Να ‘τον στην πόρτα, πηδώντας πάνω-κάτω από τη χαρά του, γαυγίζοντας και κουνώντας την ουρά του, σαν να έλεγε: “Γύρισε ξανά!” Μετά από μια ατελείωτη και κουραστική μέρα, δέχτηκα το πιο υπέροχο καλωσόρισμα από το μαύρο μας Λαμπραντόρ.

Με έκανε να νοιώσω όμορφα. Χαμογέλασα και του έδωσα την προσοχή που ήθελε. Έτσι κι αλλιώς, ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.

Και τότε ήταν που πέρασε μια αστεία σκέψη από τον νου μου: Είμαι και εγώ τόσο ενθουσιασμένος όταν συναντώ τον Ιησού;

Θα είμαι ειλικρινής: Έχω πολύ δρόμο ακόμα.

Εκτιμώ την προσευχή και απολαμβάνω τη μελέτη της Βίβλου μου, αλλά σε σύγκριση με το ειλικρινές ξέσπασμα χαράς του σκύλου μου, συνειδητοποιώ ότι ο ενθουσιασμός μου θα μπορούσε να ήταν πιο έντονος.

Γιατί ο σκύλος μου χαίρεται τόσο πολύ όταν με βλέπει; Υποθέτω ότι η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και βαθυστόχαστη. Είναι επειδή λατρεύει να βρίσκεται μαζί μου. Δεν είναι χαρούμενος μόνο επειδή ξέρει ότι τον ταΐζω και τον πάω μακρινές βόλτες στα χωράφια. Χαίρεται επειδή θέλει να είναι μαζί μου.

Όταν διαβάζω για τους ήρωες της πίστης, παρατηρώ ότι είχαν την ίδια νοοτροπία.

Σ’ αυτούς τους άντρες και τις γυναίκες του Θεού, άρεσε να προσεύχονται. Τους άρεζε να διαβάζουν τον Λόγο του Θεού. Ανυπομονούσαν για τη στιγμή που θα μπορούσαν να περάσουν χρόνο με τον Κύριό τους. Τους άρεζε να είναι μαζί Του νωρίς το πρωί, αργά το βράδυ … και σχεδόν συνέχεια, σε όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Μήπως ο ενθουσιασμός αυτός είναι αποκλειστικότητα για τους ξακουστούς ήρωες της πίστης; Τι γίνεται με τους υπόλοιπους, όπως εγώ για παράδειγμα;

Για λίγο καιρό, σκεφτόμουν ότι είχα αυτόν τον ενθουσιασμό στη σχέση μου με το Θεό, αλλά αφότου παρατήρησα τον σκύλο μου σήμερα, το βλέπω λιγάκι διαφορετικά.

Μερικές φορές ο χρόνος μου με τον Θεό έχει την αίσθηση της απάθειας, επειδή έχω μπερδέψει τις προτεραιότητές μου. Δεν αναζητώ τον Θεό επειδή μου αρέσει να είμαι μαζί Του, αλλά επειδή έχω τους δικούς μου εγωιστικούς λόγους. Είμαι λυπημένος ή μόνος ή άρρωστος ή παλεύω να πληρώσω τους λογαριασμούς ή όλα αυτά τα πράγματα μαζί. Με λίγα λόγια, χρειάζομαι κάτι απ’ Αυτόν.

Δεν είναι λάθος να προσεύχεσαι γι’ αυτά που χρειάζεσαι. Ο Ιησούς μάς θέλει να το κάνουμε αυτό. Όμως στη σχέση μας με τον Θεό, θα πρέπει να θέλουμε να είμαστε μαζί Του επειδή μας αρέσει. Ο Oswald Chambers είχε πει: “Ο σκοπός της προσευχής είναι να έρθουμε πιο κοντά στον Θεό. Δεν είναι το να πάρουμε απάντηση στις προσευχές μας”.

Θα πάρω αυτό το μάθημα στα σοβαρά.

Το αστείο είναι ότι έπρεπε να το μάθω από τον σκύλο μου.