Μια φορά και έναν καιρό, σε μια πολύ μακρινή χώρα που λέγονταν Ουζ, υπήρχε κάποιος με το όνομα Ιώβ. Σίγουρα ήταν ένας απ’ τους καλύτερους ανθρώπους στην περιοχή. Σεβόταν τον Θεό και απέφευγε το κακό. Ήταν γενναιόδωρος, ευγενικός και εργάζονταν σκληρά – με λίγα λόγια, ήταν ένας καλός και θεοσεβούμενος άνθρωπος. 1
Όχι μόνο ήταν καλός άνθρωπος ο Ιώβ, αλλά έκανε και μια πολύ καλή ζωή. Είχε χρήματα, εκτάσεις, ζώα και υπηρέτες. Είχε σύζυγο και δέκα παιδιά. 2 Ήταν υγιής. Όλοι τον σέβονταν και είχε φίλους παντού. Όλοι γνώριζαν ποιος ήταν ο Ιώβ. 3
Η ζωή του ήταν ευλογημένη. Και γιατί να μην ήταν; Υπάκουε τον Θεό ακόμα και στις παραμικρές λεπτομέρειες και ζούσε σωστά. Μια στιγμή όμως, για σκεφτείτε το για λίγο. Πότε είναι δυσκολότερο να εμπιστευτεί κάποιος τον Θεό; Όταν όλα πάνε καλά; Ή όταν όλα δείχνουν να πηγαίνουν στραβά; Η μεγαλύτερη δοκιμασία του χαρακτήρα μας είναι το πώς αντιδράμε εμείς όταν η ζωή φαίνεται να έχει πάρει την κάτω βόλτα και η μεγαλύτερη δοκιμασία της πίστης μας είναι το να συνεχίσουμε να εμπιστευόμαστε τον Θεό όταν Αυτός επιτρέπει να περνάμε δύσκολους καιρούς.
Αυτό βέβαια το γνώριζε και ο Σατανάς, ο οποίος και λέει στον Θεό: «Μα και βέβαια όλοι θεωρούν τον Ιώβ σαν έναν σπουδαίο και θεοσεβούμενο άνθρωπο! Έχει τα πάντα, πλούτη, εκτάσεις γης, οικογένεια, φίλους, σεβασμό. Άσε με να του τα αφαιρέσω όλα αυτά και μετά θα δούμε πόσο καλός είναι». 4
Ο Θεός συμφωνεί με αυτό το πείραμα και σε λίγο ο καημένος ο Ιώβ χάνει τα πλούτη του, τα ζωντανά του, το σπίτι του, τα παιδιά του και τελικά και την υγεία του. 5 Στη συνέχεια τον βλέπουμε να κάθεται πάνω σε ένα σωρό από στάχτες και να ξύνει τις πληγές που τον καλύπτουν από το κεφάλι μέχρι τα δάκτυλα των ποδιών του. 6 Η σύζυγός του, προφανώς το μοναδικό άτομο που του έχει απομείνει για να στηρίζεται, του λέει, «Ακόμα συνεχίζεις να προσπαθείς να είσαι θεοσεβής μετά απ’ όλα όσα σου έχει επιφέρει ο Θεός; Καταράσου Τον και πέθανε». 7
Σε αυτό το σημείο, οι άνθρωποι φαίνεται να νομίζουν ότι ο Ιώβ πρέπει να είχε κάνει κάτι πάρα πολύ κακό για να έχει τόσο άσχημη κατάληξη. Πρέπει να είχε παρακούσει ΣΟΒΑΡΑ στο θέλημα του Θεού για να αξίζει τόσες συμφορές. Και ίσως και ο ίδιος ο Ιώβ να νόμιζε το ίδιο, ενώ καθόταν πάνω σε ένα σωρό από στάχτες. Τι μπορεί να είχε διαπράξει για να άξιζε τέτοια κατακλυσμική αλλαγή γεγονότων; Χωρίς να μπορεί να αιτιολογήσει τα πράγματα, τελικά έκανε αυτό που θα κάναμε οι περισσότεροι από εμάς στην περίπτωση αυτή – άρχισε να οικτίρει τον εαυτό του. 8
Ευτυχώς και ο Ιώβ είχε μερικούς καλούς φίλους που ήλθαν να τον επισκεφτούν στην κακομοιριά του. Ήλθαν και βρήκαν τον Ιώβ στην ελεεινή του κατάσταση και τον άκουσαν να διαμαρτύρεται ασταμάτητα για το άδικο που τον βρήκε: «Μα εγώ είμαι καλός άνθρωπος! Γιατί να μου το κάνει αυτό ο Θεός; Είναι πολύ άδικο!»
