Η επίγεια ζωή συνήθως απεικονίζεται σαν ένας μακρύς δρόμος, που ελίσσεται μέσα από πεδιάδες, λόφους, βουνά και σήραγγες. Πέρασα πολλά απ’ τα παραπάνω πολλές φορές και μπορώ να πω με σιγουριά πως οι σήραγγες είναι αυτές που μου αρέσουν λιγότερο απ’ όλα τα άλλα.
Είναι εκείνες οι στιγμές που το μέλλον είναι αβέβαιο και ο δρόμος μπροστά μπορεί να περπατηθεί ένα βήμα τη φορά. Η δική μου κατάσταση τους τελευταίους λίγους μήνες περιέχει αρκετή αναμονή για να δω πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα και πολλές προσεκτικές κινήσεις, ένα βήμα την κάθε φορά.
Είναι εκείνες οι στιγμές που το μέλλον είναι αβέβαιο και ο δρόμος μπροστά μπορεί να περπατηθεί ένα βήμα τη φορά. Η δική μου κατάσταση τους τελευταίους λίγους μήνες περιέχει αρκετή αναμονή για να δω πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα και πολλές προσεκτικές κινήσεις, ένα βήμα την κάθε φορά.
Χθες ειδικότερα, η αβεβαιότητα απ’ την όλη υπόθεση πήγε να με πνίξει και πολύ σύντομα μετατράπηκε σε ένα σύννεφο από ανησυχία και πνευματικό σκοτάδι.
Όταν προσευχήθηκα, «Κύριε, ρίξε το φως Σου στην υπόθεσή μου», έφερε στον νου μου τα σοφά και καθησυχαστικά λόγια από το ποίημα «Η Πύλη του Χρόνου». Το ποίημα αυτό το είχα ακούσει πολλές φορές πριν, όμως αυτή τη φορά απευθύνονταν σε μένα:
Είπα στον κύριο που στεκόταν στην πύλη του χρόνου, «Δώσε μου λίγο φως ώστε να μπορέσω να διαβώ το άγνωστο».
Και αυτός αποκρίθηκε,
«Προχώρα προς το σκοτάδι και βάλε το χέρι σου μέσα στο χέρι του Θεού.
Και αυτό θα είναι καλύτερο από φως και ασφαλέστερο από ένα γνωστό μονοπάτι».
Έτσι τράβηξα προς τα μπροστά και πιάνοντας το χέρι του Θεού,
περπάτησα με χαρά μέσα στη νύχτα. 1
Μια και εγώ ο ίδιος είμαι τυφλός εκ γενετής, πάντα χρειάζομαι βοήθεια όταν βρίσκομαι σε κάποια άγνωστη περιοχή. Το μήνυμα που μου μετέδωσε ήταν ότι πρέπει να πιάσω το χέρι του Θεού με την ίδια σιγουριά όπως όταν κρατώ τον αγκώνα κάποιου που με καθοδηγεί και να επιτρέψω σε Αυτόν να με οδηγήσει μέσα από τη σήραγγα. Καθ’ όν χρόνο κρατιέμαι απ’ Αυτόν, δεν με ενδιαφέρει το μήκος της σήραγγας ή το τι με περιμένει στην άλλη άκρη της σήραγγας. Μπορώ να προχωρήσω μαζί Του βήμα – βήμα, γεμάτος εμπιστοσύνη ότι θα φθάσω στην άλλη άκρη ασφαλής.
Ίσως να μην έχω καμιά ιδέα για το τι με περιμένει. Όμως εκείνος που περπατά μαζί μου και με καθοδηγεί βλέπει και γνωρίζει τον δρόμο που βρίσκομαι εγώ. Μπορώ να Τον εμπιστευθώ να με βοηθήσει να περάσω τις σήραγγες αυτής της ζωής όπως κι εσείς επίσης. Όταν τα πράγματα γίνονται σκούρα, μην πανικοβάλλεστε ούτε να πλημμυρίζετε από την αβεβαιότητα. Απλά πάρτε το χέρι εκείνου που έχει υποσχεθεί να είναι περισσότερο από φως για όλους εμάς και θα τα καταφέρετε να περάσετε με ασφάλεια μέσα από οποιαδήποτε σήραγγα μπορεί να βρίσκεστε.
- Minnie Louise Haskins (1875–1957) ↑