Η ανιδιοτελής αγάπη του Θεού δεν έχει σύνορα, είναι αναλλοίωτη και απεριόριστη. Προσφέρεται δωρεάν, όπως και να ‘χει. Ο καθένας μας έχει αμαρτήσει και η αμαρτία μας χωρίζει απ’ τον Θεό. Εντούτοις ο Θεός, μας αγαπά. Δεν σημαίνει ότι αγαπά οτιδήποτε κάνουμε εμείς, όμως μας αγαπά. Στην ουσία, αγαπά την ανθρωπότητα τόσο πολύ ώστε να γεφυρώσει το χάσμα που προξενήθηκε απ’ τις δικές μας αμαρτίες και τα δικά μας σφάλματα και αυτό το έκανε μέσω της θυσίας του Γιου Του, Ιησού. «Επειδή, ο Χριστός, όταν εμείς ήμασταν ακόμα ασθενείς, πέθανε κατά τον ορισμένο καιρό για χάρη των ασεβών. Ο Θεός, όμως, δείχνει τη δική Του αγάπη σε μας, επειδή, ενώ εμείς ήμασταν ακόμα αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για χάρη μας». 1
Ο Θεός μας αγαπά όχι λόγω του ποιοι είμαστε εμείς αλλά λόγω του ποιος είναι Αυτός. Στην ουσία, δεν αγαπά απλά εσάς κι εμένα και όλους τους άλλους Χριστιανούς που εκτιμάνε τη σπουδαία θυσία που έκανε Αυτός με το να δώσει τον μονογενή Του Γιο να πεθάνει για εμάς, αλλά αγαπά και τον κάθε άνθρωπο πάνω στη γη, ισότιμα και ανιδιοτελώς. Ακόμα και αν κάποιος δεν έχει ακούσει ποτέ για τον Θεό, ακόμα και αν κάποιος λέει ότι Τον μισεί, ο Θεός δεν παύει να αγαπά ανιδιοτελώς το άτομο εκείνο. Η αγάπη του Θεού είναι απροσμέτρητη. Είναι τέλεια.
Ο κάθε άνθρωπος είναι πολύτιμος για τον Θεό, ανεξάρτητα από ηλικία, φυλή, εθνικότητα, φυσικό παρουσιαστικό, οικονομική κατάσταση, θρησκευτικά πιστεύω, πολιτική προσχώρηση ή σεξουαλικό προσανατολισμό. Ίσως να μην μας αρέσουν τα πιστεύω του καθενός, ο τρόπος ζωής που κάνουν ή οι επιλογές του. Ίσως να μην συμφωνούμε με τις πολιτικές τους πεποιθήσεις ή τις προσωπικές τους γνώμες. Ίσως να διαβιούν χωρίς σεβασμό στους ηθικούς νόμους του Θεού. Ίσως να έχουν βαλτώσει μέσα στην αμαρτία – όμως όποια και αν είναι η κατάστασή τους, ο Θεός τους αγαπά.
Ο Ιησούς έχει πει ότι οι δύο σπουδαιότερες εντολές είναι, να αγαπάμε τον Θεό και να αγαπάμε τους άλλους, 2 και μας έχει ειπωθεί να αφήνουμε το φως μας να λάμπει, ώστε οι άλλοι να βλέπουν τις καλές μας πράξεις και να δοξάζουν τον Θεό. 3 Αυτό το κάλεσμα για δράση δείχνει ότι ο Θεός μας ζητά να αλληλοεπιδρούμε με τους άλλους με τρόπο που να αντικατοπτρίζει Αυτόν και να συμπεριφερόμαστε στους άλλους με αγάπη, συμπόνια και έλεος, όπως κάνει κι Αυτός. Βέβαια αυτό απαιτεί συχνά και κάποιες θυσίες. Όμως όταν σκέφτεστε τη θυσία που έκανε ο Ιησούς για εμάς, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει σύγκριση.
Υπάρχει μια ιστορία για ένα μικρό κοριτσάκι με το όνομα Λιζ, η οποία έπασχε από μια σπάνια και σοβαρή ασθένεια. Η μόνη της πιθανότητα να γίνει καλά, ήταν με το να της γίνει μια μετάγγιση αίματος απ’ τον πεντάχρονο αδελφό της, ο οποίος επέζησε από μια παρόμοια ασθένεια και είχε αναπτύξει τα αντισώματα που χρειαζόταν αυτή για να ξεπεράσει την ασθένεια που είχε.
Ο γιατρός εξήγησε την κατάσταση στον μικρό της αδελφό και ρώτησε το αγοράκι αν θα ήταν πρόθυμο να δώσει το αίμα του στην αδελφή του. Αυτό δίστασε για λίγο, πήρε μια βαθειά ανάσα και είπε, «Ναι, θα το κάνω για να τη σώσω».
