Ενώ αναζητούσα την εκπλήρωση σε μερικούς από τους στόχους μου και την μετατροπή των ονείρων μου σε πραγματικότητα, αντιλήφτηκα ότι τα πράγματα έδειχναν αρκετά σκούρα. Η ίδια δεν μπορώ να κάνω πολλά για να τα καταφέρω από μόνη μου και δεν μπορώ να δω πως θα εξελιχθούν τα πράγματα στο μέλλον.
Καθώς είμαι στο κρεβάτι νοιώθω κάποια ανησυχία και αναρωτιέμαι για την κατάσταση που βρίσκομαι, προσπαθώ να προσευχηθώ και βλέπω τον εαυτό μου στην εικόνα που περιγράφεται από την Minnie Louise Haskins στο ποίημα της, «Η Πύλη της Χρονιάς»: Βάλε το χέρι σου στο χέρι του Θεού και Αυτός θα είναι κάτι περισσότερο από ένα φως και καλύτερος από ένα γνωστό μονοπάτι.
Προσπαθώ να οραματιστώ τον εαυτό μου να βάζει το χέρι του μέσα στο χέρι του Θεού και να Τον αφήνω να με καθοδηγεί. Του ζητάω ξανά και ξανά να μου δώσει ειρήνη όμως τελικά ακούω την απαλή Του φωνή καθώς καταφέρνει να ξεδιαλύνει τις μπερδεμένες σκέψεις μου: Πώς μπορείς να βάλεις το χέρι σου μέσα στο δικό Μου όταν τα ίδια σου τα χέρια είναι γεμάτα;
Και τότε είναι που αντιλαμβάνομαι πως είμαι πολύ καταπιασμένη με τα δικά μου σχέδια. Έχω βάλει τα δικά μου χρονικά όρια για το πότε να γίνουν τα πράγματα και με ποιό τρόπο θέλω να επιτευχθούν και όλο αυτό με έκανε να νοιώθω ότι ήταν και ο μοναδικός τρόπος που θα ένοιωθα ευτυχισμένη. Όμως νοιώθω συνέχεια μια ανακατωσούρα, αφού το ένα μετά το άλλο τα πράγματα φαίνεται να πηγαίνουν αντίθετα από ό,τι τα έχω σχεδιάσει.
Βέβαια το να βάζεις στόχους και να κάνεις σχέδια είναι καλό, όμως είναι κάτι που θα πρέπει να γίνεται σε συνεργασία με τον Θεό και όχι από μόνοι μας. Το να προσπαθώ από μόνη μου να πάω μπροστά δεν φαίνεται να έχει φέρει αποτέλεσμα. Χρειάζεται να έχω εμπιστοσύνη, να πιστεύω πως όπως ο Θεός με έχει καθοδηγήσει στο να βάλω στόχους, έτσι θα με βοηθήσει και να τους εκπληρώσω σύμφωνα με το δικό Του θέλημα. Οπωσδήποτε και λίγη υπομονή βοηθάει επίσης!
Ο δρόμος μπροστά συνεχίζει να είναι ομιχλώδης. Δεν είμαι σίγουρη για το τι επιφυλάσσει το μέλλον, όμως γνωρίζω πως με το χέρι μου άδειο μέσα στου Θεού, Αυτός θα με καθοδηγήσει και θα γίνει το φως που χρειάζομαι εγώ. Οραματίζομαι τον εαυτό μου να αφήνεται και ενώ το κάνει, νοιώθω μια γαλήνη μέσα μου. Με παίρνει ο ύπνος, νοιώθοντας διαβεβαιωμένη για το ότι ο Θεός θα φέρει τα πάντα σε πέρας.