Καθώς αποχαιρετούσαμε το 2020, οι περισσότεροι από εμάς βλέπαμε τις γιορτές εκείνων των ημερών να είναι περισσότερο σκοτεινές και μοναχικές από άλλες φορές, χωρίς τις πολλές ανέσεις και χαρές που είχαμε μάθει να συσχετίζουμε με τη γιορτή της γέννησης του Χριστού, συν την τρομερή αβεβαιότητα όσον αφορούσε το μέλλον.
Και τι χρονιά ήταν αυτή! Καθώς γράφω το κείμενο αυτό, ενώ είναι αδύνατο να προβλέψει κάποιος την πορεία της πανδημίας του Κορωνοϊού και των νέων μεταλλάξεων, ωστόσο διαφαίνονται κάποια ενθαρρυντικά σημεία να προσβλέψουμε τις ημέρες που ο κόσμος θα έχει ξεπεράσει τις χειρότερες συνέπειες αυτού του ιού.
Την ίδια στιγμή, δεν μπορούμε να μην νοιώσουμε συμπόνια για όλες εκείνες τις οικογένειες και τους φίλους όλων εκείνων που χάθηκαν τη χρονιά που μας πέρασε, σε πολλούς από τους οποίους δεν επετράπη να πούνε αντίο στους αγαπημένους τους ή να τους προσφέρουν μια σωστή ταφή. Οι παγκόσμιες ανισότητες ήρθαν πάλι στην επιφάνεια, καθώς οι θάνατοι και οι οικονομικές δυσκολίες βάρυναν εκείνα τα έθνη, τις πόλεις και τις γειτονιές που ήταν λιγότερο προετοιμασμένες να τα αντιμετωπίσουν και η οικονομική ανάκαμψη, αν και καλοδεχούμενη, αποδεικνύεται να είναι το ίδιο άνιση.
Η χρονιά αυτή ήταν εξαιρετικά δύσκολη για τόσους πολλούς και καθώς πλησιάζει στο τέλος της, ίσως να αναρωτιέστε κι εσείς για εκείνο το πανάρχαιο ερώτημα: Αν ο Θεός είναι παντοδύναμος και μας αγαπά πραγματικά, όπως λέει και η Βίβλος, γιατί δεν κάνει κάτι, ώστε να απαλύνει τον πόνο και τα βάσανα που τόσοι πολλοί βιώνουν;
Μα το έκανε, όταν έστειλε τον Ιησού.
Ο Θεός νοιώθει τον πόνο μας. Κατανοεί τις ταλαιπωρίες μας και μας συμπονά για τις απώλειές μας. Λαχταρά να μας φέρει πιο κοντά Του, να απαλύνει, να θεραπεύσει, να παρηγορήσει, να διαβεβαιώσει. Ήθελε τόσο πολύ να μας βοηθήσει, ώστε έστειλε τον Υιό Του με ανθρώπινη μορφή να ζήσει ανάμεσά μας, να βιώσει τις δυσκολίες μας, να μας αποκαλύψει την αγάπη Του και να μας φέρει σε μια απευθείας και προσωπική επαφή με τη δική Του αγάπη και δύναμη. Ήλθε σε μας ως ένα αβοήθητο, αθώο βρέφος γεννημένο μέσα σε μια φάτνη, όχι για να αφαιρέσει τα προβλήματά μας, αλλά να μας δώσει τα εφόδια ώστε να τα ξεπεράσουμε και να γίνουμε καλύτεροι μέσα απ’ αυτά.
Γι’ αυτό τον λόγο έχουμε λόγο να ελπίζουμε αυτά τα Χριστούγεννα.