Έχετε μήπως αντιμετωπίσει μέρες, στις οποίες φαινόταν ότι όλος ο κόσμος ήταν εναντίον σας και οτιδήποτε μπορούσε να πάει στραβά, πήγαινε στραβά; Ήταν 29 Φεβρουαρίου, μια μέρα η οποία έρχεται κάθε τέσσερα χρόνια. Μελετώντας τη λίστα με αυτά που έπρεπε να κάνω εκείνη την ημέρα, μου φαίνονταν ότι η μέρα συνωμοτούσε τα περασμένα τέσσερα χρόνια ώστε να χωρέσει δουλειά τεσσάρων ημερών μέσα σε 24 ώρες!
Καταρχάς, ένα διαγώνισμα που έπρεπε να δώσω, είχε αναπρογραμματιστεί απρόσμενα για εκείνο το απόγευμα, όταν εγώ ήμουν μόνη με τα παιδιά και θα έπρεπε να βρω κάποιον να τα φροντίσει ώστε να μπορέσω να πάω στην πόλη για το διαγώνισμα αυτό. Συγχρόνως είχα και κάποια ιγμορίτιδα εκείνη την εβδομάδα και έναν άσχημο πονοκέφαλο, τα οποία με δυσκόλευαν να κινούμαι, πόσο μάλλον και να σκέπτομαι! Έπρεπε να κάνω επανάληψη σε δέκα κεφάλαια, μια και δεν ξέραμε από ποιο κεφάλαιο θα έπεφτε το διαγώνισμα.
Και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, ερχόταν αεροπορικώς και η μητέρα μου από τη Βραζιλία να μας επισκεφτεί, την ίδια ώρα που εγώ θα έδινα το δίωρο διαγώνισμα. Η μητέρα μου είχε ξεχάσει το κινητό της στο σπίτι και δεν απαντούσε στα μηνύματά μου που γίνονταν όλο και πιο απεγνωσμένα τις περασμένες πέντε μέρες. Το αεροδρόμιο που θα προσγειωνόταν απείχε τρεις ώρες από το σπίτι μας. Έπρεπε να επικοινωνήσει μαζί μας, ώστε να δούμε πώς θα πάμε να την πάρουμε.
Εκείνο το ίδιο το βράδυ – αν είχα καταφέρει να επιζήσω της ημέρας – είχα στο πρόγραμμά μου να παρευρεθώ στην πρόβα της εκκλησιαστικής χορωδίας στο κέντρο της πόλης, αφού η χορωδία μας επρόκειτο να τραγουδήσει σε δύο μέρες στα εγκαίνια του Χορωδιακού Διεθνούς Φεστιβάλ – ένα πολύ σπουδαίο γεγονός στην Ιρλανδία! Έπρεπε να μάθω δύο τραγούδια στα Πολωνικά, καθώς επίσης και στίχους σε Λατινικά, Αγγλικά και Ιταλικά και όλα αυτά πριν βρεθώ εκεί, το βράδυ εκείνο!
Ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα, γι’ αυτό πήγα στο δωμάτιό μου για λίγο, ώστε να μπορέσω να σκεφτώ. Τότε ήταν που μπήκε ο σύζυγός μου και είδε την κατάστασή μου. Προσφέρθηκε να προσευχηθεί για μένα, και εγώ, βέβαια, δεν του το αρνήθηκα. Καθώς άκουγα την προσευχή του, είπε κάτι που μου τράβηξε την προσοχή: «Βοήθησέ την να παραμείνει γαλήνια και να ξέρει ότι Εσύ θα τα κάνεις όλα να βγουν σε καλό». 1
Πώς μπορούσα να παραμείνω γαλήνια; αναρωτήθηκα. Γνώριζα ότι δεν μπορούσα να βρω αυτή τη γαλήνη μόνη μου και πως έπρεπε να προσευχηθώ και να πω στον Θεό όσα υπήρχαν μέσα στον νου μου και την καρδιά μου. Άρχισα να προσεύχομαι αναφέροντας πόσο μπερδεμένη ένοιωθα, πώς ο κάματος και οι πόνοι με δυσκόλευαν τόσο πολύ και πόσο πολύ με είχαν τρομάξει οι άγνωστες πτυχές της ημέρας. Συλλάβισα κάθε πιθανή φάση εκείνης της μέρας σε προσευχή, εκφράζοντας λεπτομερώς στον Θεό το πόσο πολύ χρειαζόμουνα γαλήνη και κατάπαυση από το άγχος της ημέρας. Του ζήτησα να μου δώσει ένα σημάδι ότι θα με βοηθούσε, επειδή εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα πως θα κατάφερνα να οδηγήσω προς το κέντρο της πόλης στην κατάσταση που βρισκόμουν.
Ξαφνικά, ένα κείμενο από τη Βίβλο ήλθε στον νου μου: «Ειρήνη αφήνω σε σας, ειρήνη τη δική Μου δίνω σε σας· όχι όπως δίνει ο κόσμος, σας δίνω Εγώ. Ας μη ταράζεται η καρδιά σας μήτε να δειλιάζει». 2
Αναρωτήθηκα πώς αυτό θα μπορούσε να με βοηθήσει να τα βγάλω πέρα εκείνη την ημέρα, όμως αποφάσισα να ζητήσω από τον Ιησού να μου δώσει εκείνη την «ειρήνη» που υποσχέθηκε Αυτός, αν και εγώ συνέχιζα να νοιώθω μπερδεμένη και αβέβαιη.
