Σε έναν απ’ τους ψαλμούς του, ο Βασιλιάς Δαβίδ έγραψε, απευθυνόμενος στον Θεό, «Και η νύχτα λάμπει όπως η ημέρα· σε Σένα το σκοτάδι είναι όπως το φως». 1 Πάντα μου άρεσε αυτή η όμορφη περιγραφή για την ικανότητα του Θεού να βρίσκεται παντού και να βλέπει το καθετί.
Στα συμφραζόμενα του υπόλοιπου ψαλμού, το εδάφιο αυτό περιγράφει πως τίποτα δεν είναι κρυφό απ’ τον Θεό και ειδικότερα για το πώς ο Θεός μπορεί να βλέπει και τις «κρυφές αμαρτίες» μας. Εντούτοις, κάνει επίσης και μια ενδιαφέρουσα δήλωση για το σκοτάδι.
Για τον Θεό, το σκοτάδι δεν είναι το ίδιο όπως και για μας. Εμείς δεν έχουμε την ικανότητα να βλέπουμε μες στο σκοτάδι, ούτε μπορούμε να κάνουμε και πολλά όταν το φως είναι λιγοστό. Όμως πριν ο Θεός δημιουργήσει τον κόσμο, όλα ήταν πλήρως σκοτεινά και άμορφα, 2 και αυτό κάνει ξεκάθαρο ότι ο Θεός δεν έχει δυσκολία να εργάζεται και στο σκοτάδι.
Ανεξάρτητα από το πόσο ζοφερές είναι οι περιστάσεις ή οι καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε, ο Θεός μπορεί και βλέπει πού οδηγούν. Το σκοτάδι της αβεβαιότητας που μας επηρεάζει και κάνει ομιχλώδες το τοπίο, γι’ Αυτόν δεν έχει καμία διαφορά. Αν κι εμείς δυσκολευόμαστε να πλοηγούμε μέσα στο σκοτάδι, το ίδιο δεν ισχύει και γι’ Αυτόν.
Το να παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις είναι μια τεράστια ευθύνη, ειδικότερα όταν οι αποφάσεις μας θα επηρεάσουν και άλλους ανθρώπους. Όμως δεν πρέπει να τις παίρνουμε εντελώς μόνοι μας. Ενώ ο Θεός θέλει να μαθαίνουμε και να ωριμάζουμε με το να παίρνουμε σωστές αποφάσεις, είναι επίσης πρόθυμος να μοιραστεί τη δική Του διορατικότητα και σοφία, ώστε να επωφεληθούμε εμείς απ’ το δικό Του φως.
Όπως έγραψε επίσης ο Βασιλιάς Δαβίδ, «Επειδή, εσύ, Κύριε, είσαι το λυχνάρι μου! Εσύ φωτίζεις το σκοτάδι μου». 3