Όταν ήμουν 17, πήγα με κάτι φίλους στο καρναβάλι στην πόλη Σαλβαντόρ. Νοικιάσαμε ένα φτηνό σπίτι και κοιμόμασταν στο πάτωμα όπως κάνουν και οι περισσότεροι ντόπιοι εκεί. Αν και οι γείτονές μας ήταν πολύ φτωχοί, μας φέρθηκαν πάρα πολύ όμορφα. Η απλή ζωή που ζούσαν και η αγάπη και η φιλία που προσέφεραν απλόχερα, ήταν το μυστικό στην ευτυχία και τη χαρά που μοίραζαν. Και για πρώτη φορά, κατανόησα, ότι η αγάπη ήταν η απάντηση για πολλά απ’ τα προβλήματα της ανθρωπότητας.
Φέτος, είχα μια παρόμοια εμπειρία. Κάθε πρωινό, καθώς διάβαζα τον Λόγο, άρχισα να καταγράφω όλα εκείνα τα πράγματα για τα οποία ένοιωθα ευγνώμων και μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου είχα καταγράψει 180 πράγματα που με έκαναν να νοιώθω πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτό μου. Μετά, ήρθε ο Μάρτιος και μαζί του και μια σειρά από δυσκολίες και δοκιμασίες και αναρωτήθηκα μέσα μου, Τώρα για ποιο πράγμα να είμαι ευγνώμων; Κοίταξα γύρω μου, προσπαθώντας να βρω κάτι θετικό για να το καταγράψω, όταν μου μίλησε απαλά, εκείνη η απαλή σιγανή φωνή: Να είσαι ευγνώμων που είσαι ζωντανή!
Στην αρχή ακούστηκε κάπως σαν αστείο. Μόνο αυτό; ρώτησα κάπως διστακτικά.
Σκέψου το ξανά, μου απάντησε Αυτός. Αν ήσουν πεθαμένη, δεν θα μπορούσες να κάνεις τίποτα για να επιλύσεις αυτά τα προβλήματα, γι’ αυτό είναι ευλογία το να είσαι ζωντανή! Όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει και η ελπίδα ότι θα επιλυθούν όλα αυτά τα προβλήματα με τη δική Μου βοήθεια!
Ο Ιησούς δεν μας υποσχέθηκε ότι θα μας γλυτώσει απ’ τις στεναχώριες, αλλά ότι θα είναι πάντα μαζί μας ενώ περνάμε δυσκολίες. Στο Ιωάννης 16:33 λέει: «Σας τα είπα όλα αυτά, ώστε να έχετε την δική Μου ειρήνη. Μέσα στον κόσμο θα έχετε στεναχώριες· αλλά, να έχετε θάρρος· Εγώ νίκησα τον κόσμο».
Όταν γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι μαζί μας, ό,τι στεναχώρια και να περνάμε, μπορούμε να έχουμε ειρήνη, ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω μας. Αυτή είναι η ειρήνη που υπερέχει κάθε νου στην οποία αναφέρεται ο Παύλος στη Φιλιππισίους 4:7 – εκείνο το αίσθημα ευγνωμοσύνης για το ότι ο Θεός έχει τον έλεγχο όταν εμείς δεν βλέπουμε τη λύση.