Υπάρχουν στιγμές στη ζωή, που ο καθένας μας αισθάνεται σαν ένας ανώνυμος άγνωστος. Είναι ένα απογοητευτικό συναίσθημα. Είσαι μια στατιστική – μία γυναίκα ή ένας άντρας, πάνω από τα σαράντα ή κάτω από τα σαράντα, μόνος ή παντρεμένος, αρτιμελής ή ανάπηρος. Κάθε τόσο βάζεις την ψήφο σου σε ένα κουτί και αναρωτιέσαι αν κάνει διαφορά. Αν δεν πήγες στη δουλειά σήμερα, αναρωτιέσαι αν κάποιος (εκτός από το αφεντικό) θα το προσέξει. Λίγοι καταφέρνουν να αποκτήσουν το είδος της φήμης που θα μας έκανε να ξεχωρίσουμε από τη μάζα της ανθρωπότητας. Και ακόμα και αν το κάνουμε, η φήμη είναι μια μικρή παρηγοριά στους δύσκολους καιρούς και συνήθως είναι πρόσκαιρη.
Η πραγματικότητα είναι πως λίγοι από εμάς νοιώθουμε σαν Πολύ Σημαντικά Πρόσωπα (VIPs), και πολύ λιγότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζονται κατ’ αυτόν τον τρόπο από τον περισσότερο κόσμο.
Ίσως κάπως έτσι να ένοιωσε και ο Ναθαναήλ, που έζησε στον πρώτο αιώνα στην Παλαιστίνη υπό τη σκιά μιας βάναυσης στρατιωτικής κατοχής. Δεν μας έχει ειπωθεί γιατί καθόταν μόνος κάτω από μια συκιά – ίσως αναλογιζόταν πόσο ανήμπορος ήταν να αλλάξει οτιδήποτε· ίσως να προσευχόταν. Όπως και να έχει, τον βρίσκει ο φίλος του ο Φίλιππος και του ανακοινώνει κάποια καλά νέα – βρήκαν τον Μεσσία. Ο Ναθαναήλ συμφωνεί να έρθει και να συναντήσει τον Ιησού. Η συνομιλία αξίζει να επαναληφθεί:
Ο Ιησούς είδε τον Ναθαναήλ να έρχεται σ’ αυτόν και λέει γι’ αυτόν· Δέστε, ένας αληθινά Ισραηλίτης, στον οποίο δεν υπάρχει δόλος.
Λέει σ’ αυτόν ο Ναθαναήλ· Από πού με γνωρίζεις;
Αποκρίθηκε ο Ιησούς και του είπε· Πριν ο Φίλιππος σε φωνάξει, σε είδα όταν ήσουν κάτω από τη συκιά. 1
Ο Ναθαναήλ μένει έκπληκτος όταν ανακαλύπτει ότι τον παρακολουθούσε ο Θεός. Είναι η συνειδητοποίηση του ότι ο Θεός τον ξέρει, που τον εμπνέει να διακηρύξει ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού και να γίνει ένας ενθουσιώδης μαθητής.
Ακόμα και όταν κανένας άλλος δεν φαίνεται να μας σκέφτεται, ο Θεός σίγουρα μας σκέφτεται! Μας προσέχει όλη μας τη ζωή, ακόμα και πριν γεννηθούμε, και θα συνεχίσει να το κάνει μέχρι το τέλος. 2 Ο Ιώβ το αναλογίστηκε αυτό μέσα σε όλες του τις στεναχώριες: “Αυτός δεν βλέπει τους δρόμους μου και δεν μετράει όλα τα βήματά μου;” 3
Ο Θεός όχι μόνο μας σκέφτεται αλλά και μας θαυμάζει: “Ο έπαινος θα γίνει στον κάθε έναν από τον Θεό”, 4 και “Ο Θεός σου θα ευφρανθεί σε σένα”. 5
Δεν είμαστε άγνωστοι στον Θεό. Ξέρει εσένα και μένα με το όνομά μας. 6 Όχι απλές στατιστικές, αλλά κάτι που έχει αξία. 7 Εσύ κι εγώ – οι VIP του Θεού.