Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε το εδάφιο εκείνο που έγραψε ο απόστολος Παύλος προς τους Χριστιανούς στη Ρώμη, που αναφέρει, «Μη νικάστε από το κακό, αλλά νικάτε το κακό διαμέσου τού αγαθού» 1, επειδή υπάρχουν μερικές προφανείς ομοιότητες ανάμεσα στο κοινωνικό κλίμα της Ρώμης του πρώτου αιώνα όταν συγκρίνεται με την πλειονότητα του δικού μας κόσμου σήμερα.
Το κακό ήταν ανεξέλεγκτο στη Ρώμη και η έλξη του ήταν δυνατή. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν είχε γίνει η αδιαμφισβήτητη ηγέτης του Δυτικού κόσμου λόγω της συμπόνιας της, της καλοσύνης της ή της ταπεινότητάς της. Ο πλούτος βρισκόταν στα χέρια των λίγων και αυτοί τον χρησιμοποιούσαν για να ελέγχουν τους υπόλοιπους. Οι πλούσιοι και οι ισχυροί ζούσαν μέσα στην πολυτέλεια ενώ οι μάζες πάσχιζαν να επιβιώσουν. Οι διαστροφές και η ανηθικότητα συνηθίζονταν από μερικούς και αγνοούνταν από άλλους.
Ο Χριστιανισμός ήταν μία μόνο απ’ τις πολλές θρησκείες και ο Χριστός μια επιπλέον θεότητα. Αν αναλογιστούμε το πάνθεο των θεοτήτων που λάτρευαν οι Ρωμαίοι τότε, πρέπει να ήταν δύσκολο να πεισθεί κάποιος ότι ο Ιησούς ήταν «η οδός, η αλήθεια και η ζωή». 2
Μήπως όμως, όλα αυτά μας θυμίζουν κάτι; Είναι εύκολο να νοιώσει κάποιος καταπτοημένος απ’ το κακό και τα βάσανα που υφίστανται στον κόσμο μας σήμερα. Κάθε μέρα ακούμε για άλλο ένα αποτρόπαιο έγκλημα ή την αδικία που υφίσταται. Τα μέσα ενημέρωσης συνεχώς μας τροφοδοτούν με φαινομενικά ατελείωτες ειδήσεις με βία, ταλαιπωρία, όλεθρο και ασχήμια και φαίνεται πως η ζωή έχει χάσει την ιερότητά της για πάρα πολύ κόσμο. Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για αυτό τον κόσμο, ειδικά εκείνες τις φορές που φαίνεται ότι το κακό έχει το πάνω χέρι;
Αυτό το ίδιο δίλλημα είχαν να αντιμετωπίσουν και οι Χριστιανοί στη Ρώμη και η συμβουλή του Παύλου για εκείνους, ισχύει και για εμάς σήμερα. «Νικάτε το κακό, διαμέσου του καλού». Αν ένα πιάτο είναι λερωμένο, το να θυμώσετε γι’ αυτό, δεν πρόκειται να το καθαρίσει. Ούτε θα καθαρίσει με το να το αγνοήσετε. Η μόνη λύση είναι να εκθέσετε τη βρωμιά του πιάτου στη δύναμη λίγου νερού μαζί με λίγο υγρό πιάτων.
Εάν ένα δωμάτιο είναι σκοτεινό, μπορείτε να καταραστείτε το σκοτάδι ή να μουρμουρίσετε για το πόσο δυσάρεστο είναι – ή μπορείτε να γυρίσετε τον διακόπτη του ρεύματος ή να ανοίξετε τις κουρτίνες για να μπει λίγο φως. Το ίδιο συμβαίνει και με τα κακά της κοινωνίας. Μπορούμε να απογοητευόμαστε, να θυμώνουμε ή να πέφτουμε σε κατάθλιψη – «να νικιόμαστε απ’ το κακό» – ή μπορούμε να γίνουμε μια δύναμη για το καλό μέσα απ’ το προσωπικό μας παράδειγμα και με το να μοιραζόμαστε το φως του ευαγγελίου με τους άλλους.
Βέβαια δεν θα πλυθούν όλα τα λερωμένα πιάτα, ούτε η κάθε σκοτεινή καρδιά θα φωτιστεί, όμως όλοι μας μπορούμε να κάνουμε ο καθένας το μέρος του καθημερινά, με όποιον συναντάμε και με κάθε απόφαση που παίρνουμε.