Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, μερικά χρόνια πριν, μου συνέβη ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα και σχεδόν μου κόστισε τη ζωή. Τραυματίστηκα στη σπονδυλική στήλη στον σπόνδυλο Θ4 και έμεινα παραπληγικός, παράλυτος από το στήθος και κάτω και εγκλωβισμένος σε μια αναπηρική καρέκλα.
Τίποτα δεν μπορεί να προετοιμάσει κάποιον για να αντεπεξέλθει στην παραπληγία και την ανικανότητα, ιδιαίτερα όταν πρέπει να εξαρτάσαι σχεδόν ολότελα από τους άλλους για βοήθεια. Ξαφνικά τα πράγματα που είχες δεδομένα, όπως το να σηκώνεσαι από το κρεβάτι και να πηγαίνεις στο μπάνιο, δεν είναι πια εφικτά επειδή το σώμα σου αρνείται να λειτουργήσει. Οι ερωτήσεις πλημμυρίζουν το μυαλό σου και ο φόβος, η αμφιβολία και το άγχος μπορούν να σε καταβάλλουν. Ήταν σαν να έβλεπα ένα άσχημο όνειρο, παλεύοντας να συμβιβαστώ μ’ αυτό που μου συνέβαινε και ελπίζοντας να ξυπνήσω κάποια στιγμή.
Η οικογένειά μου και οι φίλοι μου με ενθάρρυναν και μου συμπαραστάθηκαν· όμως στο τέλος, η δύσκολη επιλογή του να παραμείνεις θετικός και να συνεχίσεις με τη ζωή είναι πάντα μια προσωπική επιλογή. Από εμπειρία όμως έμαθα, ότι είναι δυνατόν να συνεχίσεις να επιδιώκεις τα όνειρά σου.
Είναι δύσκολο να χειριστείς την απογοήτευση και θέλουμε πάντα να αναλύουμε τα πράγματα, όμως αν έρθεις αντιμέτωπος με κάτι που οι άνθρωποι ή τα χρήματα δεν μπορούν να διορθώσουν, τότε σε ποιον απευθύνεσαι για τις απαντήσεις; Δεν είχα πουθενά να απευθυνθώ εκτός από τον Θεό. Η φίλη μου, μου έδωσε μια Βίβλο και μου είπε ότι μέσα εκεί θα έβρισκα τις απαντήσεις που ζητούσα.
«Ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού», διάβασα, «και όλα αυτά θα σας προστεθούν». 1 Έβαλα πλώρη να κάνω το δικό μου μέρος και ο Θεός ήταν πάντα πιστός να κάνει το δικό Του. Έχω μάθει ότι δεν ξαφνιάζεται από τις δύσκολες στιγμές που περνάμε· στην ουσία, περιμένει σιωπηλά να Τον επικαλεστούμε ώστε να μπορέσει να ρίξει φως στο σκοτάδι μας. Το να είσαι Χριστιανός, είναι ένα πράγμα, το να γνωρίζεις όμως πραγματικά ποιος είναι ο Ιησούς είναι κάτι άλλο.
Ο Θεός μου έδειξε ότι νοιαζόταν τόσο για τη κατάσταση του πνεύματος μου όσο και για το παράλυτο σώμα μου. Πριν τον τραυματισμό μου, η προσοχή μου εύκολα αποσπόταν από τα πράγματα αυτού του κόσμου από τα οποία και αντλούσα την ευτυχία και την ασφάλειά μου. Τώρα όμως ξέρω ότι κανένα απ’ αυτά δεν συγκρίνεται με την αγάπη του Ιησού, η οποία παρηγορεί όσο τίποτα άλλο.
Αυτός θα θεραπεύσει τα τραύματα και τις ασθένειες της ψυχής μας και θα φυτέψει σπόρους ελπίδας ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Το φως Του θα λάμψει ακόμα και στα πιο σκοτεινά μέρη. «Ο Θεός είναι καταφυγή μας και δύναμη, βοήθεια ετοιμοτάτη μέσα στις θλίψεις». 2