Ήμουν πάντα ένα άτομο που ζούσε για να έχει επιτυχίες. Με έκανε να νοιώθω περηφάνια το να ξέρω τι να κάνω, το να βάζω τις προτεραιότητες μου στη σωστή τους θέση, υπογραμμίζοντας τα πιο σημαντικά σημεία, ή κυκλώνοντάς τα, ή γράφοντάς τα με κεφαλαία γράμματα. Πήγαινα οπουδήποτε στην πόλη, σταματούσα εδώ κι εκεί και συγχρόνως κατάφερνα και μερικά από τα πιο «ασήμαντα» καθοδόν προς την επίτευξη ενός άλλου «σημαντικού» στόχου.
Πριν μερικά χρόνια, είχα σχεδιάσει ακόμα και την προσωπική μου Κάρτα Καθημερινού Προγραμματισμού – μια μικρή καρτούλα εκτυπωμένη σε χαρτόνι η οποία χωρούσε μέσα στη μικρή τσέπη από το πουκάμισό μου. Την είχα πάντα μαζί μου ενώ κάθε μέρα ετοίμαζα και μια άλλη. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποίησα αυτές τις μικρές κάρτες σαν ένα μέρος ενός σεμιναρίου που δίδασκα όσον αφορά τη διαχείριση του χρόνου.
Συνήθιζα να περνάω αρκετό από τον χρόνο που αφιέρωνα στον Θεό με μολύβι και χαρτί στο χέρι, καταγράφοντας όσα έπρεπε να κάνω. Συνήθως όταν τελείωνα την προσευχή, είχα έτοιμο και το σχέδιο με τις προτεραιότητες, ώστε να αρχίσω τη μέρα μου. Η προετοιμασία ενός ημερήσιου προσχέδιου αποτελούσε ένα μεγάλο μέρος από τον χρόνο που αφιέρωνα στον Θεό.
Όμως πριν λίγο καιρό, κάτι βραχυκύκλωσε όλο αυτό το σύστημα σχεδιασμού και ολοκλήρωσης. Βρέθηκα μέσα σε μια παρατεταμένη κατάσταση όπου μου ήταν αδύνατο να εκπληρώσω όσα είχα να κάνω. Οι καθημερινές μου λίστες έδειχναν ατελείωτες και είχαν πολλές άγνωστες παραμέτρους. Υπήρχαν πάρα πολλές προτεραιότητες και πάρα πολύ, μα πάρα πολύ άγχος. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, είχα εξαντληθεί και σωματικά.
Η κατάστασή μου είχε γίνει τόσο επιφορτισμένη που πραγματικά δεν μπορούσα να διανοηθώ να ετοιμάσω άλλη μια λίστα. Το μόνο που ήθελα ήταν να βρίσκομαι κοντά στον Θεό. Γνώριζα πως μόνο Αυτός μπορούσε να με ικανοποιήσει ψυχικά και να ηρεμήσει τη θύελλα που επικρατούσε μέσα μου. Και τότε ήταν που βίωσα αυτό που περιέγραφε ο Ιησούς στο κατά Ιωάννη, κεφάλαιο 15: «Εγώ είμαι η άμπελος, εσείς τα κλήματα· εκείνος που μένει ενωμένος μαζί Μου, και Εγώ μαζί του, αυτός φέρνει πολύ καρπό· επειδή, χωρίς Εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε». 1
Αντιλήφτηκα για πρώτη φορά ότι ο Ιησούς δεν χρειάζεται τη δική μου λίστα καθηκόντων, ούτε θέλει να γίνει ο Ίδιος συγγραφέας της δικής μου λίστας. Αυτό που θέλει από εμένα είναι να παραμένω κοντά Του και να τρέφομαι με τον Λόγο Του.
Συνεχίζω να έχω και να κάνω λίστες με τα όσα θέλω να κάνω, όμως όχι με την ίδια ένταση. Δεν είναι πια η κορυφαία προτεραιότητά μου. Κορυφαία προτεραιότητά μου είναι η καλή σχέση με τον Ιησού. Τότε είναι που αφουγκράζομαι και τους πιο ανεπαίσθητους ψίθυρους στην ψυχή μου, που συνήθως είναι σε θέματα που είναι σημαντικά για τον Θεό. Εάν ο νους μου και το πνεύμα μου είναι παραγεμισμένα από τις δικές μου σκέψεις, τότε μάλλον δεν θα μπορέσω να ακούσω εκείνους τους ψιθύρους και ίσως μου ξεφύγει κάτι που πρέπει να επιτευχθεί και που βρίσκεται στη λίστα του Θεού με τις προτεραιότητες.
- Ιωάννη 15:5 ↑