Μερικές φορές, όταν τα πράγματα πάνε στραβά, το μόνο που μπορούμε να δούμε είναι πόσο «άδικη» δείχνει η όλη κατάσταση. Ο Ιώβ έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, στο να υπακούει το Θεό, να ακολουθεί τον Λόγο του, να φέρεται δίκαια στους άλλους και τώρα αυτή ήταν η ανταμοιβή του, όλα αυτά τα χάλια;!
Στο τέλος, ένας απ’ τους φίλους του Ιώβ με το όνομα Ελιού, του λέει: «Λυτρώνει τον θλιμμένο μέσα στη θλίψη του ο Θεός, και ανοίγει τα αυτιά του μέσα σε συμφορά!» 9
Τώρα ο Ιώβ αρχίζει μια σωστή και μακροσκελή συζήτηση με τον Θεό 10 όπου αντιλαμβάνεται ότι ανεξάρτητα απ’ το πόσο καλός ή πόσο υπάκουος προσπαθεί να είναι απέναντι στον Θεό, ποτέ δεν πρόκειται να γνωρίζει καλύτερα απ’ Αυτόν. Ο Θεός είναι πολύ πιο μεγάλος και σοφότερος απ’ αυτόν, γι’ αυτό υποθέτει ότι το καλύτερο που έχει να κάνει είναι απλά να Τον εμπιστευτεί. Στη συνέχεια, ο Θεός επεμβαίνει και διασώζει τον Ιώβ.
Καλό είναι να τα σκεπτόμαστε όλα αυτά όταν περνάμε στεναχώριες. Μπορούμε να αντιδράσουμε όπως και ο Ιώβ και να θυμώσουμε που ο Θεός δεν μας χειρίζεται δίκαια ή μπορούμε να αποταθούμε σ’ Αυτόν, να Του δώσουμε την προσοχή μας και να δούμε τι θέλει να μάθουμε απ’ τις δυσκολίες μας.
Το γεγονός είναι, ότι ο Θεός ποτέ δεν μας υποσχέθηκε μια τέλεια ζωή χωρίς προβλήματα. Όμως μας έχει υποσχεθεί πως θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε οποιαδήποτε προβλήματα και αν αντιμετωπίσουμε. 11 Αν το αντιληφθούμε αυτό, δεν θα σπαταλήσουμε χρόνο, δυσανασχετώντας για τα αδιέξοδα και δεν θα σπαταλήσουμε ενέργεια προσπαθώντας να ξεφύγουμε από τα προβλήματά μας μόνοι μας, αλλά αντιθέτως, θα στραφούμε αμέσως προς τον Θεό αμέσως και θα βρούμε τη δύναμή μας και τις λύσεις μας σε Αυτόν.
Στη διάρκεια της ζωής όλων μας, θα υπάρξουν και καλές και άσχημες στιγμές. Εμπιστευτείτε το ότι ο Θεός έχει κάποια καλή αιτία για τις άσχημες στιγμές – ότι έχει να σας διδάξει κάτι μέσα απ’ αυτές. Και εμπιστευτείτε αυτό που αναφέρει στον Ψαλμό 34:19, «Πολλές οι θλίψεις τού δικαίου, αλλά απ’ όλες αυτές ο Κύριος θα τον διασώσει».