Όπως η ζωή, έτσι και η Βίβλος είναι γεμάτη από νίκες και θριάμβους που πολύ εύκολα θα μπορούσαν να είχαν καταλήξει σε καταστροφή. Εάν οι ήρωες σ’ εκείνες τις ιστορίες το είχαν βάλει στα πόδια, ποιος θα μπορούσε να τους κατηγορήσει; Ο Μωυσής αντιτάχθηκε στην παγκόσμια δύναμη των ημερών του, ώστε να οδηγήσει τον λαό του προς την Γη της Επαγγελίας. Ο Γεδεών οδήγησε μια ομάδα 300 ανδρών, ενάντια σε έναν κατά πολύ πολυπληθέστερο στρατό. 1 Ο Σαμψών, έχοντας στα χέρια του ένα οστό γνάθου από γάιδαρο, νίκησε έναν ολόκληρο στρατό από μόνος του. 2 Ο έφηβος Δαβίδ, με μια σφεντόνα μόνο, αποστόμωσε και κατατρόπωσε τον γίγαντα Γολιάθ, που είχε κατατρομάξει όλο τον στρατό του Ισραήλ. 3
Οι περισσότεροι από εμάς μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες που δεν αντιμετωπίζουμε ολόκληρους στρατούς ή βαριά εξοπλισμένους γίγαντες, όμως έχουμε κι εμείς φόβους άλλων τύπων, οι οποίοι μερικές φορές έρχονται καταπάνω μας σαν λεγεώνες ή ορθώνονται μπροστά μας σαν τον Γολιάθ. Όπως και το νούμερο του παπουτσιού που φοράμε, οι φόβοι αρχίζουν μικροί και σιγά-σιγά μεγαλώνουν. Και άμα πέσω από το ποδήλατό μου; Και αν δεν αρέσω στην δασκάλα μου; Και αν δεν τα καταφέρω στην ομάδα μου; Και όταν τη φιλήσω τι θα γίνει; Και αν δεν με δεχτούν στο σχολείο εκείνο; Και αν χάσω τη δουλειά μου; Και αν τελικά έχω καρκίνο; Και αν χάσω την αγάπη της ζωής μου;
Στην αρχή μαθαίνουμε να αντιμετωπίζουμε τους παιδικούς μας φόβους, πηγαίνοντας στους γονείς μας για να μας προσφέρουν κάποια ασφάλεια και καθησύχαση. Πάμε στο κρεβάτι τους όταν έχει καταιγίδα. Τους ζητάμε να μας πιάσουν από το χέρι όταν υπάρχει παντού σκοτάδι ή όταν περνά από κοντά μας ένα ξένο σκυλί. Σιγά-σιγά, οι γονείς, μας βοηθάνε να μάθουμε να ξεχωρίζουμε ανάμεσα στους πραγματικούς και τους φανταστικούς κινδύνους και πώς να αντιμετωπίζουμε τους πραγματικούς. Ο Θεός θέλει να κάνει το ίδιο και με τους φόβους μας σαν ενήλικες. «Δεν είσαι μόνος σου», μας διαβεβαιώνει Αυτός. «Πιάσε το χέρι μου. Θα το ξεπεράσουμε μαζί αυτό».