Kiedy zastanawiam się nad tym, kim są najwspanialsi ludzie w moim życiu, okazuje się, że jest ich tak wiele. Wspaniali mężczyźni i kobiety z przeszłości z wybitnymi osiągnięciami, moi wspaniali rodzice, którzy dobrze mnie wychowali, moi nauczyciele i wielu dobrych ludzi, którzy poświęcają się, aby pomóc innym na świecie.
Takim człowiekiem jest też mój przyjaciel Nilo. Po raz pierwszy spotkał Nilo na targu kilka lat temu. Przechodząc obok, zauważyłem go. Nilo jest niepełnosprawny. Nie miałem przy sobie dużo pieniędzy, ale wyjąłem drobne jakie miałem przy sobie i wrzuciłem je do kubka, który Nilo trzymał w ręku. Spojrzał na mnie z wspaniałym uśmiechem na twarzy.
„Dziękuję mój przyjacielu,” odpowiedział. Sposób w jaki to powiedział, sprawił, że poczułem się dobrze wewnętrznie.
Kiedy następnym razem udałem się na targ, poszedłem w to samo miejsce, aby sprawdzić, czy Nilo wciąż tam jest. Kiedy nasze oczy spotkały się, na jego twarzy znowu pojawił się ten sam cudowny uśmiech.
„Witaj mój przyjacielu!” krzyknął stojąc po drugiej stronie ulicy i pomachał rękoma, kiedy się do niego zbliżałem.
„Co sprawia, że Nilo różni się od innych ludzi?” zapytałem swoją żonę.
Trochę o tym myśleliśmy i w końcu doszliśmy do wniosku: „To jego uśmiech!” Pomimo swojej ciężkiej sytuacji i niepełnosprawności, Nilo nie siedzi przygnębiony wyglądając jak gdyby nienawidził życia i świata wokół siebie. Wręcz przeciwnie, na jego twarzy zawsze maluje się ten cudowny uśmiech i wesoło nazywa mnie swoim przyjacielem, mimo że nie mam zbyt wiele, aby mu dać.
To jest wspaniały człowiek! Jest to ktoś, kogo szanuję, ktoś kto stawia czoła problemom swojego codziennego życia z uśmiechem na twarzy i idzie do przodu pomimo trudności. Jeśli wszyscy byśmy tacy byli, świat byłby lepszym miejscem dla każdego z nas.