Είμαι άτομο που του αρέσει η έμπνευση ενώ εργάζεται και για πολύ καιρό με ενοχλούσε το γεγονός που δεν μπορούσα να βάλω ξεκάθαρους στόχους, γι’ αυτό τον λόγο αναζητούσα έναν αποτελεσματικότερο τρόπο ώστε να βάλω μια τάξη στη λίστα με αυτά που έπρεπε να κάνω σε καθημερινή βάση. Δείχνει τόσο εύκολο να επιλέγω πρώτα τα πράγματα εκείνα που προτιμώ ή που με εμπνέουν να κάνω, δυστυχώς όμως αυτή η τακτική καθυστερεί πολλά από το να γίνουν, ειδικότερα μια και τα «αγαπημένα» εγχειρήματα συχνά δεν είναι και τα πιο σημαντικά ούτε έχουν την προτεραιότητα που εγώ τους δίνω. Έτσι μια και τα σημαντικά πράγματα δεν εξαφανίζονται από μόνα τους, στο τέλος παραφορτώνω τη λίστα μου για να τα προλάβω όλα.

Σίγουρα κάτι έπρεπε να αλλάξει και ένα πρωί ενώ διάβαζα τον Λόγο, προσευχήθηκα στον Θεό να με βοηθήσει να βάλω μια τάξη τις αδύναμες δεξιότητές μου όσον αφορούσε τις προτεραιότητές μου και την σπουδαιότητά τους.

Λίγες μέρες αργότερα είχα πάει στο τοπικό παζάρι και καθώς έβλεπα μερικά παλιά μεταχειρισμένα βιβλία στον πάγκο ενός πωλητή, ένα λεπτό βιβλίο τράβηξε την προσοχή μου με τον παράξενο τίτλο, Δεν Μπορείς να Στείλεις μια Πάπια σε Σχολείο για Αετούς. Το πήρα, το άνοιξα και διάβασα μια πρόταση του Μαρκ Τουέιν: «Φάε έναν ζωντανό βάτραχο κάθε πρωί και τίποτα άσχημο δεν πρόκειται να συμβεί στην υπόλοιπη μέρα σου».

Το άρθρο που ακολουθούσε εξηγούσε τη βασική ιδέα του να ασχολείσαι πρώτα απ’ όλα, με το πιο δύσκολο καθήκον το οποίο και παρομοίαζε σαν να τρως έναν βάτραχο, πριν προχωρήσεις σε εκείνα τα πράγματα που θα σου άρεζαν να κάνεις περισσότερο. Περιείχε πολλές χρήσιμες συμβουλές για το πώς να κάνεις τα πράγματα, όμως αυτή η εικόνα κόλλησε στο νου μου και αντιλήφθηκα ότι μάλλον θα ήταν η απάντηση στην προσευχή που είχα κάνει για μια νέα τακτική.

Μια και είχα πολύ σοβαρό πρόβλημα με τη μέση μου από τότε που ήμουν δέκα χρονών, έπρεπε καθημερινά να κάνω κάποιες ασκήσεις που με βοηθούσαν να αντέξω την κούραση της ημέρας και με το πέρασμα των χρόνων, ήταν μια αγγαρεία που μερικές φορές την αποστρεφόμουν. Το να φροντίζω αυτή την αγγαρεία στη λίστα μου, θα ήταν οπωσδήποτε ο πρώτος μου «βάτραχος» για την ημέρα.

Αναγνωρίζοντας αυτό, καθώς και κάποια άλλα «βατράχια» ήταν κάπως παράξενο στην αρχή, όμως αυτή η απλή τακτική έχει βελτιώσει τις εργασιακές μου συνήθειες και με έχει βοηθήσει να ελαττώσω τις αναβολές και τις καθυστερήσεις. Ακόμα και τις μέρες που δεν έχω τον χρόνο να γράψω μια λίστα για το τι πρέπει να κάνω, συνεχίζω να θυμάμαι να ψάχνω για ένα – δύο «βατράχια» που πρώτα απαιτούν όλη μου την προσοχή.