Τρεις η ώρα τα μεσάνυχτα κι εγώ βρισκόμουν έξω κάτω από τον έναστρο ουρανό, με τζάκετ, φακό και δύο πλαστικές σακουλίτσες. Ακριβώς πίσω μου ακολουθούσαν δύο Γερμανικά ποιμενικά οκτώ μηνών το καθένα, τα οποία έπρεπε να πάνε «τουαλέτα» — τρεις η ώρα το πρωί!
Με είχε ξυπνήσει ο θόρυβος από το κλαψούρισμά τους. Όσο και να ήθελα να μείνω κουκουλωμένη στο ζεστό μου κρεβάτι, ήξερα πως εάν δεν σηκωνόμουν, θα έπρεπε να αντιμετωπίσω την άσχημη μυρωδιά από τα κακά που θα είχαν κάνει μέσα στο σπίτι. Έτσι λοιπόν, σηκώθηκα, ντύθηκα και έβγαλα τα κουτάβια έξω.
Με τη βοήθεια του φακού, έψαξα να δω πού τα είχαν κάνει, τα μάζεψα και τα έβαλα στις πλαστικές σακουλίτσες ώστε να τα πετάξω στα σκουπίδια. Μετά από 15 λεπτά έξω, φώναξα τα κουτάβια να έλθουν μέσα στο σπίτι, τους έδωσα λίγο νερό και τα έβαλα ξανά μέσα στο κρεβατάκι τους.
Πολύ γρήγορα κοιμήθηκαν και τα δύο τους κι εγώ επέστρεψα στο ζεστό κρεβάτι μου. Στις 6 το πρωί, ο σύζυγός μου ξύπνησε από το κλαψούρισμα των κουταβιών και τα ξαναέβγαλε έξω. Κατόπιν τα έφερε και τα τάισε. Πεινούσαν και ενώ έτρωγαν, οι ουρές τους πήγαιναν πέρα-δώθε από τη χαρά τους. Στις 6:30, μετά το πρωινό τους, ήταν η σειρά του γιου μου να τα βγάλει ξανά έξω για άλλη μια φορά να κάνουν κακά.
Βλέπετε, η οικογένειά μας ήθελε πάρα πολύ να έχει σκυλιά. Από όσο καιρό μπορούν να θυμηθούν τα παιδιά, μας ζητούσαν να πάρουμε ένα σκυλί. Ο σύζυγός μου ήθελε δύο, έτσι λοιπόν έχουμε δύο. Όταν φέραμε τα κουτάβια στο σπίτι, τα παιδιά χάρηκαν πάρα πολύ. Ήταν έξη εβδομάδων και ήταν πολύ χαριτωμένα. Οι «άνδρες» της οικογένειας, ονόμασαν το αρσενικό κουτάβι και οι κοπέλες ονόμασαν το θηλυκό κουτάβι (Χος και Λούνα αντίστοιχα).
Όμως είχαν σκουληκάκια και ψύλλους, κατουρούσαν, έκαναν εμετό και έκαναν κακά μέσα στο σπίτι. Μια φορά, όταν η κόρη μου προσπάθησε να τα βγάλει βόλτα, έκαναν κακά πάνω της. Να βλέπατε πώς είχε φρικάρει! Για λίγες βδομάδες το σπιτικό μας όλο ήταν άνω-κάτω. Σχεδόν κάθε στιγμή, έπρεπε να καθαρίζουμε τις ακαθαρσίες τους, να τα κάνουμε μπάνιο, να τα ταΐζουμε και να τα βγάζουμε έξω. Μετακινήσαμε τα έπιπλα, για να μπορέσουμε να βάλουμε το δικό τους κρεβατάκι και είχαν τις δικές τους κουβέρτες. Ξοδέψαμε αρκετά χρήματα για αμοιβές κτηνιάτρου για τον Χος και την Λούνα, κολάρα, λουριά, μπολ φαγητού και φαγητό, παιχνίδια κτλ. Όπως και να έχει, όλα άλλαξαν από τότε που τα φέραμε σπίτι!
