Διάβαζα το κεφάλαιο 13 από την επιστολή προς Κορινθίους Α’ και μελετούσα την πρακτική εφαρμογή των εδαφίων αυτών. Κατέγραψα τις σκέψεις μου και ελπίζω να γίνουν μια έμπνευση και για σας.
Αν μιλάω τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, έγινα ένα κομμάτι χαλκός που βγάζει ήχους ή ένα κύμβαλο που ξεκουφαίνει.
Πρόσφατα προσπαθώ να μάθω ξανά μια νέα γλώσσα. Στόχος μου είναι να κάνω λίγη εξάσκηση μερικές μέρες τη βδομάδα και φαίνεται να κάνω κάποια πρόοδο. Όμως θα περάσει καιρός πριν αρχίσω να μιλάω άνετα και να εκφράζομαι με ευφράδεια. Τώρα, θα μου άρεζε να λέω στον εαυτό μου πως αν μπορούσα να μιλάω όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, θα τα πήγαινα περίφημα. Ίσως να καυχιόμουν και λίγο. Όταν το αντιλήφθηκα αυτό, έδωσε στο παραπάνω εδάφιο πολύ περισσότερο νόημα για μένα – δείχνοντάς μου πόσο πιο σημαντική είναι στην πραγματικότητα η αγάπη σε σχέση με όλα τα άλλα επιτεύγματα.
Και αν έχω προφητεία, και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετατοπίζω βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, δεν είμαι τίποτε.
Με συναρπάζει τόσο πολύ το να ακούω από τον Ιησού προσωπικά λόγια καθοδήγησης όταν τα χρειάζομαι. Επίσης απολαμβάνω πραγματικά το αίσθημα εκείνο όταν ο Θεός κάνει κάποιο θαύμα και η πίστη μου μεγαλώνει, με αποτέλεσμα την επόμενη φορά να είμαι πιο σίγουρος ότι Αυτός θα χειριστεί το καθετί. Μπορώ να δω όμως, πως άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτά τα χαρίσματα είναι η σπουδαία αγάπη του Θεού που κάνει το καθετί να έχει αποτέλεσμα.
Και αν διανείμω όλα τα υπάρχοντά μου, και αν παραδώσω το σώμα μου για να καώ, αλλά δεν έχω αγάπη, τίποτε δεν ωφελούμαι.
Είμαι μέρος ενός αποστολικού και ανθρωπιστικού έργου στο Κέιπ Τάουν, στη Νότια Αφρική που λέγεται Χέρια Βοήθειας. Διανέμουμε πολλά πράγματα στους φτωχούς και μερικές φορές μετά από ατελείωτες ώρες καθημερινής προσφοράς, νοιώθω κάπως κουρασμένος. Το εδάφιο όμως αυτό, μου υπενθύμισε πως η αγάπη είναι το μοναδικό μας κίνητρο – η ατέλειωτη αγάπη του Χριστού που «μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη, για να μπορούμε κι εμείς να παρηγορούμε εκείνους που είναι σε κάθε μορφής θλίψη». 1 Αυτό είναι που μας βοηθάει να συνεχίζουμε.
Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί· η αγάπη δεν φθονεί· η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν υπερηφανεύεται, δεν φέρεται με απρέπεια, δεν ζητάει τα δικά της, δεν εξάπτεται, δεν συλλογίζεται το κακό· δεν χαίρεται στην αδικία, συγχαίρει όμως στην αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.
Λοιπόν, αυτό τα λέει όλα. Εγώ ο ίδιος δεν είμαι και ένα τόσο καλό παράδειγμα υπομονής και ευγένειας ή σωστής συμπεριφοράς πάντοτε, ή να μην εξάπτομαι ή να μην ανταποδίδω ή να εστιάζομαι πάντα στην αλήθεια ή να υπομένω το καθετί. Μερικές φορές … λοιπόν ίσως και να είμαι το αντίθετο.
Όμως να κάτι σημαντικό να θυμόμαστε: Η αγάπη μπορεί να εξαγνίζει ό,τι δεν είναι αγαπητό και φιλόστοργο. «Ενώ εμείς ήμασταν ακόμα αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για χάρη μας». 2 «Η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών». 3 Έτσι αν και θέλω να συνεχίζω να προσπαθώ να έχω αυτή την αγάπη που αναφέρουν αυτά τα εδάφια της Βίβλου, ξέρω πως όταν εγώ δεν τα καταφέρνω, ο Ιησούς τα καταφέρνει. Αυτός είναι αγάπη. Είναι το πιο αληθινό παράδειγμα αγάπης που έχει δει ποτέ ο κόσμος. Και αν εγώ βρίσκομαι κοντά Του, η αγάπη Του θα αποτυπώνεται πάνω μου όλο και περισσότερο. 4
Η αγάπη δεν ξεπέφτει ποτέ· τα άλλα, όμως, είτε προφητείες [είναι], θα καταργηθούν· είτε γλώσσες, θα σταματήσουν· είτε γνώση, θα καταργηθεί· επειδή, κατά μέρος γνωρίζουμε, και κατά μέρος προφητεύουμε· όταν, όμως, έρθει το τέλειο, τότε το κατά μέρος θα καταργηθεί.
Πόσο αληθεύει το ότι η αγάπη είναι το πιο εύκολα κατανοητό πράγμα. Ακόμα και ένα μωρό νοιώθει την αγάπη. Η αγάπη στην πραγματικότητα είναι το θεμέλιό μας και η προτεραιότητά μας, επειδή όλα τα άλλα ξεκινάνε και μεγαλώνουν από την αγάπη – και για τον Θεό και για τους άλλους.
Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, είχα κρίση ως νήπιο· όταν, όμως, έγινα άνδρας, έβαλα κατά μέρος εκείνα που έχει το νήπιο. Επειδή, τώρα βλέπουμε σαν μέσα από ένα θαμπό κάτοπτρο, με τρόπο αινιγματώδη, τότε όμως θα βλέπουμε πρόσωπο προς πρόσωπο· τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε όμως θα γνωρίσω καθώς και γνωρίστηκα.
Όταν βρεθώ στον ουρανό, ξέρω ότι θα μείνω εμβρόντητος από τα αποτελέσματα των απλών πράξεων αγάπης που έκανα εδώ. Είμαι σίγουρος ότι θα εύχομαι να είχα κάνει περισσότερα, όμως το θαύμα του να δω πώς τα αποτελέσματα έχουν διαδοθεί και αλλού, πέρα από την περιοχή μου, το έργο μου και τη ζωή μου, είναι μια χαρά που προσμένω να έχω στο μέλλον!
Ώστε, τώρα, μένει πίστη, ελπίδα, αγάπη, αυτά τα τρία· όμως, απ’ αυτά, μεγαλύτερη είναι η αγάπη.
Πόσα τραγούδια, βιβλία, ποιήματα και επιστολές έχουν γραφτεί για την αγάπη; Δύσκολο να το φανταστούμε! Και όμως, υπάρχει μια μοναδική πράξη που ορίζει διαπαντός την αγάπη – η εθελοντική, ταπεινή, συγχωρητική και αιώνια ζωή του Θεού μέσα στον Ιησού όταν Αυτός πέθανε με έναν τρομερό, δύσκολο, άδικο και μακάβριο θάνατο, ώστε εμείς να μην έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα άσχημο τέλος. Γίναμε συγκληρονόμοι του ουρανού δια πίστεως και εκεί εστιάζεται όλη μας η ελπίδα – στην ατελείωτη αγάπη του Χριστού.