Βρεθήκατε ποτέ κολλημένος με το αυτοκίνητό σας, πίσω από ένα φορτηγό σε κυκλοφοριακό κομφούζιο; Η εικόνα ενός βρώμικου φορτηγού, φορτωμένου με όλων των ειδών από σκουριασμένα σίδερα και αντικείμενα με την εξάτμισή του να βγάζει μαύρο καπνό, κατράμι, είναι πολύ κοινή σε όλη την Αφρική. Το να βρεθείς πίσω από ένα τέτοιο όχημα, ενώ υπάρχει μεγάλη κυκλοφορία, δεν είναι ό,τι καλύτερο.
Μια φορά έτυχε να ακούσω δύο οδηγούς να συζητούν την ίδια κατάσταση. Ο πρώτος οδηγός ισχυριζόταν πως όταν του τύχαινε κάτι τέτοιο, έκανε οποιαδήποτε προσπάθεια για να προσπεράσει το φορτηγό αυτό, ακόμα και ριψοκινδυνεύοντας καθώς έκανε ελιγμούς ανάμεσα από πάρα πολλά άλλα αυτοκίνητα.
Ο δεύτερος οδηγός όμως το έβλεπε διαφορετικά. Είπε πως όταν του συνέβαινε κάτι τέτοιο και βρισκόταν πίσω από ένα τέτοιο φορτηγό, ανέβαζε τα παράθυρα και παρέμενε πίσω απ’ τον γίγαντα μπροστά του. Η εμπειρία, ανέφερε αυτός, του είχε διδάξει πως όταν τα φανάρια στη διασταύρωση γίνονταν πράσινα και όλες οι κόρνες των αυτοκινήτων έσκουζαν, το τεράστιο φορτηγό χρησιμοποιούσε τη διαπεραστική του κόρνα, περνούσε μέσα απ’ την κίνηση, βρίσκοντας ένα μονοπάτι μέσα απ’ την όλη αναμπουμπούλα της κυκλοφορίας, λόγω του μεγέθους του και της ταχύτητάς του. Το μόνο που είχε να κάνει ο δεύτερος οδηγός ήταν να ακολουθήσει το φορτηγό από πίσω.
Αντιλαμβάνομαι πως και εγώ αντιμετωπίζω συχνά τα προβλήματα στη ζωή μου όπως το τεράστιο φορτηγό μπροστά μου, που κλείνει τον δρόμο και μολύνει την ατμόσφαιρα γύρω μου. Βρίσκομαι στη μέση ενός κυκλοφοριακού μποτιλιαρίσματος από καθημερινά προβλήματα και τώρα παρουσιάζεται και αυτό το θηρίο και τα κάνει όλα ακόμα χειρότερα. Όμως έχω αρχίσει να μαθαίνω να εκτιμώ το σκεπτικό του δεύτερου οδηγού.
Αν και ο καθένας μας γνωρίζει ότι το να έχει κάποιο πρόβλημα είναι ενοχλητικό, δυσάρεστο και μερικές φορές σκέτη απογοήτευση, ίσως και να είναι αυτή η ίδια η δυσκολία που στο τέλος χαρτογραφεί ένα νέο μονοπάτι που μας βοηθά, ωθώντας μας να πάμε γρηγορότερα στον δρόμο της ζωής.
Αυτό λέει και στο Ρωμαίους 5:3: «Και όχι μόνο, αλλά και καυχόμαστε στις θλίψεις· γνωρίζοντας ότι η θλίψη εργάζεται υπομονή».
Και μια και το έφερε ο λόγος, ο δρόμος της ζωής δεν είναι ποτέ μπλοκαρισμένος για πάντα. Ο Θεός πάντα παρουσιάζει μια ευκαιρία ώστε να προσπεράσουμε αυτό το ενοχλητικό φορτηγό στη ζωή μας, αφού πρώτα ολοκληρώσει τον σκοπό του, που είναι να μας βοηθήσει μέσα απ’ τις κυκλοφοριακές μάχες της ζωής!