Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και έχει διαφορετικά ταλέντα και χαρίσματα. Ο Θεός γνώριζε τι έκανε όταν σε έφτιαξε όπως είσαι και θέλει να χρησιμοποιήσεις τα χαρίσματα που σου έδωσε και να σε βοηθήσει να τα αναπτύξεις ώστε να πας μπροστά και να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς.
Θέλει από σένα να γίνεις αυτό που σε δημιούργησε να γίνεις όσο καλύτερα μπορείς. Θέλει να επιδιώκεις ό,τι καλύτερο μπορείς, ανεξάρτητα απ’ το κάλεσμά σου στη ζωή ή την κατάσταση που βρίσκεσαι ή όπου και να είσαι και θέλει να χρησιμοποιείς τα δικά σου χαρίσματα, ταλέντα και εμπειρίες και να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς με ό,τι σου έχει δώσει Αυτός. Να μη νοιώθεις ικανοποιημένος με το μέτριο ή το σχεδόν καλό αλλά να θέλεις να κάνεις ό,τι καλύτερο και περισσότερο μπορείς σε οτιδήποτε αντιμετωπίζεις και έχεις να κάνεις. 1
Γιατί δεν κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς με αυτό που έχεις να κάνεις; Τα θεσπέσια επιτεύγματα είναι αποτέλεσμα από εκατοντάδες, ακόμα και χιλιάδες μικρές θυσίες και σωστές αποφάσεις, που περιλαμβάνουν πολλή και σκληρή εργασία. Οτιδήποτε αξίζει στη ζωή κοστίζει και συχνά το τίμημα έχει να κάνει με καθημερινή σκληρή εργασία, είτε βρέχει είτε χιονίζει και ανεξάρτητα με το πώς νοιώθεις εσύ.
Κάθε σπουδαίος άνδρας και γυναίκα που κατάφερε εξέχοντα πράγματα, τα κατάφερε μετά από χρόνια σκληρής εργασίας, θυσιών, οράματος, αποφασιστικότητας και πιστότητας. Αν είμαστε πρόθυμοι να το μάθουμε αυτό, τότε θα έχουμε ανακαλύψει το μυστικό του να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας, σε οποιαδήποτε κατάσταση βρεθούμε, επειδή θα έχουμε μάθει τι σημαίνει να προσφέρουμε με το παραπάνω απ’ τον εαυτό μας και να είμαστε πιστοί σε εκείνο που μας έδωσε ο Θεός να κάνουμε, ώστε να επιτύχουμε την προσωπική μας βέλτιστη απόδοση και αυτό πάντα, με τη χάρη του Θεού.
Ο Τζον Σ. Μάξγουελ το έθεσε πάρα πολύ καλά στο βιβλίο του, Developing the Leaders around You:
Κανένας, είχαν πει οι ειδικοί, δεν θα μπορούσε να τρέξει το ένα μίλι σε λιγότερο από τέσσερα λεπτά. Όμως, το 1954, ένας νεαρός φοιτητής της ιατρικής με το όνομα Ρότζερ Μπάνιστερ κατόρθωσε το αδύνατο με το να σπάσει αυτό το ρεκόρ. Σήμερα, ο κάθε δρομέας παγκοσμίου κλάσης μπορεί να τρέξει το ένα μίλι σε λιγότερο από τέσσερα λεπτά. Γιατί; Επειδή κάποιος πήρε την απόφαση να βελτιώνεται συνεχώς. Κάποιος πήρε την απόφαση να πληρώσει το τίμημα της προσωπικής ανάπτυξης. Ήταν πρόθυμος να πάει ακόμα πιο μπροστά. Σαν αποτέλεσμα, δημιούργησε ένα περιβάλλον για εκείνους που με επιτυχία ακολούθησαν το παράδειγμά του.
Ξεπερνώντας τα εμπόδια
Ίσως να νοιώθετε απογοητευμένοι ή τα πράγματα να μην σας πηγαίνουν καλά. Να όμως και μια άλλη ιστορία κάποιου άλλου, που χρησιμοποίησε τα σοβαρά εμπόδια και τις δυσκολίες που βρέθηκαν μπροστά του και τα μετέτρεψε σε σκαλοπάτια προς την επιτυχία.
