Niektórzy z najsamotniejszych ludzi są otoczeni przez innych, ale czują, że nikt ich nie rozumie. Pragną kogoś z kim mogliby dzielić się swoimi zainteresowaniami i problemami, kogoś kto ich zrozumie. Tymczasem to prawda, że nawet dozgonny przyjaciel, najbliższy przyjaciel tak naprawdę nas nie zna, tak naprawdę nas nie rozumie, ponieważ w każdym życiu, są jakieś drzwi, które są zamknięte, do których klucz mamy tylko my sami.
Skąd w nas to głębokie pragnienie bycia zrozumianym? Skąd to intensywne pragnienie posiadania kogoś, kto mógłby uczestniczyć w naszych radościach, zwycięstwach, smutkach i porażkach? Kiedy w rzeczywistości, jeśli wspinamy się na wyżyny uniesienia, nie ma nikogo, kto mógłby w pełni wejść w nasze emocje, w głębie naszego smutku. Niektóre łzy roni się samotności. Dlaczego tak jest?
Bóg stworzył nas dla Siebie Samego i wiedział, że to poczucie odosobnienia, braku zrozumienia, przyciągnie nas bliżej do Niego. Sam Bóg jest odpowiedzią, spełnieniem. I tylko wtedy, kiedy On Sam wypełni to pragnienie, poczujemy się spełnieni. Bóg stworzył nas w ten sposób, stworzył nas dla Siebie Samego i dopiero wtedy, kiedy wypełni nasze życie, uwolnimy się od tego poczucia samotności. Bóg umieścił na sercu każdego z nas tabliczkę z napisem „Zarezerwowany dla Mnie”. Bóg wie, że kiedy doskwiera nam brak ludzkiego zrozumienia, szukamy boskiego zrozumienia.
Bóg jest wystarczająco wielki i wspaniały, aby wypełnić każdą duszę. Bóg jest najwspanialszym towarzyszem i doskonałym przyjacielem. Taki brak każdy z nas czasem czuje. To poczucie niekompletności to potrzeba Boga. On, który nas stworzył, może wypełnić każdą część naszego życia. Nie ma potrzeby być samotnym. Jezus powiedział, „Nie opuszczę cię, ani nie pozostawię. Jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.” 1 Pozwól Mu wejść do swojego samotnego serca, aby móc powiedzieć to co powiedział Jezus, „Nie jestem sam, bo Ojciec jest ze Mną.” 2