Ρώτησε οποιονδήποτε και θα συμφωνήσει ότι ο σημερινός κόσμος είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν που ήξεραν οι γονείς μας και οι παππούδες μας. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι αυτή η άποψη δεν είναι κάτι το καινούργιο. “Η αιτία της … αύξησης σε νευρωτικές ασθένειες είναι οι αυξανόμενες απαιτήσεις από τις συνθήκες της μοντέρνας ζωής”, διαβεβαίωνε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο τέλος του 19ου αιώνα! 1 “Οι ονειρεμένες και ήρεμες μέρες του παρελθόντος τελείωσαν”, έλεγε θρηνώντας ο William Smith πριν 130 χρόνια σχεδόν. “Η βιασύνη και η φασαρία της μοντέρνας ζωής … στερείται της γαλήνης και νηφαλιότητας της περιόδου όταν οι προπάτορες μας … δεν βιάζονταν καθόλου”. 2
Εκτός του ότι ο κόσμος αλλάζει συνεχώς, οι ζωές μας επίσης περνάνε από χρονικές περιόδους που φέρνουν διαφορετικές προκλήσεις και ευκαιρίες. Παλεύουμε με το άγχος και παίρνουμε αποφάσεις όσο καλύτερα μπορούμε, όμως δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον και οι επιδόσεις του παρελθόντος δεν μας εγγυώνται μελλοντικές επιτυχίες. Συχνά ίσως να νοιώθουμε, κάπως σαν τους παραπάνω συγγραφείς, ότι θα ήμασταν πολύ καλύτερα αν μπορούσαμε να επιβραδύνουμε το ρολόι.
Όταν τα πάντα στη ζωή δείχνουν να αλλάζουν, κάνοντάς μας να νοιώθουμε ανυπόμονοι, χαμένοι, ή σαν η ζωή να είναι ένα πολύ τρομακτικό ταξίδι μέσα από μια αχαρτογράφητη περιοχή, εμείς μπορούμε να βασιζόμαστε στον αμετάβλητο Θεό μας. Είναι σταθερός. Είναι ο ίδιος σήμερα όπως ήταν όταν περπάτησε στη γη και θα είναι ο ίδιος κι αύριο. 3 “Η βουλή του Κυρίου μένει στον αιώνα· οι λογισμοί της καρδιάς του από γενεά σε γενεά”. 4
Αν και δεν γνωρίζουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, ό,τι και να γίνει, είναι αδύνατο για τον Θεό να μας εγκαταλείψει ή να μας απογοητεύσει όταν Τον χρειαζόμαστε. “Ο Κύριος είναι πέτρα μου, και φρούριό μου, και ελευθερωτής μου … η ασπίδα μου, και το στήριγμα της σωτηρίας μου· ψηλός πύργος μου”. 5