Μερικούς μήνες αφότου γεννήθηκε το τρίτο μας παιδί, ένοιωσα να παλεύω να ξεφύγω μέσα από μια «επιλόχεια ύφεση». Η καθημερινή μου ρουτίνα ήταν μια θολούρα από συνεχείς αγγαρείες και καταληκτικές ημερομηνίες, κάνοντάς με να νοιώθω ότι δεν με έβγαζαν πουθενά, συν το ότι, το νεογέννητο μωρό μας, συνεχώς απαιτούσε τη φροντίδα μου. Ο νους μου ένοιωθε συνέχεια κουρασμένος και η καρδιά μου ήταν βαριά. Δεν μπορούσα να κατανοήσω τι με έκανε να νοιώθω τόσο πεσμένη.
Σε αντίθεση, ο σύζυγός μου ήταν σε μια δραστήρια φάση . Σηκωνόταν πρωί-πρωί για να μελετήσει και να εργαστεί, αναζητώντας πάντα τρόπους να γεμίσει τον χρόνο του όσο καλύτερα μπορούσε. Επειδή εγώ δεν ένοιωθα την ίδια παρακίνηση στη δική μου ζωή, άρχισα να νοιώθω κάπως απόμακρη απέναντί του. Υποθέτω, ότι από μια άποψη, ίσως και να ζήλευα κάπως το ότι τα πήγαινε καλύτερα από μένα και ήμουν θυμωμένη με τον εαυτό μου, επειδή δεν μπορούσα να ξεφύγω, όσο γρήγορα θα ήθελα, μέσα απ’ εκείνη την ύφεση που βρισκόμουν.
Τελικά πήρα το κουράγιο να εκφράσω στον σύζυγό μου τον συναισθηματικό κατήφορο που βίωνα, σκεπτόμενη ότι θα τον βοηθούσε τουλάχιστον, να κατανοήσει γιατί δεν έδειχνα να τα πηγαίνω και τόσο καλά. Με άκουσε υπομονετικά και απλά μου εξέφρασε πως αν και αναρωτιόταν για το τι μου συνέβαινε, ήθελε να μου δώσει τον χρόνο να ξεπεράσω αυτό που αντιμετώπιζα. Αν και δεν βίωσα μια άμεση αλλαγή, ένοιωσα ανακούφιση που είχα συζητήσει μαζί του αυτό που περνούσα, αν όχι τίποτα άλλο, επειδή μπόρεσα έτσι να εκφράσω με λόγια αυτό που αντιμετώπιζα.
Λίγο αργότερα, την ίδια βδομάδα, ο σύζυγός μου έπρεπε να φύγει για κάποιες δουλειές του για αρκετές μέρες. Ήταν η πρώτη φορά που έφευγε, από τότε που είχε γεννηθεί το τρίτο μας παιδί. Εκείνες τις λίγες μέρες που έλειψε, έμεινα έκπληκτη από την ανάκαμψη πνεύματος που βίωσα και πόσο αληθινό ήταν εκείνο το γνωμικό που λέει «η απουσία δυναμώνει τη σχέση». Αν και βρίσκονταν μακριά μου, εγώ ένοιωσα μια ανανέωση αγάπης και θαυμασμού για τον σύζυγό μου. Ήταν λες και είδα ξεκάθαρα πού ακριβώς ταίριαζε αυτός στον δικό μου κόσμο – σαν σύζυγος, πατέρας των παιδιών μας και φίλος.
Ελπίζω να μπορώ να συνεχίσω την εκτίμησή μου για τις ευλογίες της ζωής μου – τον σύζυγό μου, τα παιδιά μου, την αγάπη και την ευτυχία που λαμπρύνει τον κόσμο μου – την κάθε μου μέρα, ακόμα κι εκείνες τις μέρες, που τα πράγματα δείχνουν γκρίζα και ζοφερά. Το να θυμάμαι και να εκτιμώ την αγάπη που γεμίζει τον κόσμο μου, προσθέτει σταθερότητα στο πνεύμα μου. Μου υπενθυμίζει το πόσο ευλογημένη πραγματικά είμαι.