Ένα απ’ τα αγαπημένα μου παιχνίδια έχει να κάνει με το να αποσύρεις και να καταρρίπτεις αντικείμενα. Είναι ένα παιχνίδι με μεγάλο ρίσκο, επειδή ανεξάρτητα απ’ το πόσο εκπληκτικά τα πας, όλα μπορούν να πάνε στραβά πολύ γρήγορα, με αποτέλεσμα να χάσεις.
Το παιχνίδι Τζένγκα αρχίζει με το να οικοδομείς έναν πυργίσκο από σταυρωτά τοποθετημένα ξύλινα τουβλάκια το ένα πάνω στο άλλο, ενώ το κάθε επίπεδο αποτελείται από τρία τουβλάκια που βλέπουν προς την ίδια κατεύθυνση, ενώ στην από πάνω σειρά είναι τοποθετημένα με διαφορετική κατεύθυνση άλλα τρία τουβλάκια και ούτω καθεξής.
Ο κάθε παίκτης όταν έλθει η σειρά του αφαιρεί οποιοδήποτε τουβλάκι επιλέγει και μετά το τοποθετεί στο πάνω μέρος του πύργου και με αυτό τον τρόπο συνεχίζεται το παιχνίδι, μέχρι κάποιος να αφαιρέσει εκείνο το τουβλάκι που θα κάνει τον πυργίσκο να καταρρεύσει. Το άτομο που θα το κάνει αυτό, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει ο πυργίσκος είναι και ο χαμένος του παιχνιδιού. Απλά και εκνευριστικά.
Όταν άρχισα να πρωτοπαίζω, συνήθως προσπαθούσα να μετακινήσω εκείνα τα τουβλάκια που ήταν τα πιο δύσκολο να αποσυρθούν, απλά για να αποδείξω ότι μπορούσα να το καταφέρω. Μερικές φορές το κατάφερα με τους λεονταρισμούς μου. Συχνά όμως, τα σχέδια μου κατέρρεαν. Χρειάστηκα λίγο καιρό για να φθάσω στο σημείο να καταλάβω, ότι όταν έπαιζα με έναν περισσότερο ασφαλή τρόπο το παιχνίδι αυτό, είχε ως αποτέλεσμα να κερδίζω πολύ περισσότερες φορές. Όμως είχα μάθει το μάθημά μου – ή όχι;
Αναθεωρώντας τη ζωή μου σήμερα, βλέπω ότι συνεχίζω να παίζω με λάθος στρατηγική. Στοιβάζω όλα μου τα σχέδια, τις εργασίες και ανάγκες σε ένα σωρό σαν έναν πύργο που δεν έχω την ικανότητα να διαχειριστώ. Και κατόπιν αρχίζω να αφαιρώ τα πιο σημαντικά τουβλάκια – αρχίζοντας με τον χρόνο εκείνο που αφιερώνω σε προσευχή και μελέτη του Λόγου του Θεού. Κατόπιν, την οικογένειά μου, τον ύπνο μου, τη διατροφή μου και την καθημερινή μου άσκηση. Συγχρόνως λέω μέσα μου, ότι όλα πάνε καλά και ότι ο πύργος της ζωής μου συνεχίζει να στέκεται όρθιος. Αγνοώ τις προειδοποιήσεις για το ότι παίζω ριψοκίνδυνα και δείχνω μια αυτάρεσκη εμπιστοσύνη στην ικανότητά μου να εξισορροπώ τα πάντα πάνω σε ένα ολοένα και πιο αποδυναμωμένο θεμέλιο. Αλλά αυτό δεν διαρκεί για πολύ, επειδή στην πορεία – και συχνά στη χειρότερη στιγμή – ο πύργος της ζωής μου καταρρέει. Όμως τα πράγματα δεν χρειάζεται να γίνονται μ’ αυτό τον τρόπο.
Ο Ιησούς υποσχέθηκε ότι οποιοσδήποτε κτίζει πάνω «στην Πέτρα» θα είναι ασφαλής και σώος και θα θεωρείται και σοφός. Ο απόστολος Παύλος μας συμβουλεύει επίσης ότι «άλλο θεμέλιο δεν μπορεί να βάλει κανένας, παρά εκείνο που έχει τεθεί, το οποίο είναι ο Ιησούς Χριστός». 1 Η υπόδειξή του είναι ξεκάθαρη: Βάλτε πρώτα τα σημαντικά πράγματα και οικοδομείστε τον πύργο της ζωής σας πάνω στο θεμέλιο που θα τον στηρίξει. Κατόπιν διατηρείστε τον πύργο σας δυνατό με το να βάλετε με προτεραιότητα τα μέρη εκείνα που τον κρατάνε όρθιο και αν πρέπει να αφαιρέσετε κάτι, κάντε το σε άλλους τομείς. Ο χρόνος μας είναι περιορισμένος. Η κάθε μέρα φέρνει μαζί της άφθονες προκλήσεις, καθώς επίσης και τον πειρασμό να αφαιρέσουμε εκείνο που νοιώθουμε ότι δεν χρειαζόμαστε για να επιτύχουμε. Όμως ο Ιησούς, η προσευχή και η συντροφιά με άλλους πιστούς είναι πράγματα που θα κρατήσουν τον πύργο της ζωής μου σταθερό.
- Κορινθίους Α’ 3:11 ↑