Μία απ’ τις ταινίες που είδα πάρα πολλές φορές καθώς μεγάλωνα ήταν η ταινία, Ο Άνθρωπος απ’ τη Λα Μάντσα (Man of La Mancha, παραγωγή του 1972). Φαίνεται πως κάθε δύο μήνες, κάποιος γονέας, ένας ομαδάρχης νέων ή κάποιος δάσκαλος, αποφάσιζε ότι ήταν καιρός να την ξαναδούμε. Δεν μου αρέσουν και τόσο οι ταινίες μιούζικαλ, όμως μ’ αυτή την ταινία νοιώθω μια ανεξήγητη έλξη.
Είναι η ιστορία του Αλόνσο Κιχάδα, ενός κάπως τρελούτσικου ιππότη που αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα πιο διαφορετική απ’ τους περισσότερους ανθρώπους και στην εναλλασσόμενη πραγματικότητά του, αποκαλεί τον εαυτό του «Δον Κιχώτη». Πιστεύει πως υπάρχει ένας επικίνδυνος εχθρός αποκαλούμενος «Γητευτής», τον οποίο έχει ως στόχο να νικήσει και στις ποικίλες κατά φαντασία αποστολές του, έχει τη βοήθεια ενός παχουλού ιπποκόμου με το όνομα Σάντσο Πάντσα. Για παράδειγμα, ο Δον Κιχώτης νομίζει πως ένας ανεμόμυλος είναι ο Γητευτής μεταμορφωμένος, γι’ αυτό, προσπαθεί να τον πολεμήσει καβάλα στο άλογό του. Ο Δον Κιχώτης έχει επίσης έναν εκπληκτικό τρόπο να βλέπει το καλό και την ομορφιά που υπάρχει γύρω του και τίποτα δεν τον αποθαρρύνει.
Ένας άλλος σημαντικός χαρακτήρας στην ιστορία αυτή είναι η Αλντόνζα Λορένζο. Για όλους, είναι μια γυναίκα χωρίς ηθικές αξίες και κατώτερης τάξης, όμως για τον Δον Κιχώτη είναι η Δουλτσινέα ντελ Τομπόσο, η πιο υπέροχη δεσποινίς που υπάρχει στον κόσμο. Μέσα της, βλέπει ομορφιά, αξιοπρέπεια, αξία και εσωτερική δύναμη. Ο τρόπος που την βλέπει, στο τέλος κάνει αυτή την ίδια, να αλλάξει τον τρόπο που βλέπει τον εαυτό της.
Στη διάρκεια της ταινίας, ο Δον Κιχώτης αντιμετωπίζει όλων των ειδών τις προκλήσεις, εκπλήξεις και αντιξοότητες, όμως τίποτα δεν τον καταβάλλει. Υπάρχουν επικίνδυνες συμπλοκές και επίσης κάποιες στενάχωρες στιγμές.
Σε μια απ’ τις τελευταίες σκηνές στην ταινία, ο Δον Κιχώτης συναντά τον Κακό Μάγο για άλλη μια φορά. Αυτή τη φορά, ο Κακός Μάγος δοκιμάζει ένα άλλο κόλπο. Έρχεται να αντιμετωπίσει τον Δον Κιχώτη ως ο Ιππότης των Κατόπτρων με έναν μικρό στρατό από ιππότες, που ο καθένας τους κρατάει ένα καθρέφτη. Καθώς περικυκλώνουν τον Δον Κιχώτη, γυρνάνε τους καθρέφτες τους προς το μέρος του. «Κοίτα στους καθρέφτες», του φωνάζουν ξανά και ξανά. Ο Δον Κιχώτης δεν έχει να κοιτάξει πουθενά αλλού παρά στους καθρέφτες και μετά τις λίγες στιγμές που κοιτά τον εαυτό του στον καθρέφτη ο Δον Κιχώτης καταρρέει. Στο τέλος, με το να κοιτά τον εαυτό του, καταρρέει πνευματικά.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σε μένα επίσης. Μπορώ να είμαι δυνατή και να φροντίζω τους άλλους, να επιλύω προβλήματα, να κατατροπώνω γίγαντες και μερικές φορές να αντιμετωπίζω πολύ μεγάλες προκλήσεις. Καθ’ ον χρόνο συγκεντρώνομαι σε ό,τι συμβαίνει γύρω μου, είμαι εντάξει, όμως τη στιγμή που αρχίζω να κοιτώ μέσα μου, αρχίζω να εξασθενώ. Βλέπω τις ανικανότητές μου. Βλέπω τις αδυναμίες μου. Βλέπω τις αποτυχίες μου. Νοιώθω ηττημένη.
