Η Βίβλος μας αναφέρει για εκείνη τη φορά που ο Ιησούς επέστρεψε στη γενέτειρά Του. Νομίζω ότι είναι μια απ’ τις πιο θλιβερές ιστορίες μέσα στη Βίβλο, κάτι που αναφέρεται στο τελευταίο εδάφιο του κεφαλαίου: «Και δεν έκανε εκεί πολλά θαύματα εξαιτίας τής απιστίας τους». 1
Όλοι τους εκεί γνώριζαν τον Ιησού. Τον είχαν δει να μεγαλώνει και υποθέτω ότι δεν πρόσμεναν και πολλά απ’ Αυτόν. Έτσι όταν επέστρεψε εκεί έχοντας κάνει θαύματα αλλού, τους ήταν δύσκολο να το πιστέψουν. «Δεν είναι αυτός ο γιος του ξυλουργού;» 2 ρωτούσαν. Μου φαίνεται σαν να έλεγαν, «Τον γνωρίζουμε τον τύπο. Είναι ένας απλός ξυλουργός – δεν είναι δυνατόν να μπορεί να κάνει τίποτα σπουδαίο. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι και ο γιος του Θεού ή κάτι τέτοιο».
Όπως και εκείνοι τότε δεν πίστεψαν στον Ιησού και τη δύναμή Του, έτσι μπορεί να λείπει και από μας η πίστη στον εαυτό μας και στο ότι ο Ιησούς μπορεί να μας χρησιμοποιεί. Έτσι παύουμε να προοδεύουμε επειδή κάνουμε αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό μας και επειδή δεν πιστεύουμε ότι έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε ορισμένα πράγματα και γι’ αυτό συχνά ούτε καν προσπαθούμε.
Έχω ένα μικρό κουταβάκι του οποίου ο μοναδικός σκοπός του είναι να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής. Θα κάνει οτιδήποτε μπορεί, για να κάνει κάποιον να το χαϊδέψει. Είναι αποφασισμένο και πάρα πολύ πεισματάρικο και σπάνια θα αφήσει κάτι να το εμποδίσει απ’ το να επιτύχει τον στόχο του να βρεθεί στο επίκεντρο της προσοχής. Αν κάθομαι στον καναπέ με το λάπτοπ, θα χωθεί κάτω απ’ το χέρι μου και θα προσπαθήσει να σπρώξει το λάπτοπ απ’ τα πόδια μου – ή να ανέβει πάνω του αν μπορεί. Αν μαγειρεύω ή καθαρίζω, θα περιφέρεται γύρω – γύρω απ’ τα πόδια μου, περιμένοντας να του δώσω την προσοχή μου. Και αν δεν μπορεί να με φτάσει, θα σηκώσει τις πατούσες του στον αέρα και θα τις κουνάει πυρετωδώς μέχρι κάποιος να το προσέξει και να το χαϊδέψει. Προσδίδει στην έννοια «δίψα για προσοχή» ένα ολότελα καινούργιο νόημα.
Το μοναδικό μέρος που ποτέ δεν προσπάθησε να ανέβει ήταν το κρεβάτι μου. Έχει δύο φορές το ύψος του ακόμα και όταν στέκεται στα πίσω του πόδια και δεν μπορεί να δει επάνω. Έτσι θα καθίσει κάπως παθητικά, περιμένοντας κάποιον να έλθει και να του δώσει προσοχή. Ποτέ δεν είχε προσπαθήσει να πηδήξει πάνω στο κρεβάτι επειδή ήταν πολύ ψηλά.
Μέχρις ότου αντιλήφθηκε ότι μπορούσε.
Ένα βράδυ έκανε ένα απεγνωσμένο σάλτο και μπόρεσε να ανέβει πάνω στο κρεβάτι. Τώρα νομίζει πως μπορεί να το κάνει όποτε θέλει.
Σίγουρα είναι ενοχλητικό, όμως με έκανε να σκεφτώ για το πόσο συχνά κι εμείς δεν κάνουμε το επόμενο βήμα «λόγω της απιστίας μας». Υποθέτουμε ότι «δεν μπορούμε» να κάνουμε το ένα ή το άλλο με αποτέλεσμα να μην δοκιμάζουμε.
