Πριν μερικά χρόνια, άλλαξε η ζωή μου και όχι με μικρό τρόπο. Έγιναν μονομιάς τόσες πολλές αλλαγές, συνταρακτικές και μάλλον αποθαρρυντικές μερικές φορές.
Καταρχάς, έπρεπε να επιστρέψω στην πατρίδα μου, την Ουκρανία, έχοντας ζήσει στη Βοσνία και την Ερζεγοβίνη για έξη χρόνια επιτελώντας αποστολική και εθελοντική εργασία. Οι δύο μου γιοι, που ήταν πάντα μαζί μου, τώρα είχαν μεγαλώσει, είχαν γίνει άνδρες και επιδίωκαν τους δικούς τους στόχους. Έπρεπε να βρω σπίτι για να μείνω, δουλειά, πράγματα να κάνω και το κίνητρο να συνεχίσω.
Μια και μιλάω καλά Αγγλικά και μου αρέσει να οργανώνω γεγονότα και δραστηριότητες για έφηβους και μαθητές, έκανα αίτηση για πρόσληψη στην καλοκαιρινή κατασκήνωση ενός Αγγλικού ιδιωτικού σχολείου. Προς έκπληξή μου, με προσέλαβαν όχι μόνο για το καλοκαίρι, αλλά και για μόνιμη θέση.
Μια μέρα, ενώ έψαχνα για κάτι στην Αγγλική βιβλιοθήκη του σχολείου, ένοιωσα την παρότρυνση να επαινέσω την βιβλιοθηκάριο που δούλευε εκεί, για την ποικιλία των βιβλίων και το οπτικοακουστικό υλικό που είχε διαθέσιμο. Συζητήσαμε λίγο περισσότερο και πριν καν το καταλάβω είχαμε οργανώσει ένα κλαμπ για νέους στα Αγγλικά. Πολύ γρήγορα, αυτό το κλαμπ έγινε η καλύτερη δραστηριότητα της εβδομάδας μου. Κάθε εβδομάδα συναντούσα μια ομάδα νεαρών από διάφορες χώρες και ηπείρους, νέους και νέες που ήθελαν να κάνουν πράγματα, να ταξιδέψουν, να βοηθήσουν συνανθρώπους τους και να κάνουν μια διαφορά.
Πρόσφατα ξανασυναντήθηκα με κάποια απ’ τα άτομα που είχαν συμμετάσχει σε εκείνο το κλαμπ στο παρελθόν. Πίναμε τσάι και συζητούσαμε, όταν μια απ΄τις κοπέλες είπε το εξής: «Δεν το έχω πει σε κανέναν πριν, όμως όταν πρωτοήλθα στο κλαμπ, δεν πίστευα σε τίποτα ούτε εμπιστευόμουν κανέναν. Είχα τα χάλια μου και δεν ήλπιζα σε τίποτα. Όμως μετά από μια χρονιά εβδομαδιαίων συναντήσεων, αντιλήφτηκα ότι οι συναντήσεις εκείνες στο κλαμπ είχαν αλλάξει τον τρόπο που έβλεπα τη ζωή και τη συμπεριφορά μου προς τους άλλους. Τώρα θέλω να κάνω κάτι με τη ζωή μου που να αξίζει». Με δάκρυα στα μάτια, μου είπε, «Σε παρακαλώ, συνέχισε να κάνεις αυτό που κάνεις».
Μέσα απ’ αυτό, αντιλαμβάνομαι πως τα σχέδια του Θεού είναι σαν ένα ντόμινο. Το μέλλον μας είναι άγνωστο, δεν γνωρίζουμε πότε θα επέλθει η αλλαγή και πού θα μας οδηγήσουν αυτές οι αλλαγές στη ζωή. Όμως μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη στον Δημιουργό μας, για το ότι η κάθε αλλαγή θα είναι εκείνο το αναγκαίο κομμάτι για τη δημιουργία μιας εικόνας γεμάτης φως, σημασίας και μοναδικότητας που είναι η ζωή μας.