Σε μια τέτοια θέση βρέθηκε και ο απόστολος Πέτρος. Σκέπτομαι την ιστορία εκείνη τη νύχτα που ο Πέτρος και μερικοί απ’ τους άλλους μαθητές του Ιησού, βρέθηκαν μες τη θύελλα στη Θάλασσα της Γαλιλαίας. 1 Το πλοιάριό τους πήγαινε πέρα-δώθε, όταν οι μαθητές νόμισαν ότι είδαν ένα φάντασμα να περπατά πάνω στο νερό. Αρχικά τρόμαξαν, όμως μετά είδαν ότι ήταν ο Ιησούς που περπατούσε πάνω στο νερό. «Μην φοβάστε, Εγώ είμαι», τους είπε Αυτός.
Ο Πέτρος, που το παρατράβαγε μερικές φορές, του λέει, «Κύριε, αν είσαι Εσύ, πες μου να έλθω προς το μέρος Σου».
«Έλα!» του λέει ο Ιησούς!
Ο Πέτρος βγαίνει απ’ το πλοιάριο και αρχίζει να περπατά πάνω στο νερό. Για λίγο τα πάει καλά καθ’ όν χρόνο κοιτά στον Ιησού, όμως μετά από μερικές στιγμές ο Πέτρος αντιλαμβάνεται ότι περπατά πάνω στο νερό και πανικοβάλλεται. Αντιλαμβάνεται ότι αυτό που κάνει, ξεπερνά τις προσωπικές του ικανότητες και τρομοκρατείται. Παίρνει τα μάτια του απ’ τον Ιησού και αρχίζει να βουλιάζει.
Τρομαγμένος, φωνάζει, «Κύριε, σώσε με!»
Ο Ιησούς πιάνει απ’ το χέρι τον Πέτρο και τον σηκώνει. Και εκεί, τον κατσαδιάζει λιγάκι: «Μα γιατί αμφέβαλλες;» Ο Ιησούς και ο Πέτρος ανεβαίνουν πάνω στο πλοιάριο και η θάλασσα ηρεμεί.
Ενόσω ο Πέτρος κοιτούσε τον Ιησού, μπορούσε πραγματικά να περπατά πάνω στο νερό. Όταν κοίταξε στα κύματα και τη δική του ανικανότητα, άρχισε να βουλιάζει. Αντιλήφθηκε πόσο τρελό ήταν αυτό που έκανε, το να περπατά δηλαδή πάνω στο νερό και αυτό τον τρόμαξε. Η ομορφιά της ιστορίας με τον Πέτρο, βρίσκεται στο γεγονός, ότι ο Ιησούς ήταν εκεί δίπλα του, έτοιμος να τον πιάσει και να τον σηκώσει.
Ο Ιησούς υπόσχεται πως όταν είσαι αδύναμος, Αυτός είναι δυνατός. Όταν νοιώθεις ανίκανος, Αυτός είναι ικανός. Με το να κοιτάς στον καθρέπτη και να σκέφτεσαι τον εαυτό σου πάρα πολύ, αυτό ίσως να αποβεί και το τέλος σου, όπως συνέβη με τον Δον Κιχώτη. Όμως πάντα έχεις την επιλογή να κοιτάξεις πάλι προς τα ψηλά. Την επιλογή να γνωρίζεις ότι ο Ιησούς είναι πάντα εκεί για να καλύψει τα κενά σου.
Έχω μάθει πως όταν βρίσκομαι σε μια τέτοια κατάσταση, πρέπει αμέσως να σιγήσω και να ζητήσω απ’ τον Ιησού τη δύναμή Του, η οποία δεν θα επέλθει ως μια τεράστια ριπή ενδυνάμωσης. Όμως έχω τη δύναμη που χρειάζομαι για κάθε στιγμή, συχνά στιγμή με στιγμή.
Ο Δον Κιχώτης, έχασε το παιχνίδι, με το να κοιτάει τη δική του αντανάκλαση. Ο Πέτρος άρχισε να βουλιάζει όταν άρχισε να κοιτά τα κύματα. Εγώ βουλιάζω κάθε φορά που ενδοσκοπώ περισσότερο απ’ ό,τι πρέπει ή οποτεδήποτε προσπαθώ να τα βγάλω πέρα μόνη μου χωρίς να ζητάω τη βοήθεια του Ιησού. Όμως έμαθα να αποφεύγω όλη αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση με το να εμπιστεύομαι Αυτόν μόνο. Έμαθα ότι δεν είμαι μόνη. Ποτέ δεν εξαρτάται μόνο από εμένα και τις δικές μου ικανότητες. Είναι ο Ιησούς κι εγώ. Και γι’ αυτό Τον ευχαριστώ!
- βλ. Ματθαίου 14:22-34↑