Καθώς άρχισα να το σκέφτομαι περισσότερο, συνέβη κάτι το εκπληκτικό. Εντελώς ξαφνικά, όλα όσα περνούσαν πριν από το μυαλό μου έδειχναν να είχαν ξεμπερδευτεί. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, εκτός από το να πω ότι ένοιωθα «ξελαφρωμένη». Η γαλήνη την οποία αναζητούσα είχε κατακλύσει τον νου μου και το πνεύμα μου και αυτή η αίσθηση ήταν μια τόση μεγάλη ανακούφιση, που ένοιωθα σαν να πετάω στον αέρα. Η πίεση που μου είχε προκαλέσει τόση πολύ ένταση, είχε εξαφανιστεί και ένοιωθα ήρεμη. Στο νου μου όλα ήταν ξεκάθαρα τώρα. Το μόνο που είχα κάνει ήταν να προσευχηθώ για λίγα λεπτά και να σκεφτώ το εδάφιο που είχε έλθει στον νου μου και αυτή η απλή πράξη με έβαλε σε μια εντελώς νέα πορεία σκεπτικού.
Είχα μείνει έκπληκτη από τη δύναμη του Θεού, καθώς ξεκίναγα να βγω από την πόρτα. Μόλις μπήκα στο αυτοκίνητο, ζήτησα από τον Θεό, να με βοηθήσει ώστε αυτή η αίσθηση να παραμείνει, επειδή με έκανε να νοιώθω τόσο καλά! Θυμάμαι να σκέπτομαι, δεν πανικοβάλλομαι άλλο πια, δεν νιώθω σαν να είμαι έτοιμη να βάλω τα κλάματα. Αυτό που συμβαίνει είναι τόσο υπέροχο!
Και να πώς εξελίχθηκε η υπόλοιπη μέρα, κάτι το οποίο μου υπενθύμισε για άλλη μια φορά ότι ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει:
Έφθασα στο κέντρο της πόλης και βρήκα παρκινγκ πολύ εύκολα. Αν και η μέρα ήταν γεμάτη συννεφιά, όμως δεν έβρεξε, κάτι το οποίο είναι υπέροχο όταν συμβαίνει στην Ιρλανδία! Πήγα στο κτίριο όπου θα έδινα το διαγώνισμα 20 λεπτά νωρίτερα και είχα την ευκαιρία να συζητήσω με την καθηγήτριά μου. Της εξήγησα για τον πονοκέφαλο που είχα και την ελπίδα ότι θα τα κατάφερνα με το διαγώνισμα. Μου είπε πως ήταν σίγουρη ότι θα τα πήγαινα καλά και αυτό με ενθάρρυνε.
Και έτσι και έγινε. Καθώς έριξα μια ματιά στην κόλλα του διαγωνίσματος, αντιλήφτηκα με χαρά ότι ήξερα τις περισσότερες απαντήσεις. Ήμουν η πρώτη που τελείωσε και ενώ γύριζα σπίτι με πήρε στο τηλέφωνο η μητέρα να μου πει ότι είχε φθάσει καλά και ότι είχε πάρει το λεωφορείο από το αεροδρόμιο για την πόλη, όπου την παρέλαβε κάποιος φίλος και την έφερε στο σπίτι μας.
Ένα άλλο μήνυμα ήλθε από μια φίλη μου, που έλεγε ότι θα μπορούσε να με πάει αυτή στην πρόβα της χορωδίας με το αυτοκίνητό της. Πάλι καλά νέα! Η πρόβα πήγε καλά και εκείνες τις τρεις ώρες αν και είχα κάποιο πονοκέφαλο, ευτυχώς ήταν του τύπου που μπορούσα να τον αντέξω.
Μέχρι να γυρίσω σπίτι ήταν σχεδόν μεσάνυχτα και πήγα κατευθείαν για ύπνο. Ο σύζυγός μου με περίμενε και τον ευχαρίστησα για τις προσευχές του. Ευχαρίστησα επίσης τον Θεό που με βοήθησε να βρω τη δική Του ειρήνη, μια ειρήνη η οποία μετέτρεψε τη χαοτική μου μέρα και της προσέδωσε μια γαλήνια πλεύση.
Την επόμενη μέρα, διάβασα το βιβλικό νόημα της λέξης «ειρήνη». Βρήκα ότι στην Παλαιά Διαθήκη το νόημα της ειρήνης ήταν «πληρότητα, καλή κατάσταση και η ευημερία ολόκληρου του ατόμου». Στην Καινή Διαθήκη, η ειρήνη συχνά αναφέρεται ως «εσώτερη ηρεμία, ένας συνδυασμός ελπίδας, εμπιστοσύνης και γαλήνης του νου και της ψυχής». 3
Έμεινα έκπληκτη όταν αντιλήφτηκα ότι το ίδιο ακριβώς ένοιωθα κι εγώ την προηγούμενη μέρα! Στην πραγματικότητα, ειρήνη σημαίνει πίστη και εμπιστοσύνη στο ότι ο Θεός θα φέρει εις πέρας το καθετί – με κάποιο τρόπο.
Αν κι εσείς βρεθείτε σε μια «ίδια κατάσταση» – και ελπίζω να μη συμβαίνει πολύ συχνά – προσευχηθείτε και ζητήστε από τον Θεό να σας δώσει την ειρήνη Του και μετά αφήστε σ’ Αυτόν τα πράγματα. Θα μείνετε έκπληκτοι από τις λύσεις και την ηρεμία που θα σας δώσει Αυτός. «Και η ειρήνη τού Θεού, που υπερέχει κάθε νου, θα διαφυλάξει τις καρδιές σας και τα διανοήματά σας διαμέσου τού Ιησού Χριστού». 4