Μια μέρα και ενώ είχα βγει για περίπατο, είδα σε ένα κατάστημα μια ηλεκτρονική ζυγαριά που όταν ζύγιζε κάποιον, συσχέτιζε το βάρος του με το ύψος του και δημιουργούσε ένα γράφημα που έδειχνε αν το άτομο εκείνο ήταν ελλιποβαρές ή είχε το σωστό βάρος ή επιπλέον βάρος ή ήταν παχύσαρκο.
Ο πωλητής της ζυγαριάς αυτής μου ζήτησε να δοκιμάσω τη ζυγαριά, και αυτό έκανα. Αυτό που με τρόμαξε ήταν όταν αυτό το άκαρδο μηχάνημα, με αποκάλεσε παχύσαρκο. ΠΑΧΥΣΑΡΚΟ! Ποιόν προσπαθούσε να κοροϊδέψει αυτός ο λεπτοκαμωμένος πωλητής; Είχα μια ξεκάθαρη διανοητική εικόνα με το τι έμοιαζε κάποιος που ήταν «παχύσαρκος» και σίγουρα εγώ δεν ταίριαζα σ’ αυτή την εικόνα ή μήπως και ταίριαζα;
Όταν γύρισα σπίτι, προσπάθησα να αναθεωρήσω τα δεδομένα, επειδή όταν καθόμουν στην καρέκλα, ένοιωθα το παντελόνι να με στενεύει γύρω στην μέση, με αποτέλεσμα να πρέπει να λύνω τη ζώνη. Βέβαια στην ηλικία που ήμουν, σκεφτόμουν πως ήταν φυσιολογικό να έχεις λίγο βάρος γύρω από την κοιλιά. Όμως όταν πήγα να αγοράσω ένα μεγαλύτερο νούμερο παντελόνι και το πρώτο κατάστημα δεν είχε το νούμερο που φόραγα εγώ, αναγκάστηκα να δω τα πράγματα πιο ρεαλιστικά. Καθώς αναλογιζόμουν το όλο ζήτημα, ξαναθυμήθηκα αυτό που αναφέρει η Βίβλος, ότι τα σώματά μας είναι «ο ναός του Θεού». 1 Έτσι λοιπόν, ήταν προφανές ότι ο ναός μου χρειαζόταν κάποια ανακαίνιση.
Διάβασα κάποια πράγματα πάνω στο θέμα αυτό και η λύση έδειχνε απλή και ξεκάθαρη. Αν ήθελα να χάσω βάρος, έπρεπε να αρχίσω να τρώω λιγότερο και να ασκούμαι περισσότερο.
Εύκολο ακούγεται αυτό, δύσκολα όμως μπορεί να γίνει πράξη. Μου αρέσει το φαγητό και όπως γνωρίζει ο καθένας, είναι δύσκολο να απαρνηθείς κάτι που σου αρέσει. Αυτό που αντιλήφθηκα ήταν πως αν και τώρα ήμουν μεσήλικας, εντούτοις συνέχιζα να τρώω σαν έφηβος. Αν και δεν χρειαζόταν να πάψω να απολαμβάνω το φαγητό, όμως θα έπρεπε να τρώω λιγότερο.
Στόχος μου ήταν να χάσω 25 κιλά με σκοπό να επιστρέψω στο «κανονικό». Αγόρασα μια ζυγαριά και άρχισα να ελέγχω τακτικά το βάρος μου, και καθώς άρχισα να χάνω βάρος, αυτό με ενθάρρυνε. Επίσης άρχισα να χρησιμοποιώ κάποια γνωμικά να με παροτρύνουν να παραμείνω στη σωστή πορεία: Το «Τρώγε για να ζεις, μη ζεις για να τρως» με βοήθησε να τρώω μικρότερες μερίδες. Το «Δεν πειράζει να πεινάς και λίγο» με βοήθησε να πάψω να τρώω κάτι αμέσως τη στιγμή που το στομάχι μου άρχισε να γρυλλίζει κάπως. Ένα άλλο, το «Μια μέρα χωρίς αγκομαχητό, είναι μια μέρα χωρίς πρόοδο» με βοήθησε να τα βάλω με τον άλλο γίγαντα – την άσκηση. Το να αρχίσω να ασκούμαι καθημερινά, μου ήταν δύσκολο στην αρχή, όμως με την πάροδο του χρόνου άρχισε να μου αρέσει. Το γνωμικό «Υγιεινή ζωή σημαίνει και υγιεινές επιλογές» μου υπενθύμιζε ότι το να χάνω βάρος και να μην το ξαναπαίρνω, απαιτούσε μακροχρόνια προσπάθεια στο να τρώω καλύτερα και να ασκούμαι περισσότερο.
Μετά από λίγους μήνες, συνεχίζω να κάνω πρόοδο (έχασα 15 κιλά – έχω ακόμη 10 να χάσω), όμως αισθάνομαι πολύ καλύτερα ήδη.
- Κορινθίους Α’ 3:16 ↑