Το 1938 όταν ο Κύριος Χόντα σπούδαζε σε τεχνική σχολή, πήρε ό,τι είχε και δεν είχε και άρχισε να κατασκευάζει έναν δακτύλιο εμβόλου μηχανής που θα μπορούσε να το πουλήσει στην Τογιότα.
Εργαζόταν νυχθημερόν για να τελειοποιήσει αυτό τον δακτύλιο εμβόλου – και συχνά κοιμόταν στο εργαστήριό του. Πούλησε ακόμα και τα κοσμήματα της γυναίκας του για να μπορέσει να αρχίσει τη μικρή του επιχείρηση.
Όταν τελικά ολοκλήρωσε την κατασκευή του, το παρουσίασε στη Τογιότα και αυτοί του είπαν ότι δεν ήταν στο επίπεδο των προδιαγραφών τους. Ξαναγύρισε στο θρανίο για άλλα δύο χρόνια ώστε να βελτιώσει το σχέδιο του. Μετά απ’ αυτό η Τογιότα υπόγραψε ένα συμβόλαιο μαζί του.
Κατόπιν, ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και δεν μπορούσε να βρει τσιμέντο για να κτίσει ένα εργοστάσιο και να παράγει μαζικά τo νέο του εξάρτημα. Έτσι αυτός και η ομάδα του δημιούργησαν έναν νέο τύπο τσιμέντου για να κτίσουν το εργοστάσιο.
Το εργοστάσιο του Χόντα βομβαρδίστηκε δύο φορές και έπρεπε να το ξανακτίσουν. Όταν έπεφταν οι βόμβες, αυτός και η ομάδα του μάζευαν τα άδεια βλήματα απ’ τις βόμβες και τα αποκαλούσαν «δώρα απ’ τον Πρόεδρο Τρούμαν» επειδή τους παρείχαν τις πρώτες ύλες για ό,τι κατασκεύαζαν.
Μετά ήλθε ένας σεισμός που ισοπέδωσε το εργοστάσιό του και έπρεπε να πουλήσει τη διαδικασία κατασκευής εμβόλων στην Τογιότα.
Μετά τον πόλεμο, υπήρξε έλλειψη βενζίνης στην Ιαπωνία και ο Χόντα δεν μπορούσε να πάει με το αυτοκίνητό του να αγοράσει τρόφιμα για την οικογένειά του. Έτσι τοποθέτησε έναν μικρό κινητήρα στο ποδήλατό του, να τον βοηθήσει να πηγαίνει στις δουλειές του.
Πολλοί άλλοι του ζήτησαν να κάνει και για αυτούς από μια τέτοια μηχανή για το ποδήλατό τους ώστε να έχουν κι αυτοί ένα «μηχανοκίνητο ποδήλατο». Ήταν τόσοι πολλοί αυτοί που του το ζήτησαν ώστε ήθελε να φτιάξει ένα εργοστάσιο για να τα κατασκευάζει, όμως δεν είχε τα χρήματα να το κάνει. Έτσι λοιπόν συνέταξε μια επιστολή και την απέστειλε στα 18.000 καταστήματα ποδηλάτων στην Ιαπωνία, όπου τους ανέφερε για την νέα του εφεύρεση και έπεισε 5.000 απ’ αυτούς να δώσουν τα κεφάλαια που χρειαζόταν για να κτίσει το εργοστάσιο του.
Ο Κύριος Χόντα είχε πει κάποτε: «Πολλοί άνθρωποι ονειρεύονται την επιτυχία. Εγώ προσωπικά πιστεύω πως η επιτυχία μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από επαναλαμβανόμενες αποτυχίες και αυτοαξιολόγηση. Η επιτυχία είναι μόνο το ένα τοις εκατό της εργασίας σου και το υπόλοιπο είναι ένα δυναμικό ξεπέρασμα των εμποδίων που συναντάς.»2
Αυτό το άρθρο πάρθηκε από τη σειρά άρθρων της σειράς Roadmap για Χριστιανική ηγεσία.
- βλ. Εκκλησιαστής 9:10 ↑
- Η ιστορία του Σοϊκίρο Χόντα μπορεί να ανευρεθεί εδώ: https://astrumpeople.com/soichiro-honda-biography-a-great-history-of-japanese-car-manufacturer. ↑