Το Χόμπιτ, μια νουβέλα φαντασίας από τον Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, είναι η ιστορία του Μπίλμπο Μπάγκινς, ενός πλάσματος (χόμπιτ) που αγαπά την καλοπέραση και ο οποίος ωθείται σε μια ανεπιθύμητη αναζήτηση για το θησαυρό του δράκου μαζί με έναν μάγο και μια ομάδα από νάνους. Στην πορεία αντιμετωπίζει κάθε είδους δυσκολίες, από καλικάντζαρους και εχθρικά ξωτικά μέχρι και γιγάντιες αράχνες.

Τελικά, οι τυχοδιώκτες φθάνουν στον προορισμό τους: Τη φωλιά του δράκου Σμάουγκ πάνω στο βουνό. Ο Μπίλμπο μπαίνει μέσα από μια μυστική πόρτα στην πλευρά του βουνού για να αντιμετωπίσει το δράκο μόνος του, ενώ οι νάνοι περιμένουν από έξω. Καθώς περνά μέσα από το σκοτεινό τούνελ, ακούει κάτι που ακούγεται σαν μια τσαγιέρα που κοχλάζει πάνω στη σόμπα. Αυτός ο θόρυβος δυναμώνει μέχρι που ακούγεται σαν μια γιγάντια γάτα που γουργουρίζει. Ξαφνικά ο Μπίλμπο συνειδητοποιεί ότι ακούει τον ήχο από τον δράκο που ροχαλίζει βαθειά μέσα στην σπηλιά.

Ο Μπίλμπο πετρώνει. Δεν θέλει τίποτα άλλο από το να γυρίσει πίσω, και σχεδόν το κάνει, αντίθετα όμως αποφασίζει να συνεχίσει. Γράφει ο Τόλκιν, “Το να συνεχίσει από κει και πέρα ήταν το πιο γενναίο πράγμα που έκανε ποτέ. Τα τρομερά πράγματα που συνέβησαν από εκεί και μετά δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με αυτό. Έδωσε την πραγματική μάχη στο τούνελ μόνος, πριν καν δει τον τεράστιο κίνδυνο που παραμόνευε”.

Όλοι μας αντιμετωπίζουμε προκλήσεις από τις οποίες θέλουμε να ξεφύγουμε πριν να έχουμε καν την ευκαιρία να δούμε τι βρίσκεται μετά. Το να αντιμετωπίζουμε δράκους (ή άλλα τρομακτικά εμπόδια) απαιτεί πάρα πολύ κουράγιο, και όχι πάντα με τον τρόπο που φανταζόμαστε. Η στιγμή της δοκιμασίας για τον Μπίλμπο ήρθε μέσα στο τούνελ. Έπρεπε να αντιμετωπίσει το φόβο του και την έλλειψη αυτοπεποίθησης πριν αντιμετωπίσει τον δράκο.

Αυτοί οι “δράκοι” στις ζωές μας δεν φαίνονται πάντα και τόσο σπουδαίοι σε κάποιον άλλον εκτός από μας, και σαν αποτέλεσμα, συχνά πρέπει να ανακαλύψουμε το μυστικό της νίκης μέσα στους εαυτούς μας. Ο C. S. Lewis είχε γράψει, “Το κουράγιο δεν είναι απλά μια από τις αρετές, αλλά η μορφή της κάθε αρετής στη στιγμή της δοκιμασίας της”. Μερικές φορές απλά δεν πρέπει να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να αποφύγουν αυτό που είναι το σωστό να κάνουν.

Αν είστε έστω και λίγο σαν εμένα, τότε πιθανόν να νοιώθετε πως το να έχετε αυτού του είδους το κουράγιο είναι σχεδόν αδύνατον. Όσο δυνατοί και να είμαστε, ή προσπαθούμε να είμαστε, συχνά μας λείπει το σθένος που χρειαζόμαστε για να αντεπεξέλθουμε. Έτσι λοιπόν, πού μπορούμε να βρούμε κουράγιο για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις στη ζωή;

Στον Ιησού του Ναυή το εδάφιο 1:9 μας λέει, “Γίνε ισχυρός και ανδρείος· μη φοβηθείς ούτε να δειλιάσεις· επειδή μαζί σου είναι ο Κύριος ο Θεός σου όπου κι αν πας”. Μπορούμε να έχουμε κουράγιο επειδή ο Θεός είναι μαζί μας. Δεν μας στέλνει μόνους να αντιμετωπίσουμε τους δράκους μας. Βρίσκεται εκεί μαζί μας, υποστηρίζοντάς μας, όχι μόνο έτοιμος να μας δώσει δύναμη και κουράγιο, αλλά υποσχόμενος επίσης να μας συναντήσει εκεί και να μας βοηθήσει να τα καταφέρουμε.

