Ο καθένας έχει μια ιδέα για το τι σημαίνει ειρήνη και ικανοποίηση για τον ίδιο προσωπικά. Στη δική μου περίπτωση, εμένα μου αρέσει να φαντάζομαι καταπράσινους ατελείωτους λόφους και μια αγροικία μέσα στα δάση με έναν όμορφο κήπο. Φαντάζομαι να κάθομαι τα δειλινά σε μια κουνιστή πολυθρόνα, μπροστά στη βεράντα, ατενίζοντας το ηλιοβασίλεμα, συζητώντας με φίλους και οικογένεια. Φαντάζομαι ένα γεμάτο τραπεζικό λογαριασμό στην τράπεζα. Στον δικό μου «χαρούμενο κόσμο», τα παιδιά μου όλα ζούνε παραγωγικές και όμορφες ζωές και μεγαλώνουν τις δικές τους ευτυχισμένες, υγιείς οικογένειες και όλα μου τα αγαπημένα πρόσωπα περνάνε υπέροχα. Όλα αυτά ακούγονται γαλήνια ,και μια καλή ζωή και εγώ η ίδια γνωρίζω πως θα ήμουν το ιδανικό πρότυπο της ικανοποίησης!
Όμως στην πραγματικότητα, ο κόσμος έχει τα χάλια του, τα παιδιά μου έχουν κι αυτά τις δυσκολίες τους περιστασιακά, ο σύζυγός μου κι εγώ, μερικές φορές χάνουμε τον συγχρονισμό μας μεταξύ μας, τα λεφτά δεν αφθονούν πάντοτε, συχνά νοιώθουμε κουρασμένοι, υπάρχουν πράγματα που δεν μας αρέσουν, όμως πρέπει να γίνουν και πράγματα που αγαπάμε να κάνουμε όμως σπάνια τα κάνουμε. Και αν και έχω και βεράντα μπροστά στο σπίτι, δεν καταφέρνω να περνώ πολλά δειλινά καθισμένη και γαλήνια πάνω σε μια κουνιστή πολυθρόνα.
Πρόσφατα ξαναδιαβάζω τα Ευαγγέλια και είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τον τρόπο προσέγγισης του Ιησού στη ζωή. Μπορούμε να μάθουμε πάρα πολλά απ’ το δικό Του παράδειγμα, όμως δύο πράγματα μου κάνουν μεγάλη εντύπωση:
- Ο Ίδιος γνώριζε τον Πατέρα Του αρκετά καλά ώστε να Τον εμπιστεύεται.
- Σε τακτά διαστήματα ξέφευγε απ’ τον θόρυβο και τη φασαρία.
Είμαι πεπεισμένη πως όταν βιώνω άγχος, απόγνωση, δυσαρέσκεια, πίεση και φόρτιση, η απάντηση θα ανευρεθεί σε ένα απ’ αυτά τα δύο πράγματα. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει κάτι το καινούργιο για να μάθω, κάτι να αλλάξω ή να κάνω, μάλλον όμως θα καταλήξει σε ένα απ’ αυτά τα δύο πράγματα. Είναι απλό, δεν είναι όμως εύκολο. Ευτυχώς και η ζωή μας προσφέρει ευκαιρίες καθημερινά, για να εξασκηθούμε και να βελτιωθούμε.
Να μερικά παραδείγματα απ’ τον Ιησού όταν έπρεπε να ξεφύγει απ’ όλα:
«[Παρόλη την εκλιπάρηση του Ιησού ώστε τα θαύματα Του να παραμείνουν μυστικά], η φήμη γι’ Αυτόν απλωνόταν ακόμα περισσότερο· και πολλά πλήθη συγκεντρώνονταν, για να Τον ακούν, και να θεραπεύονται διαμέσου Αυτού από τις ασθένειές τους. Αυτός, όμως, αποσυρόταν στις ερημιές και προσευχόταν». 1
«Και ο Ιησούς, μαζί με τους μαθητές Του, αναχώρησε προς τη θάλασσα». 2
«Και όταν ο Ιησούς το άκουσε[ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε αποκεφαλιστεί], αναχώρησε από εκεί, μέσα σε πλοίο προς έναν έρημο τόπο, κατ’ ιδίαν». 3
Και να ένα παράδειγμα της εμπιστοσύνης του Ιησού προς τον Θεό, δοσμένο στην πιο δύσκολη ώρα της ζωής Του:
«Πατέρα, αν θέλεις, απομάκρυνε από Μένα τούτο το ποτήρι· όμως, όχι το δικό Μου θέλημα, αλλά το δικό Σου ας γίνει». 4