Letnie Igrzyska Olimpijskie, które odbyły się w 2016 w Rio de Janeiro w Brazylii miały kilka naprawdę ekscytujących chwil. Sportowcy z 28 dziedzin sportowych i 41 dyscyplin zadziwili nas swoim talentem, śmiałością, wytrzymałością oraz fizyczną i umysłową sprawnością. Moim zdaniem jednak był pewien aspekt tych igrzysk, który lśnił jeszcze jaśniej niż medale – chodzi o rolę jaką wiara odegrała w życiu i karierach sportowych wielu uczestników tej olimpiady.
Jestem fanem igrzysk olimpijskich. Przez lata oglądałem olimpiady i mogę stwierdzić, że podczas tych ostatnich igrzysk dostrzegłem więcej wyrazów wiary zawodników niż kiedykolwiek wcześniej. Przyjrzyjmy się niektórym z nich.
Etiopska lekkoatletka Almaz Ayana w znakomitym stylu pobiła rekord świata w biegu na 10 000 metrów o 14 sekund. Jej niesamowite dokonanie natychmiast wzbudziło podejrzenia o doping. Tymczasem biegaczka z uśmiechem przyznała, „Tak stosuję doping. Moim dopingiem jest trening. Moim dopingiem jest Jezus. Nic innego nie przyjmuję – jestem czysta jak kryształ.”
Historia pływaka Michael’a Phelps’a jest kultowa. Pomimo wspaniałych zwycięstw w poprzednich olimpiadach, doznał rozczarowania. Myślał nawet o popełnieniu samobójstwa. W tych trudnych chwilach, przyjaciel podarował mu cieszącą się popularnością książkę chrześcijańskiego pisarza Rick’a Warren’a zatytułowaną „Życie świadome celu.” Phelps na nowo odnalazł Boga. Nadzieja wróciła, a jego życie z ponownie zaczęło zmierzać w dobrym kierunku.
Niewielu spodziewało się zdobycia srebrnego medalu przez kolumbijskiego boksera wagi muszej Yuberjen’a Martínez’a. W trakcie wywiadu na temat wyczynu syna, matka Martínez’a wyznała, że wiele lat temu powiedziała Bogu, „Oddaję Ci to dziecko. Zrób z nim Boże co zechcesz.”
Jamajczyk Omar McLeod zwyciężył ze sporą przewagą w biegu na 110 metrów przez płotki. Uradowany przekraczając metę wykrzyknął, „Dziękuję Ci Jezu!”
Simone Manuel ustanowiła nowy rekord olimpijski w pływaniu stylem dowolnym na dystansie 100 metrów. Była pierwszą Afro-amerykanką, która zdobyła złoty medal w indywidualnych zawodach pływackich. Po wyścigu oświadczyła: „Cała chwała dla Boga.” Inną obiecującą pływaczką amerykańską, która wygrała kilka złotych medali jest Katie Ledecky, która stwierdziła, „wiara jest częścią mnie.”
Fidżyjska drużyna rugby wygrała pierwszy złoty medal w historii swojego kraju, pokonując wszystkich swoich silnych rywali, w tym Anglię 43 do 7. Pod koniec gry, drużyna odśpiewała hymn obejmujący następujący wers: „Dzięki krwi Baranka i Słowu Pana zwyciężyliśmy.”
Dlaczego wiara jest ważna w sporcie? Myślę, że ma to związek z wytrwałością, równowagą, dobrym samopoczuciem i optymizmem, który wiara zapewnia. Tak naprawdę, odnosi się to do każdego rodzaju wyzwania, które podejmujemy. Biblia mówi, „Bóg, co mocą mnie przepasuje i nienaganną czyni moją drogę, On daje moim nogom rączość nóg łani.” 1 „Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, nieustannie Cię wychwalają.” 2 „Bóg jest potężny.” 3
Otwieramy się na otrzymanie siły od Boga, kiedy uznajemy nasze słabości i niedostatki. „On dodaje mocy zmęczonemu i pomnaża siły omdlałego. Chłopcy się męczą i nużą, chwieją się słabnąc młodzieńcy, lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły: biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą. 4 wierzący znają ten sekret. Dajemy z siebie wszystko co możliwe w zakresie naszych ludzkich sił, a resztę zostawiamy w rękach Boga. „Na dzień bitwy osiodła się konia, ale zwycięstwo zależy od Pana.” 5
Apostoł Paweł często porównywał życie chrześcijańskie do wyścigu. Moglibyśmy to określić mianem duchowej lekkoatletyki. Mówi, „Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno [czynię]: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie.” [[List do Filipian 3:13-14]
Najprawdopodobniej, sukces wyznających wiarę sportowców – jak i każdego z nas, kto polega na Bogu w swoich przedsięwzięciach – wynika z tego, że mamy wyższe, niebiańskie cele, które nie są ograniczone ziemskimi nagrodami. To przywodzi na myśl słowa apostoła:
„Czyż nie wiecie, że gdy zawodnicy biegną na stadionie, wszyscy wprawdzie biegną, lecz jeden tylko otrzymuje nagrodę? Przeto tak biegnijcie, abyście ją otrzymali. Każdy, który staje do zapasów, wszystkiego sobie odmawia; oni, aby zdobyć przemijającą nagrodę, my zaś nieprzemijającą. Ja przeto biegnę nie jakby na oślep; walczę nie tak, jakbym zadawał ciosy w próżnię, lecz poskramiam moje ciało i biorę je w niewolę, abym innym głosząc naukę, sam przypadkiem nie został uznany za niezdatnego.” 6
„I my zatem mając dokoła siebie takie mnóstwo świadków, odłożywszy wszelki ciężar, [a przede wszystkim] grzech, który nas łatwo zwodzi, winniśmy wytrwale biec w wyznaczonych nam zawodach. Patrzmy na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala.” 7