Kiedy dostałam maila z informacją, że mój brat John nagle zmarł na atak serca, poczułam się kompletnie zdruzgotana. Miał tylko 50 lat—zbyt młody, by odejść z tego świata, pomyślałam. Zwłaszcza że ostatnio rozmawialiśmy o spotkaniu po piętnastu latach rozłąki.

Myśl, że już nigdy nie zobaczę Johna w tym życiu, była nie do zniesienia. Serce mi pękało. Wtedy przypomniałam sobie piosenkę, którą John uwielbiał śpiewać:

Niebo jest tu,

Jest tu i teraz.

Niebo jest tu,

Chcesz wiedzieć jak?

Znać Jezusa,

To niebo na ziemi.

Niebo jest tu,

Jest tu i teraz!

John żył zgodnie z tymi słowami. Jego wiara w Jezusa dawała mu siłę przez całe życie. Był oddany pomaganiu innym i nawet pracował jako wolontariusz, ucząc dzieci w jednym z indiańskich rezerwatów w Dakocie Północnej. Niestety, to doświadczenie zaprowadziło go w mroczne miejsce—stał się alkoholikiem. Ale odnalazł siłę w Jezusie i świętował dziesięć lat trzeźwości. Potem pojawiło się kolejne wyzwanie: ciężka choroba afektywna dwubiegunowa, która wymagała leczenia silnymi lekami przeciwpsychotycznymi.

A teraz to—atak serca w wieku 50 lat! Pewnego dnia nie pojawił się w pracy. Zaniepokojony przyjaciel poszedł sprawdzić, co się dzieje, i znalazł go leżącego na podłodze w kuchni. Najprawdopodobniej doznał rozległego zawału, który odebrał mu życie w jednej chwili. W mojej żałobie szukałam pocieszenia w myśli, że John jest teraz w niebie, z Panem.

Jezus, który żył jako człowiek na ziemi, nauczał swoich uczniów modlitwy: „Przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:10). Niebo to miejsce, na które wierzący czekają—miejsce, gdzie nie ma łez, bólu ani śmierci (Objawienie 21:4). Tam wszystko, co jest złe w tym świecie, zostanie naprawione. Będziemy zjednoczeni z Jezusem i żyli w miłości—razem z Nim i sobą nawzajem.

Jednak Jezus uczył nas też, że mamy wnosić trochę nieba na ziemię już teraz, bo cechy nieba—pokój, miłość i sprawiedliwość—są dobre dla nas nie tylko w wieczności, ale i teraz. Bóg pragnie, aby raj zaczynał się tutaj, w naszym codziennym życiu. Jezus powiedział swoim uczniom: „Przybliżyło się Królestwo Niebieskie”. Polecił im uzdrawiać chorych, wskrzeszać umarłych i wypędzać demony, przypominając: „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mateusz 10:7–8). To przesłanie nadal jest aktualne.

Niebo jest rzeczywistością, która czeka na nas po śmierci, ale jest też tu i teraz. Nie chodzi o to, by udawać, że świat jest doskonały i wolny od problemów. Chodzi o to, by dostrzegać jego ból i brać udział w Bożym planie uzdrawiania i niesienia nadziei. Możemy przybliżać niebo do ziemi, pomagając ludziom poznawać Jezusa i kroczyć z Nim każdego dnia. Jezus uosabiał Boże wartości—kochał bezwarunkowo, przebaczał z otwartym sercem i ufał Ojcu całym swoim życiem (Marka 12:30–31). Zaprosił nas, byśmy robili to samo.

Myślenie o Johnie, Jezusie i niebie przyniosło mi pociechę i spokój. Osuszyłam łzy i tej nocy spałam w końcu spokojnie. Następnego ranka, wychodząc do ogrodu, zobaczyłam coś, co zaparło mi dech w piersiach: dwie najwyższe gałęzie największego drzewa splecione ze sobą w kształt serca. Od razu przypomniało mi to o sercu Boga pełnym miłości. W moim wnętrzu zapanował pokój, gdy uświadomiłam sobie, że John jest już w niebie—otulony Jego miłością.