Μετά από μερικές βδομάδες τρέλας με τα κουτάβια, καθίσαμε και συζητήσαμε σαν οικογένεια για τα σκυλιά που είχαμε σπίτι τώρα. Μια και τα παιδιά γνώριζαν τι σημαίνει να έχεις κατοικίδιο, ο σύζυγός μου κι εγώ τους εξηγήσαμε πως πήραμε τον Χος και την Λούνα για αυτά και αυτό δεν το κάναμε, ώστε εμείς οι γονείς τους να μπορέσουμε να βρούμε κάτι άλλο για να γεμίσουμε τον χρόνο μας. Τα παιδιά συμφώνησαν και συζητήσαμε για ιδέες ώστε να μπορέσουμε να φροντίσουμε καλύτερα τα σκυλιά που είχαμε.
Όλοι μας γνωρίζαμε πως ακόμα και αν σήμαινε λιγότερο ελεύθερο χρόνο, ακόμα και αν σήμαινε λιγότερα χρήματα για άλλα πράγματα, ακόμα και αν σήμαινε περισσότερη δουλειά, ακόμα και αν σήμαινε εγερτήριο τα μεσάνυχτα (ας είναι καλά η Μαμά!) ακόμα και αν σήμαινε αηδιαστικές ασχολίες, όπως οι ακαθαρσίες τους, ακόμα και αν σήμαινε επιπλέον χρόνο να τα εκπαιδεύσουμε, συνεχίζαμε να θέλουμε τα κουτάβια.
Τα θέλαμε, επειδή γνωρίζαμε πως εάν επενδύαμε τώρα στην εκπαίδευσή τους και τη φροντίδα τους, σε λίγους μήνες τα σκυλιά μας θα γίνονταν μια όμορφη συντροφιά, μια καλή προστασία και ένα χαρούμενο παιχνίδι. Η επένδυση άξιζε τον κόπο.
Στον Ματθαίο κεφάλαιο 7, ο Ιησούς μας διδάσκει για την προσευχή και πώς να μην φοβόμαστε να ζητάμε πράγματα από τον Θεό για τις ανάγκες μας. Μας λέει, «Αν ο γιος σου ζητήσει ψωμί, μήπως θα του δώσεις πέτρα; Και αν σου ζητήσει ψάρι, μήπως θα του δώσεις φίδι; Αν, λοιπόν, εσείς, που είστε πονηροί, ξέρετε να δίνετε καλά πράγματα στα παιδιά σας, πόσο μάλλον ο Πατέρας σας, που είναι στους ουρανούς, θα δώσει αγαθά σ’ αυτούς που ζητούν απ’ Αυτόν;» 1
Προφανώς, τα παιδιά μας δεν είναι γονείς, όμως με το να φροντίζουν τον Χος και την Λούνα, έχουν προσλάβει έναν «γονικό» ρόλο. Όση δουλειά και φασαρία να έχει αυτή η «γονική» τους εργασία, αγαπάνε τον Χος και την Λούνα και πάντα τα φροντίζουν. Όταν τα παιδιά βλέπουν ότι τα κουτάβια χρειάζονται κάτι, κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να τους το προμηθεύσουν.
Ο Χος και η Λούνα κάνουν κάτι περισσότερο από το να προσφέρουν συντροφιά στην οικογένειά μας. Είναι επίσης μια απεικόνιση για το πόσο πολύ θέλει ο Θεός να μας βοηθάει, να μας φροντίζει και να προμηθεύει για τις ανάγκες μας. Θέλει το καλύτερο για εμάς, όπως εμείς θέλουμε τα κουτάβια μας να έχουν την καλύτερη σκυλίσια ζωή που γίνεται. Θέλουμε να περνάνε υπέροχα, να είναι υγιή, να νοιώθουν ασφαλή, να μαθαίνουν και να είναι χαρούμενα. Αυτά θέλει και για εμάς ο Θεός, επίσης!
«Πόσο μάλλον ο Πατέρας σας, που είναι στους ουρανούς, θα δώσει αγαθά σ’ αυτούς που ζητούν απ’ Αυτόν;»
Εάν έχετε μια ανάγκη, ζητήστε απ’ τον Θεό να προμηθεύσει. Ακόμα και αν θέλετε κάτι, ζητήστε το απ’ τον Θεό. Να θυμάστε πως είστε ακόμα πιο πολύτιμοι για τον Θεό, απ’ ό,τι είναι το παιδί για τους γονείς του. Ζητείστε και αν είναι για το καλό σας και μέρος απ’ το σχέδιό Του για τη ζωή σας, ο Θεός θα σας το δώσει.
- Ματθαίου 7:9-11↑