«Ένας άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ, και έπεσε ανάμεσα σε ληστές· οι οποίοι, αφού τον γύμνωσαν, και τον καταπλήγωσαν, αναχώρησαν, αφήνοντάς τον μισοπεθαμένο…» 1
Έτσι ξεκινά η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, μια απ’ τις πιο γνωστές ιστορίες στη Βίβλο και ίσως και στην παγκόσμια φιλολογία. Στην ιστορία αυτή, διάφοροι θεοσεβείς Ιουδαίοι προσπερνάνε τον άτυχο ταξιδιώτη χωρίς να κάνουν τίποτα για να τον βοηθήσουν. Τελικά, ένας Σαμαρείτης, μέλος ενός έθνους και μιας θρησκευτικής ομάδας που ήταν περιθωριοποιημένοι απ’ τους Ιουδαίους στην εποχή του Ιησού, νοιώθει συμπόνια για το θύμα, καθαρίζει και επιδένει τα τραύματά του και τον φέρνει σε ένα πανδοχείο, όπου υπόσχεται να καλύψει όλα τα έξοδα που απαιτούνται για τη φροντίδα του.
Με την ιστορία του Καλού Σαμαρείτη, ο Ιησούς δίδαξε πως ο πλησίον μας είναι οποιοσδήποτε χρειάζεται τη βοήθειά μας, ανεξάρτητα από φυλή, θρήσκευμα, χρώμα, εθνικότητα, κατάσταση ή τοποθεσία. Τα Ευαγγέλια αναφέρουν τις πολλές φορές που ο Ιησούς έδειξε συμπόνια προς τα πλήθη ή προς μεμονωμένα άτομα και συγκινήθηκε ώστε να τους βοηθήσει.
Ίσως έχετε ακούσει τη ιστορία για το πώς ανέστησε τον γιο της χήρας στη Ναΐν. «Και όταν την είδε ο Κύριος, τη σπλαχνίστηκε, και της είπε: Μη κλαις. Και πλησιάζοντας άγγιξε το νεκροκρέβατο· και εκείνοι που το βάσταζαν στάθηκαν, και είπε: Νεανίσκε, σε σένα λέω, σήκω επάνω. Και ο νεκρός ανακάθισε, και άρχισε να μιλάει! Και τον έδωσε στη μητέρα του». 2
Ο Λουκάς μας κατατοπίζει όσον αφορά αυτό το θαύμα με το να μας πει ότι ο Ιησούς κήρυττε στην Καπερναούμ τη μια μέρα και ήταν στη Ναΐν «την επόμενη». Μήπως υπάρχει κάτι που μας διαφεύγει στην παραπάνω αναφορά; Μερικές φορές, κάποιες λεπτομέρειες σε αυτές τις ιστορίες μπορούν να διαφύγουν από όσους τις διαβάζουν στις μέρες μας, άτομα όπως κι εγώ.
Προκύπτει ότι η Ναΐν ήταν σχεδόν 50 χιλιόμετρα μακριά απ’ την Καπερναούμ, με μια υψομετρική διαφορά 400 μέτρων. Αυτή η πολύ επίπονη και ανηφορική πορεία θα χρειαζόταν τουλάχιστον 10-12 ώρες στην εποχή μας και αυτό βέβαια πάνω σε ασφαλτοστρωμένους δρόμους, οπότε μπορείτε να φανταστείτε τον χρόνο και την προσπάθεια που κόστισε στον Ιησού και τους μαθητές Του. Όμως έχω την υποψία, ότι Αυτός «είχε σπλαχνιστεί» τη χήρα εκείνη, πριν ακόμα ξεκινήσει. Γνώριζε τι έκανε και δεν «συνέβη απλώς» να βρεθεί στη Ναΐν εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα.
«Με τι μοιάζει η αγάπη;» είχε ρωτήσει κάποτε ο Άγιος Αυγουστίνος. «Έχει μάτια να βλέπει τη δυστυχία και την ανάγκη. Έχει αυτιά να ακούει τους στεναγμούς και τις θλίψεις των ανθρώπων. Έχει χέρια να βοηθάει τους άλλους. Έχει πόδια να προστρέχει για να βοηθάει τους φτωχούς και τους ενδεείς».
Οι συμπονετικοί κάνουν το μέρος τους στις προσευχές τους και συνοδεύουν τα καλά τους λόγια με καλές πράξεις. Αυτό έκανε και ο καλός Σαμαρείτης. Αυτό έκανε και ο Ιησούς. Και αυτό μπορούμε να προσπαθούμε να κάνουμε κι εμείς στη καθημερινότητά μας και τις επικοινωνίες μας με τους άλλους.