateusza 22:37–39↑