Τον Φεβρουάριο του 2010, έγινε ένας σεισμός, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε και ένα τσουνάμι στην περιοχή Κονστιτουσιόν της Χιλής. Τα επόμενα Χριστούγεννα, μαζί με κάτι φίλους μας, σχεδιάσαμε να επισκεφτούμε και να προσφέρουμε κούτες με βοήθεια στις πολλές οικογένειες που συνέχιζαν να ζούνε μέσα σε πρόχειρους καταυλισμούς δέκα μήνες μετά τον σεισμό. Η Μαργαρίτα, μια από τις εθελόντριες, είχε μια συλλογή από Χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις στο γραφείο που εργαζόταν, έτσι τις πήραμε και βάλαμε λίγες στην κάθε κούτα που ετοιμάσαμε, μαζί με ένα τεύχος απ’ το Χριστουγεννιάτικο τεύχος του Κονεκτάτε (η Ισπανική έκδοση του Activated) συν ένα CD με Χριστουγεννιάτικη μουσική. Κάποιος κύριος στο γραφείο που εργαζόταν η Μαργαρίτα είχε δωρίσει ένα Χριστουγεννιάτικο δένδρο, το οποίο πήραμε μαζί μας, αν και δεν γνωρίζαμε επακριβώς τι θα το κάναμε.
Καθώς μερικοί από εμάς συγκεντρώσαμε όλα τα παιδιά για να τους παίξουμε Χριστουγεννιάτικα τραγούδια και σκετς, μια άλλη ομάδα σκορπίστηκε στις διάφορες καλύβες που υπήρχαν εκεί στον καταυλισμό. Σε ένα σπίτι, δύο εθελοντές βρήκαν μια γυναίκα σχεδόν να κλαίει. Η οικογένειά της είχε χάσει σχεδόν το καθετί στο τσουνάμι και μια πρόσφατη κλοπή αποτελείωσε ό,τι είχαν και δεν είχαν. Μας είπε πως το μικρό της αγόρι έβλεπε τις άλλες οικογένειες που διακοσμούσαν Χριστουγεννιάτικα δένδρα και την ρωτούσε ξανά και ξανά πότε θα έπαιρνε και αυτή ένα για αυτούς. Ήταν το μόνο για το οποίο μιλούσε.
Οι εθελοντές από την ομάδα μας της είπαν ότι θα έκαναν ό,τι μπορούσαν και γύρισαν στο φορτηγάκι μας τόσο ενθουσιασμένοι που αν κάποιος τους έβλεπε, θα νόμιζε ότι είχαν κερδίσει το λαχείο. «Βρήκαμε την τέλεια οικογένεια για αυτό το Χριστουγεννιάτικο δένδρο!» είπαν.
Επέστρεψαν βιαστικά με το δένδρο, το έστησαν μέσα στο μοναδικό δωμάτιο της καλύβας και μετά το στόλισαν. Η γυναίκα έκθαμβη, παρακολουθούσε με χαρά καθώς η ευχή του γιου της έβγαινε αληθινή.
Όταν το μικρό αγοράκι και η αδελφή του επέστρεψαν απ’ το Χριστουγεννιάτικο πρόγραμμα που παρακολουθούσαν, η μητέρα τους, τους είπε να κλείσουν τα μάτια τους πριν μπούνε στο καλύβι τους. Όταν το αγοράκι άνοιξε τα μάτια του και έβγαλε μια τσιρίδα ευτυχίας, καταλάβαμε ότι ο Θεός μας είχε οδηγήσει στη σωστή οικογένεια.
Λίγους μήνες αργότερα, ένας άλλος εθελοντής βρέθηκε στον ίδιο καταυλισμό όταν μια γυναίκα του είπε πως σε κάποια στιγμή ήταν τόσο απογοητευμένη που ένοιωθε ανήμπορη να κάνει οτιδήποτε. Όμως τότε, απ’ το πουθενά, εμφανίστηκαν κάποια άτομα στην πόρτα της, με το Χριστουγεννιάτικο δένδρο που ήθελε ο γιος της τόσο απεγνωσμένα και ήταν εκείνη η μέρα που αποφάσισε να μην παραδίνεται όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες.