Από τότε που ήμουν μικρή, πάντα κρατούσα κάποιου είδους ημερολόγιο. Στο ξεκίνημα αυτής της χρονιάς, αποφάσισα να μην καταγράφω μόνο εκείνα τα πράγματα που είχαν προφανή σημασία όταν συνέβαιναν, αλλά θα κατέγραφα κάθε μέρα και μία-δύο σειρές τουλάχιστον, αναφερόμενη σε πράγματα που είχαν συμβεί, είτε αυτά ήταν άξια σημασίας, είτε όχι. Και με πολλή χαρά, θέλω να σας αναφέρω, ότι έχω καταφέρει να το κάνω συνήθεια.

Κάτι ενδιαφέρον όσον αφορά αυτού του είδους το ημερολόγιο, είναι ότι καθώς ανακεφαλαίωνα τα πράγματα που συνέβησαν φέτος, μέχρι και σήμερα, δεν θυμάμαι μόνο τα συμβάντα «κλειδιά» που συνέβησαν, αλλά έρχονται στη μνήμη μου «καθημερινά» περιστατικά και στιγμές τα οποία σε μερικές περιπτώσεις αποδείχτηκαν σημαντικά.

Χωρίς να τα παραλέω, σας αναφέρω μερικά απ’ αυτά που κατέγραψα στο ημερολόγιό μου για τις στιγμές αυτής της χρονιάς – εστιαζόμενη ως επί το πλείστον στην καθημερινότητα.

Στιγμή #1

Μια από τις δύο τουαλέτες του σπιτιού, είχε χαλάσει εδώ και μέρες και σήμερα το απόγευμα ήλθε τελικά ο υδραυλικός. Όμως έκανε ένα λάθος καθώς ένωνε τις σωλήνες και τώρα το ντους δεν έχει ζεστό νερό! Θα επιστρέψει αύριο να το διορθώσει. Είναι κάπως ενοχλητικό, όμως με έκανε να αντιληφθώ για το πόσο καλά πάνε όλα στη ζωή μου και νοιώθω ευγνωμοσύνη για τα πράγματα που συνήθως εκλαμβάνω ως δεδομένα – όπως τα καζανάκια της τουαλέτας και το τρεχούμενο ζεστό νερό.

Στιγμή #2

Ο γιατρός μου συνέστησε να κάνω κάποια μαστογραφία επειδή ψηλάφησε κάποιες κύστες, οι οποίες αν και δεν πονούσαν, αυτός ήθελε να βεβαιωθεί ότι όλα ήταν εντάξει.  Και αυτό έκανα. Δεν περίμενα ότι θα αγχωνόμουν τόσο πολύ, μέχρι να πάρω τα αποτελέσματα Τώρα που τα αποτελέσματα ήταν καλά, νοιώθω να αναπνέω πολύ πιο ελεύθερα.

Στιγμή #3

Συνάντησα και πέρασα τη μέρα μου με κάποια φίλη, την οποία δεν είχα δει για δύο χρόνια σχεδόν. Είναι υπέροχο, το ότι αν και δεν είχαμε ιδωθεί για τόσο καιρό, παρ’ όλα αυτά νοιώθαμε πολύ κοντά η μια στην άλλη.

Στιγμή #4

Απόλαυσα το τρέξιμο στην παραλία. Τέλειος καιρός. Χρόνος για σκέψη, ευγνωμοσύνη, εσωτερική επικοινωνία με την καρδιά μου και με τον Θεό. Κάποια στιγμή, άκουγα τον ύμνο «Πόσο Υπέροχος Είσαι Συ Κύριε» ενώ έτρεχα μέσα από ένα σμήνος γλάρων που είχαν κατακλύσει την παραλία και βρίσκονταν παντού γύρω. Κυριολεκτικά. Φανταστικό.

Στιγμή #5

Έμαθα ότι η θεία μου έχει καρκίνο του εντέρου. Η ίδια είναι νοσοκόμα, δεν καπνίζει, δεν τρώει κρέας και είναι στα 50 της. Μπορεί να συμβεί στον καθένα, οποιαδήποτε στιγμή. Με κάνει να αντιληφθώ πόσο πολύτιμη είναι η ζωή και η οικογένεια.