Οι σωστοί φίλοι είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Μια φορά ο Charles Spurgeon είχε πει, “Η φιλία είναι μια από τις γλυκύτερες χαρές στη ζωή. Πολλοί θα είχαν πνιγεί μες στην πίκρα της δοκιμασίας τους αν δεν είχαν βρει έναν φίλο”.

Ίσως να νομίζετε ότι το να είσαι ένας τέτοιος φίλος απαιτεί να κάνεις ή να λες κάτι εκπληκτικό κάθε τόσο και λιγάκι. Όμως ανακάλυψα ότι η απλή πράξη του να εμφανίζεσαι όταν σε χρειάζονται, είναι συχνά αυτό που πραγματικά μετράει.

Ο Sam Rayburn ήταν Πρόεδρος στη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ για 17 χρόνια. Μία νύχτα, ή έφηβη κόρη ενός στενού του φίλου απεβίωσε εντελώς ξαφνικά και απρόσμενα. Το επόμενο πρωί, ο πατέρας της κοπέλας άκουσε κάποιον να χτυπάει την πόρτα. Ήταν ο Sam Rayburn.

“Ήρθα να δω τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω”, είπε.

Ο πατέρας, σοκαρισμένος και γεμάτος θλίψη, αποκρίθηκε, “Ήδη κάναμε όλες τις προετοιμασίες. Δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα άλλο να γίνει”.

Ο Κύριος Rayburn ακούμπησε το χέρι του στον ώμο του φίλου του και ρώτησε, “Είμαι σίγουρος πως δεν έχετε φάει πρωινό ακόμα;” και πήγε να ετοιμάσει πρωινό για την οικογένεια του φίλου του.

“Δεν επρόκειτο να πάρεις πρωινό στον Λευκό Οίκο;” τον ρώτησε κάποιος.

“Ναι”, είπε ο Κύριος Rayburn, “αλλά τηλεφώνησα στον πρόεδρο και του είπα ότι με χρειαζόταν ένας φίλος, γι’ αυτό δεν θα μπορούσα να πάω”.

Όταν ήμουν 16, υπήρχε ένα σιωπηλό αγόρι στην τάξη μου που λεγόταν Μάρκος. Εκτός από το ότι συνεργαστήκαμε σε μερικές σχολικές εργασίες, δε μιλούσαμε και πολύ. Τον ίδιο καιρό ένα από τα μικρά αδέλφια του Μάρκου αρρώστησε βαριά. Κανένας δε γνώριζε αν θα γινόταν καλά ή αν θα πέθαινε. Ήταν φοβισμένοι και αυτοί και όποιος γνώριζε την οικογένειά του. Δεν ήξερα πραγματικά πώς να τον κάνω φίλο μου, τελικά όμως βρήκα το κουράγιο και πήγα στο σπίτι του μετά το σχολείο. Τον βρήκα να πηγαινοέρχεται μέσα στο γκαράζ, του είπα ένα γεια και στη συνέχεια κάθισα και τον παρακολούθησα να καταπιάνεται με ένα παλιό ρολόι και αυτό κράτησε αρκετή ώρα.

Δεν είπαμε πολλά και δεν ήξερα αν βοήθησα καθόλου. Αργότερα, ένοιωσα κάπως άβολα με την όλη υπόθεση, και χάρηκα όταν αμέσως μετά είχαμε σχολικές διακοπές. Την πρώτη μέρα της επιστροφής στο σχολείο, ο Μάρκος με πλησίασε και πιάσαμε κουβέντα. Τα είπαμε για αρκετή ώρα εκείνη τη μέρα και από τότε έχουμε γίνει φίλοι. Απλά το να εμφανιστώ στο σπίτι του ήταν αρκετό για να ξεκινήσει η δημιουργία μιας σχέσης εμπιστοσύνης και φιλίας.