«Ένας άνθρωπος κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ, και έπεσε ανάμεσα σε ληστές· οι οποίοι, αφού τον γύμνωσαν, και τον καταπλήγωσαν, αναχώρησαν, αφήνοντάς τον μισοπεθαμένο…» (Λουκά 10:30).
Έτσι ξεκινά η παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, μια απ’ τις πιο γνωστές ιστορίες στη Βίβλο και ίσως και στην παγκόσμια φιλολογία. Στην ιστορία αυτή, διάφοροι θεοσεβείς Ιουδαίοι προσπερνάνε τον άτυχο ταξιδιώτη χωρίς να κάνουν τίποτα για να τον βοηθήσουν. Τελικά, ένας Σαμαρείτης, μέλος ενός έθνους και μιας θρησκευτικής ομάδας που ήταν περιθωριοποιημένοι απ’ τους Ιουδαίους στην εποχή του Ιησού, νοιώθει συμπόνια για το θύμα, καθαρίζει και επιδένει τα τραύματά του και τον φέρνει σε ένα πανδοχείο, όπου υπόσχεται να καλύψει όλα τα έξοδα που απαιτούνται για τη φροντίδα του.
Με την ιστορία του Καλού Σαμαρείτη, ο Ιησούς δίδαξε πως ο πλησίον μας είναι οποιοσδήποτε χρειάζεται τη βοήθειά μας, ανεξάρτητα από φυλή, θρήσκευμα, χρώμα, εθνικότητα, κατάσταση ή περιοχή. Τα Ευαγγέλια αναφέρουν πολλές από εκείνες τις φορές, που ο Ιησούς σπλαχνίστηκε τα πλήθη ή μεμονωμένα άτομα και έκανε κάτι για να τους βοηθήσει.
Το Ευαγγέλιο του Λουκά μας αναφέρει την ιστορία για το πώς ο Ιησούς ανέστησε τον γιο της χήρας στη Ναΐν. «Και όταν την είδε ο Κύριος, την σπλαχνίστηκε, και της είπε: ‘Μη κλαις!’ Και πλησιάζοντας άγγιξε το νεκροκρέβατο· και εκείνοι που το βάσταζαν στάθηκαν, και είπε: ‘Νεανίσκε’, σε σένα λέω, ‘σήκω επάνω’. Και ο νεκρός ανακάθισε, και άρχισε να μιλάει!» (Λουκά 7:13-15)
Μερικές φορές, κάποιες λεπτομέρειες σε αυτές τις ιστορίες μπορούν και να διαφύγουν απ’ τον καθένα μας. Ο Λουκάς μας κατατοπίζει όσον αφορά αυτό το θαύμα με το να μας πει ότι ο Ιησούς κήρυττε στην Καπερναούμ τη μια μέρα και ήταν στη Ναΐν «την επόμενη».
Η Ναΐν ήταν σχεδόν 50 χιλιόμετρα μακριά απ’ την Καπερναούμ, με μια υψομετρική διαφορά 400 μέτρων. Στις μέρες μας, αυτή η πολύ κοπιαστική, ανηφορική πορεία θα χρειαζόταν τουλάχιστον 10 με 12 ώρες σήμερα πάνω σε ασφαλτοστρωμένους δρόμους, οπότε μπορείτε να φανταστείτε τον χρόνο και την προσπάθεια που κόστισε στον Ιησού και τους μαθητές Του. Όμως έχω την υποψία, ότι η καρδιά Του ήδη «είχε σπλαχνιστεί» τη χήρα εκείνη, καθώς τον καθοδηγούσε προς τα εκεί ο Πατέρας. Δεν «συνέβη απλώς» να βρεθεί στη Ναΐν εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα ο Ιησούς.
«Με τι μοιάζει η αγάπη;» είχε ρωτήσει κάποτε ο Άγιος Αυγουστίνος. «Έχει μάτια να βλέπει τη δυστυχία και την ανάγκη. Έχει αυτιά να ακούει τους αναστεναγμούς και τις θλίψεις των ανθρώπων. Έχει χέρια να βοηθάει τους άλλους. Έχει πόδια να προστρέχει στους φτωχούς και τους ενδεείς».
Οι συμπονετικοί κάνουν πράξη τις προσευχές τους και συνδυάζουν τα καλά τους λόγια με καλές πράξεις. Αυτό έκανε και ο καλός Σαμαρείτης. Αυτό έκανε και ο Ιησούς. Και αυτό μπορούμε να προσπαθούμε να κάνουμε κι εμείς στην καθημερινότητά μας καθώς ζούμε την πίστη μας.