Άκουσα πολλές ιστορίες πρόσφατα για άτομα που μπόρεσαν να βρουν καλές δουλειές για τις οποίες δεν είχαν τα τεχνικά προσόντα, απλά και μόνο επειδή ήταν πρόθυμοι να δοκιμάσουν.
Κάποιος που γνωρίζω, βρήκε δουλειά σαν μηχανικός, έχοντας να κάνει με υδραυλικές σωληνώσεις υψηλών προδιαγραφών. Δεν είχε κάποια επίσημη κατάρτιση γι’ αυτό το πεδίο, ούτε σκεφτόταν να εργαστεί σε κάτι τέτοιο. Όμως παρουσιάστηκε η ευκαιρία γι’ αυτόν να πιάσει αυτή τη δουλειά, να εκπαιδευτεί και τώρα έχει μεγάλη επιτυχία.
Ένας άλλος φίλος βρήκε δουλειά σαν προγραμματιστής ιστοσελίδων. Είχε ασχοληθεί κατά κάποιο τρόπο μ’ αυτό το θέμα, όμως γνώριζε πολύ λίγα πράγματα. Τώρα, αν και έχει πολλά να μάθει ακόμα, έχει επιτύχει πολύ περισσότερα απ’ ότι πρόσμενε ότι θα μπορούσε – απλά και μόνο επειδή ήταν πρόθυμος να κάνει το πρώτο βήμα.
Εσείς τι κάνετε; Μήπως και βάζετε εμπόδια στην ικανότητα του Ιησού να κάνει κάτι ξεχωριστό – ή ακόμα και στο να κάνετε κάτι που επιθυμείτε αλλά δεν είστε σίγουροι ότι μπορείτε – στη ζωή σας λόγω της απιστίας σας στη δύναμή Του να σας χρησιμοποιήσει; Έχετε πει στον εαυτό σας «δεν μπορώ» τόσες πολλές φορές ώστε πάψατε να πιστεύετε ότι ίσως και να μπορείτε;
Μερικοί άνθρωποι υποθέτουν ότι δείχνει «ταπεινότητα» το να έχουν χαμηλή εκτίμηση για τον εαυτό τους και τις ικανότητές τους. Λένε στον εαυτό τους όλων των ειδών τις δικαιολογίες, όπως το «δεν είμαι και τόσο έξυπνος», ή «Αυτή η δουλειά είναι μόνο για άτομα με ταλέντο». Αυτού του είδους ο αρνητικός μονόλογος και η απιστία στο τέλος μπορούν να μας κάνουν να καταλήξουμε σε ήττα.
Ο Θεός έχει σχέδια για τον καθένα μας. Αυτό είναι σίγουρο. Ίσως τα πράγματα που έχει σχεδιάσει για εσάς, να είναι διαφορετικά απ’ ό,τι προσμένατε εσείς, αν όμως Τον αφήσετε, Αυτός θα σας χρησιμοποιήσει. Ένας δρομέας Ολυμπιακών αγώνων δεν πάει στον αγώνα σκεπτόμενος ότι ίσως και να κερδίσει. Σίγουρα δεν πάει σκεφτόμενος ότι δεν θα νικήσει. Βάζει στον νου του τη νίκη και τρέχει λες και το μετάλλιο είναι ήδη δικό του. «Δεν ξέρετε ότι, αυτοί που τρέχουν μέσα στο στάδιο, όλοι μεν τρέχουν, ένας όμως παίρνει το βραβείο; Έτσι λοιπόν να τρέχετε με σκοπό να κερδίσετε!» 3
Αν γνωρίζετε ότι ο Θεός προσμένει μεγάλα πράγματα από εσάς, μπορείτε να αρχίσετε να προσμένετε περισσότερα απ’ τον εαυτό σας. Κάνετε το πρώτο δειλό βήμα και μετά συνεχίσετε να τρέχετε.