Είχα τραγουδήσει τον ύμνο του Frank E. Graeff, «Νοιάζεται ο Ιησούς;» πολλές φορές πριν και πάντα έπαιρνα παρηγοριά από τη χάρη και την ομορφιά του. Αλλά τα λόγια του ύμνου πήραν στην κυριολεξία σάρκα και οστά μετά που ο γιος μας ο Μάρτιν, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία ενός έτους. Ο Μάρτιν ήταν πάντα αδύναμος, από τη μέρα που γεννήθηκε, μισή ώρα μετά τον δίδυμο αδελφό του. Γεννήθηκαν στη Βραζιλία, δυο μήνες νωρίτερα από ό,τι έπρεπε και αμέσως μπήκαν σε μηχανική υποστήριξη. Ο αδελφός του ξεπέρασε γρήγορα το δύσκολο ξεκίνημα στη ζωή, όχι όμως και ο Μάρτιν. Είχε πρόβλημα με την καρδιά και έκανε μια εγχείρηση όταν ήταν έξι εβδομάδων, από την οποία αγωνίστηκε να αναρρώσει.
Προσευχηθήκαμε απεγνωσμένα στον Θεό, ζητήσαμε από πολλούς άλλους να προσευχηθούν, ακολουθήσαμε κάθε συμβουλή που μας έδωσαν οι γιατροί, και κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να στηρίξουμε τη ζωούλα του, αλλά γινόταν όλο και πιο προφανές ότι ο Μάρτιν δεν θα ήταν μαζί μας για πολύ ακόμα.
Τότε κάποιος είδε ένα όραμα στην προσευχή του. «Ο Μάρτιν θα γίνει καλά», είπε με ενθουσιασμό. «Τον είδα να τρέχει σε πράσινα λιβάδια. Ήταν τόσο χαρούμενος». Αλλά εμείς ξέραμε ότι ήταν ένα όραμα του γιου μας στον ουρανό, και ήταν για να μας προετοιμάσει για την αναχώρησή του, ένα όραμα του κόσμου που καλούσε τον Μάρτιν να αφήσει πίσω τα βάσανά του και όπου θα ήταν ελεύθερος από τον πόνο και την ταλαιπωρία.
Λίγες μέρες αργότερα, ο Θεός τον πήρε ειρηνικά ενώ ήταν ξαπλωμένος στην αγκαλιά της μητέρας του. Το ξέραμε ότι θα συνέβαινε· ο Θεός είχε προετοιμάσει τις καρδιές μας. Όμως, και πάλι μας πονούσε. Οι γονείς δεν θα πρέπει να ζουν περισσότερο από τα παιδιά τους και να τα θάβουν σε μικρά φέρετρα σε μια ξένη χώρα.
Συχνά μας ρωτάνε, «Πού ήταν ο Θεός όταν Τον χρειαζόταν ο γιος σας; Δεν θα μπορούσε να είχε θεραπεύσει τον Μάρτιν ώστε να είναι ακόμα μαζί σας σήμερα;» Και βέβαια ξέρουμε ότι θα μπορούσε να το είχε κάνει. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.
Το θέμα είναι ότι ο Θεός ήταν εκεί· στηρίζοντάς μας στο κάθε βήμα, δίνοντάς μας ειρήνη, χάρη, και ακόμα και χαρά, ξέροντας ότι ο μικρούλης μας ήταν ασφαλής στην αγκαλιά Του. Επιπλέον, θα δούμε τον Μάρτιν ξανά όταν περάσουμε κι εμείς εκείνο το ποτάμι και ρίξουμε άγκυρα στις όχθες της αιωνιότητας.