Πριν λίγο καιρό, έπρεπε να ασχοληθώ με ένα σημαντικό εγχείρημα από τον υπολογιστή μου στο σπίτι. Εγώ ο ίδιος είχα την ευθύνη του εγχειρήματος και υπήρχε επίσης και μια επείγουσα καταληκτική ημερομηνία. Όμως πριν περάσουν δύο ώρες, άρχισε να πονάει το κεφάλι μου. Σε λίγα λεπτά είχε μετατραπεί σε έναν δυνατό πονοκέφαλο, κάτι που δεν μου είχε ξανασυμβεί. Όταν έγειρα για λίγο το κεφάλι μου πάνω στο γραφείο και μετά προσπάθησα να το ξανασηκώσω, δεν μπόρεσα να το κάνω. Η όρασή μου είχε αρχίσει να θολώνει και το ίδιο και οι σκέψεις μου. Μετά δυσκολίας μπόρεσα να σηκωθώ και να πάω να ξαπλώσω στο κρεβάτι. Ενώ ένοιωθα την καρδιά μου να κτυπά δυνατά και τα μάτια μου να πάνε να πεταχτούν απ’ τις κόγχες τους, φώναξα δυνατά, «Κύριε, βοήθησέ με!» Λίγα λεπτά αργότερα, με είχε πάρει ο ύπνος.
Όταν ξύπνησα αργότερα, νοιώθοντας κάπως καλύτερα, ξαναπήγα στο γραφείο μου, έχοντας ξεχάσει ό,τι είχε συμβεί πριν λίγες ώρες. Για λίγο όμως, επειδή το επόμενο πρωί, συνέβη ξανά το ίδιο. Και την επόμενη μέρα και την μεθεπόμενη. Μπορούσα να κάνω μόνο λίγη πρόοδο και αν και έπαιρνα παυσίπονα, ο πόνος επέμενε. Ακόμα και όταν δεν πονούσα τόσο πολύ, ανησυχούσα για το πότε θα ξαναρχίσει εκείνος ο δυνατός πονοκέφαλος. Αν και συνέχισα να προσεύχομαι για να γίνω καλά, δεν έπαυα να νοιώθω κάπως αγχωμένος λόγω της καταληκτικής ημερομηνίας και για το πώς θα ολοκλήρωνα την εργασία μου εγκαίρως.
Και τότε ξαφνικά, αντιλήφθηκα ότι προσέγγιζα το όλο θέμα με την εργασία που έπρεπε να ολοκληρώσω, με έναν εντελώς λανθασμένο τρόπο. Αν και προσευχόμουνα κάθε φορά πριν αρχίσω, αυτό το έκανα από συνήθεια. Στη συνέχεια προσπαθούσα με τη δική μου δύναμη, λέγοντας στον εαυτό μου «Θα τα καταφέρεις, θα τα καταφέρεις, θα τα καταφέρεις!» Στην ουσία, η ανησυχία και το άγχος είχαν γίνει μέρος της εργασίας μου εδώ και πολύ καιρό.
Έτσι αποφάσισα να σταματήσω το καθετί για λίγα λεπτά και να κάνω μια σοβαρή προσευχή στον Ιησού, πριν αρχίσω ξανά. Με έναν υπέροχο τρόπο, η εργασία μου άρχισε να προχωρά, τα προβλήματα να λύνονται και να υφίσταται συνεχής πρόοδος ενώ μετά από λίγες ώρες παρατήρησα κάτι. Ο πόνος είχε εξαφανιστεί και το κεφάλι μου δεν πονούσε πια.
Σε λίγες μέρες, η εργασία μου είχε ολοκληρωθεί με επιτυχία και μάλιστα, πριν την καταληκτική της ημερομηνία. Ο πονοκέφαλος δεν επέστρεψε και η όλη μου συμπεριφορά είχε αλλάξει. Ο πονοκέφαλος που υπέφερα, αν και μου προξενούσε πάρα πολύ πόνο, όμως για τον Ιησού δεν ήταν και τόσο δύσκολο να τον θεραπεύσει. Τώρα, όποτε έχω να εκτελέσω κάποια εργασία που δείχνει μεγάλο φορτίο, έχω πάει από το «Εγώ θα τα καταφέρω» στο, «Αυτός θα τα καταφέρει», αφήνοντας έτσι τον Ιησού να σηκώσει το δικό μου βαρύ φορτίο. 1
- Δείτε Πέτρου Α’ 5:7.↑