Καθώς γινόταν η μετάγγιση, το αγοράκι βρισκόταν στο κρεβάτι δίπλα στην αδελφή του και χαμογέλαγε όπως και όλοι εκεί, βλέποντας το χρώμα να επιστρέφει στα μάγουλα της αδελφής του. Στη συνέχεια το προσωπάκι του άρχισε να κιτρινίζει κάπως και έπαψε να χαμογελά. Κοίταξε τον γιατρό και τον ρώτησε με τρεμάμενη φωνή, «Θα αρχίσω να πεθαίνω αμέσως;»
Το αγοράκι είχε παρεξηγήσει τον γιατρό, νομίζοντας ότι έπρεπε να δώσει όλο του το αίμα στην αδελφή του με σκοπό να την σώσει. 4
Πόσο υπέροχο και στοργικό αυτό το παράδειγμα αγάπης! Η Βίβλος λέει, «Από τούτο έχουμε γνωρίσει την αγάπη, επειδή ο Ιησούς την ψυχή Του έβαλε για χάρη μας· κι εμείς οφείλουμε να βάζουμε τις ψυχές μας για χάρη των αδελφών». 5
Ο απόστολος Ιάκωβος έγραψε πως η πραγματική εφαρμογή της πίστης αποτελείται από δράση, τόσο εξωτερική όσο και από μια εσωτερική. Εξωτερική προς τους άλλους με πρακτικούς τρόπους και εσωτερική με μια πλήρη αφοσίωση στον Θεό. Είπε: «Θρησκεία καθαρή και χωρίς ψεγάδι μπροστά στον Θεό και Πατέρα είναι τούτη: Να επισκέπτεται τους ορφανούς και τις χήρες στη θλίψη τους, και να τηρεί τον εαυτό του αμόλυντο από τον κόσμο». 6
Στο βιβλίο του Well Done, ο Ντέιβ Τόμας είπε, «Οι Χριστιανοί που σηκώνουν τα μανίκια τους, βλέπουν τον Χριστιανισμό σαν πίστη και πράξη. Συνεχίζουν να αφιερώνουν χρόνο στο να συνομιλούν με τον Θεό μέσω της προσευχής, μελετάνε τη Γραφή, είναι υπέρ-δραστήριοι στην εκκλησία τους και διαδίδουν τον Λόγο του Θεού στους άλλους». 7
Όπως ανέφερε και ο Ρικ Γουόρεν στο βιβλίο του, Μια Ζωή Καθοδηγούμενη από Σκοπό, «Στον ουρανό ο Θεός δεν θα μας πει, ‘Πες μου για τη σταδιοδρομία σου, τον τραπεζικό σου λογαριασμό και τα χόμπι σου’. Αντιθέτως θα κάνει μια ανακεφαλαίωση του πώς φερθήκατε στους άλλους, ειδικά σ’ εκείνους που είχαν ανάγκη». 8
Ο Ιησούς έθεσε το παράδειγμα του τι σημαίνει «σηκώνω τα μανίκια μου και κάνω κάτι». Συνεχώς έδειχνε αγάπη στους άλλους. Συμπόναγε, σπλαχνιζόταν και βοηθούσε με αγάπη εκείνους που το είχαν ανάγκη. Έδειχνε έλεος. Έδειχνε καλοσύνη. Τάισε τους πεινασμένους και θεράπευσε τους ασθενείς. Αντιστάθηκε στο κακό και την αδικία.
Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε να είμαστε ορατά παραδείγματα της αγάπης του Θεού για την ανθρωπότητα, με το να μοιραζόμαστε Αυτόν και την αγάπη Του με εκείνους που το έχουν ανάγκη – τόσο πνευματικά, με το να τους μαθαίνουμε για τον Ιησού, αλλά και πρακτικά, με το να φροντίζουμε τις διάφορες ανάγκες τους.
- Ρωμαίους 5:6,8 ↑
- βλ. Ματθαίου 22:37-40 ↑
- βλ. Ματθαίου 5:16 ↑
- βλ. http://www.turnbacktogod.com/story-unconditional-love ↑
- Ιωάννη Α’ 3:16 ↑
- Ιακώβου 1:27 ↑
- Ο Καθημερινός μας Άρτος, Φεβρουάριος 6. Από ένα κήρυγμα του Ντένις Ντάβινσον, Η Αυθεντική Πίστη Έχει Αποτέλεσμα, Οκτώβριος 26, 2009 ↑
- Μια Ζωή Καθοδηγούμενη από Σκοπό (Grand Rapids, MI: Zondervan, 2002), 126 ↑