Στην διάρκεια μιας πρόσφατης αξιολόγησης, με έκπληξη έμαθα ότι οι συνεργάτες μου δεν με έβρισκαν και τόσο ενθαρρυντική απέναντί τους. Αυτό με πλήγωσε πολύ, επειδή πάντα θεωρούσα την ενθάρρυνση ως ένα απ’ τα δυνατά μου σημεία και με έκανε να σκεφτώ σοβαρά για το τι πραγματικά σημαίνει ενθάρρυνση. Αντιλήφθηκα πως ήμουν καλή στο να «ενθαρρύνω» τους άλλους να κάνουν αυτό που ήθελα εγώ ή να δούνε κάτι όπως το αντιλαμβανόμουν εγώ, όμως ήμουν αδύναμη στο να προσφέρω έπαινο όταν δεν ερχόταν το δικό μου ποθητό αποτέλεσμα.
Αυτό που έμαθα απ’ όλο αυτό είναι ότι είναι εύκολο να μπερδέψεις την ενθάρρυνση με τη χειραγώγηση. Ακόμα και χωρίς κακές προθέσεις, ίσως μερικές φορές να έδωσα την εντύπωση ότι οι άλλοι έπρεπε να κάνουν κάτι για να με ευχαριστήσουν, σε αντίθεση με το να τους εκτιμώ για το ποιοι είναι αυτοί σήμερα, όπως είναι.
Αφότου αναγνώρισα αυτή μου τη συνήθεια σε μια επαγγελματική συνάντηση, μπορούσα να δω την επίδραση και σε άλλους τομείς και πολύ περισσότερο και στα γονικά μου καθήκοντα. Πόσο συχνά τα παιδιά μου με άκουγαν να τους λέω «Τα πας καλυτέρα!» ή «Το ξέρω πως μπορείς να τα καταφέρεις!»
Αυτά τα σχόλια, αν και δεν ρίχνουν το ηθικό, διαφέρουν πολύ από το «Η σκληρή δουλειά σου σήμερα ήταν εκπληκτική!» ή «Μου άρεσε ο ενθουσιασμός που έφερες στο τραπέζι!» Δεν υπάρχει προσδιορισμός προσόντων σε αυτές τις δηλώσεις και δεν υπονοούν πως θα ήθελα να τα «πάνε ακόμα καλυτέρα».
Μακάρι να μπορούσα να σας πω, αφού έχω αναφέρει τα παραπάνω, ότι τώρα είμαι μια σύγχρονη Ντέιλ Κάρνεγκι, γνωστή σε όλους γύρω μου για την απίστευτη ενθάρρυνση που προσφέρω, όμως η αλήθεια είναι ότι ακόμα έχω πολλά να μάθω. Το να παραιτηθώ από προσδοκίες, είτε για την οικογένειά μου, τους συνεργάτες μου ή οποιονδήποτε άλλον, δεν μου είναι εύκολο. Μερικές φορές είναι δύσκολο να αναγνωρίσω ότι έχω προσδοκίες και επίσης ανησυχώ πως αν δεν δείχνω να έχω προσδοκίες, οι άλλοι δεν θα προσπαθήσουν και τόσο.
Όμως την τελευταία εβδομάδα, καθώς έστελνα ένα μήνυμα σε κάποια συνεργάτιδά μου εκεί που εργάζομαι, της έγραψα, «Εκτιμώ τον ενθουσιασμό σου, με εμπνέει να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ!» Και αυτή μου ανταποκρίθηκε με μια σειρά από χαρούμενες φατσούλες.
Κατόπιν έστειλα μηνύματα σε καθένα απ’ τα παιδιά μου για κάτι που μου άρεσε εκείνη την ημέρα γι’ αυτά, όπως ήταν. Και έστειλα και στον σύζυγό μου επίσης. Όλοι τους έμειναν έκπληκτοι, ελπίζω όμως ότι θα το συνηθίσουν!