Από τη στιγμή που ζητήσατε από τον Θεό κουράγιο, πρέπει να επιλέξετε να το χρησιμοποιήσετε ακόμα και αν δεν νοιώθετε θαρραλέοι. Αυτό θα είναι δίπλα σας καθώς εσείς κάνετε το πρώτο βήμα. Αν δεν έχετε έναν τόνο κουράγιο αυτή τη στιγμή, δεν πειράζει. Συχνά, κουράγιο είναι απλά να βάζετε το ένα πόδι μπροστά από το άλλο, κάνοντας μικρά, μερικές φορές ακόμα και μικροσκοπικά βήματα προς τα μπροστά. Κάθε φορά που παίρνετε μια γενναία απόφαση, ενδυναμώνετε το κουράγιο σας και προετοιμάζεστε για τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έρχονται. Το κουράγιο ξεκινά σαν μια απόφαση και αυξάνει καθώς το χρησιμοποιείτε με συνέπεια.

Ο Μπίλμπο έπαιρνε περισσότερο κουράγιο σιγά-σιγά στη διάρκεια του ταξιδιού του. Πολέμησε φοβερούς εχθρούς και νίκησε. Καταπιάστηκε με δύσκολα προβλήματα και βρήκε λύσεις. Κάθε φορά που αντιμετώπιζε μια πρόκληση με γενναιότητα, ήταν μια επένδυση στο κουράγιο. Και αυτές οι επενδύσεις απέδωσαν όταν ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσει τον δράκο.

Η Βασιλική Φρουρά της αρχαίας Ελλάδας είχε ένα ρητό: “Όλοι οι άνδρες έχουν φόβους, αλλά οι γενναίοι εγκαταλείπουν τους φόβους τους και προχωράνε μπροστά, μερικές φορές στο θάνατο, όμως πάντα προς τη νίκη”. Γι’ αυτό αντιμετωπίστε τους δράκους σας με γενναιότητα.

* * *

Το κουράγιο είναι το κοινό νόμισμα όλων εκείνων που επιλέγουν να κάνουν το σωστό. — Florence Nightingale (1820–1910), Αγγλίδα κοινωνική μεταρρυθμίστρια και ιδρυτής της μοντέρνας νοσηλείας

Ο μεγάλος κίνδυνος μπροστά σε όλους εμάς … δεν είναι ότι θα μετατρέψουμε τη ζωή μας σε τέλεια αποτυχία, ούτε ότι θα γίνουμε πάρα πολύ κακοί, ούτε ότι θα είμαστε τρομερά δυστυχείς, ούτε ότι θα νοιώθουμε ότι ή ζωή δεν έχει απολύτως κανένα νόημα – όχι, δεν είναι αυτά τα πράγματα. Ο κίνδυνος είναι ότι μπορεί να αποτύχουμε στο να πιάσουμε το σπουδαιότερο νόημα της ζωής, να στερηθούμε των υψηλών της αγαθών, να μας ξεφύγει η πιο βαθιά και πιο διαρκής ευτυχία της, να μην έχουμε την ικανότητα να προσφέρουμε την πιο αναγκαία υπηρεσία, να μην έχουμε συνείδηση μια ζωής φωτισμένης από το φως της Παρουσίας του Θεού – και να νοιώθουμε ικανοποίηση με αυτή την κατάσταση – αυτός είναι ο κίνδυνος: Ότι μια μέρα ίσως ξυπνήσουμε και ανακαλύψουμε πως είμασταν πάντα απασχολημένοι με τα ξυλοκέρατα και τις παγίδες της ζωής και ότι στην πραγματικότητα μας ξέφυγε η ίδια η ζωή. — Phillips Brooks (1835–1893), Αμερικάνος κληρικός και συγγραφέας